به گزارش خبرنگارخبرگزاری حوزه، آیت‎الله فاضل لنکرانی، شب گذشته در سومین سوگواره «حماسه صبر» با اشاره به روایاتی پیرامون جایگاه امام حسن(ع) در دایره هستی گفت: خوب است که یک روز در سال به نام امام حسن(ع) نامگذاری شود زیرا هنوز جایگاه واقعی این امام همام در جامعه شناخته شده نیست.

وی افزود: روز 7 صفر و 28 صفر به عنوان روزهایی که در آن ذکر شهادت امام حسن(ع) شناخته می شود ولی بر اساس روایات متقن روز هفتم صفر احتمال بیشتری برای این امر است و علمای بسیاری این روز را به عنوان روز شهادت می دانستند.

رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) بیان کرد: نام حسن و حسین پیش ازاین دو امام بر هیچ شخص دیگری نهاده نشده بود؛ پیامبر اکرم(ص) در شب معراج و در بهشت دو شجر به نام حسن و حسین(ع) رسیدند و از میوه میل کردند، ثمره آن، تولد حسنین(ع) بود.

رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) بیان کرد: هدف اصلی از برگزاری عزاداری‎ها آن است که به معرفت امام(ع) برسیم که هیچ عنصری در این دنیا در مقام امامت ارزشی ندارد؛ به همین خاطر اگر برای امام حسن(ع) عزاداری می کنیم باید راه و خط مشی ایشان را در زندگی پیاده کنیم.

وی گفت: امام حسن مجتبی(ع) همان امامی بودند که در هنگام وضو تمام مفاصل ایشان می لرزید و وقتی از این حالت از ایشان می پرسیدند می فرمودند، مگر می شود در مقابل خداوند بزرگ حاضر شد و چنین ادب نکرد؟ ایشان در هنگام ورود به مسجد به سمت بالا می نگریستند و با خداوند راز و نیاز می کردند .

وی یادآورشد: برخی در خارج از کشور نشسته و بیان می‎کنند که چرا باید برای کسی که 1400 سال پیش با زهر مسموم شده گریه کرد و یا برای امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دسته عزاداری ایجاد کرد؛ در حالی که مشکل آنها این است هیچ شناختی از امام حسن(ع) ندارند.

وی گفت: هرچه دشمنان بیشتر از پیش به این مکتب ضربه می زنند حضور مردم در حمایت و پرشورتر شدن این مراسم و شکوه این مکتب بیشتر می‎شود؛ شکوه عظیم اربعین نشانی از این رشد بی حد و حصر مکتب اهل بیت(ع) است.

آیت‎الله فاضل لنکرانی یادآورشد: امام حسن(ع) زمانی که 7 سال داشتند در مجلس پیامبر حضور یافتند و در آن زمان که بر پیامبر وحی نازل می شد، ایشان آن را می شنیدند و به مادرشان عرضه می داشتند؛ روزی امام علی(ع) که این موضوع را متوجه شده بودند در هنگام ورود امام حسن(ع) در مکانی مخفی شده بودند تا در هنگام ورود امام، شاهد چنین مساله ای باشند ولی امام حسن(ع) در هنگام ورود پیش از سخن فرمودند که یک فرد بزرگواری در جایی ازاین خانه حضور دارند که در حضور ایشان سخنی نمی توان بگویم؛ یعنی ایشان در این سن و سال این چنین قدرت الهی داشتند.

وی گفت: ائمه اطهار(ع) به خصوص امام حسن(ع) اسوه طهارت، پاکی، تقوا، کرامت، اخلاق و... هستند؛ ظرافت‎های زندگانی امام حسن مجتبی(ع) نمونه کاملی برای استفاده شاعران و مادحان و نویسندگان و... است تا این معارف را به دنیا منتقل کنند.