خبرگزاری«حوزه»، عاشق که باشی دیگر نه شب داری و نه روز، این جمله‌ای است که از قدیم می‌گفتند، اما در طریق یا حسین علیه‌السلام می‌توان حقیقت آن را به خوبی لمس کرد.

در مسیر عشق زائرانی را مشاهده می‌کنی که برای رسیدن به حرم مولا شب و روز آنها یکی شده، وقتی به حرکت بزرگ پیاه‌روی اربعین حسینی در مسیر نجف به کربلا نگاه می‌‌کنی گوشه‌ای از عظمت امام حسین علیه‌السلام را درک می‌کنی، مسیری که این روزها شب و روز در آن یکی شده است.

هرچه به اربعین حسینی نزدیک می‌شویم جلوه‌های بیشتری از عشق را می‌توانیم در طریق یا حسین(علیه‌السلام) مشاهده کنیم، زائرانی که برای رسیدن به حرم مولا سر از پا نمی‌شناسند و هر سختی را به جان می‌خرند تا خود را در فضیلت زیارت اربعین در کربلا شریک کنند.

در این مسیر هیچکس تنها نیست و همه یک هدف مشترک را در پیش گرفته‌اند و  با ذوق و شوق به سمت آن هدف در حرکت هستند.

پیرمردی که عصا زنان مسیر را با عشق می‌پیماید و  نوجوانانی که با پای برهنه و سینه زنان راه را طی می‌کنند تا خود را به حرم ارباب برساند، در این مسیر ملیت معنی ندارد و فرقی نمی‌کند عرب باشی یا ایرانی، ترک باشی یا هندی، از پاکستان آمده باشی یا از اروپا، در جاده عشق همه خود را نوکر امام حسین (علیه‌السلام) می‌نامند.

جلوه دیگری از مسیر بهشتی اربعین موکب‌هایی است که در خدمت به زائران حسینی از یکدیگر سبقت می‌گیرند و خادم آنها هر آنچه دارند را در طبق اخلاص گذاشته و به میدان نوکری زوار امام حسین علیه‌السلام وارد می‌شوند تا بستر حضور گسترده‌تر زائران در مسیر پیاده‌روی اربعین را فراهم سازند.

موکب آستان مقدس کریمه اهل بیت(س) در عمود ۱۰۸۰ مسیر نجف به کربلا نیز یکی از این موکب‌هاست که با همیاری مالی مردم و ایثار خادمان بانوی کرامت برپا شده و نمی‌دانیم مردم و خیرین از کدام هزینه‌ها و خادمان از کدام کارهای واجب خود گذشتند تا توانستند برپایی این موکب را رقم بزنند.

برخی از مواکب سازه‌ها و چادرهایی را برپا کرده اند  تا بستر اسکان زائران را فراهم سازند، برخی دیگر در وعده‌های مختلف صبح، ظهر و شب به توزیع اغذیه میان زائران اقدام می‌کنند، اما در میان آنها مواکبی نیز هستند که توانایی تامین اسکان و اغذیه زائران حسینی را ندارند اما با یک لیوان آب و یاد کردن از لب تشنه امام حسین علیه‌السلام در حرکت اربعین همراه می‌شوند.

برخی از موکب‌ها نیز هستند که مدال نوکری خادمان آنها بیشتر نمایان است، چرا که آنها با تواضع و فروتنی کفش‌های زائران را واکس می‌زنند و پاهای آنها را ماساژ می‌دهند تا خستگی راه را برای زائران امام حسین (علیه‌السلام) کمتر کنند.

با برخی از خادمین موکب‌ها که همکلام می شوی به جلوه‌های بیشتری از حماسه حسینی پی می‌بری، وقتی می‌شنوی که برخی از موکب‌دارها برای خدمت به زائران حسینی داشته‌های خود را فروخته‌اند، عرق شرم بر پیشانیت می‌نشیند و از جایگاه والای زائران امام حسین علیه‌السلام در نگاه عراقی‌ها که برگرفته از احادث اهل بیت(ع) است، آگاه می‌شوی.

خلاصه کلام اینکه اربعین حسینی سراسرش درس است، درس ایثار و فداکاری و درس‌هایی که تنها در دانشگاه امام حسین علیه‌السلام تدریس می‌شود.

انتهای پیام// ۱۵/ ۳۱۳