پنجشنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳ |۸ شوال ۱۴۴۵ | Apr 18, 2024
آیت الله ابوالحسن مهدوی- عضو خبرگان رهبری

حوزه/ آیت الله مهدوی گفت: کلام مانند دواء است که کم آن نافع است و زیاد آن قاتل است، دو چیز را هر گز نگویید، نخست چیزی که نمی‌دانید و سپس چیزی که عمل نمی‌کنید، البته در امر به معروف و نهی از منکر ولو شخص عمل نکند، واجب است تذکر بدهد

به گزارش خبرگزاری«حوزه» از اصفهان،  آیت الله سیدابوالحسن مهدوی، در شرح حکمت۱۷۳نهج‌البلاغه در جمع طلاب اظهار کرد:  امام امیرالمومنین(ع) فرمودند: «لَا خَيْرَ فِي الصَّمْتِ عَنِ الْحُكْمِ كَمَا أَنَّهُ لَا خَيْرَ فِي الْقَوْلِ بِالْجَهْلِ‏» دو مذمت در این حدیث آمده است، یکی اینکه در جایی که انسان باید حکم کند و حال آن که سکوت می‌کند خیری در آن نیست، و دیگر این که انسان با جهل سخن بگوید.

عضو خبرگان رهبری ادامه داد: زبان ترجمان باطن است؛ راه شناخت باطن افراد این است که به سخن او نگاه کنیم. فرمودند: «اللِّسَانُ تَرْجُمَانُ الْعَقْلِ» زبان میزان انسان است؛ باید دقت کرد که شخص صحبت حیوانی می‌کند یا صحبت انسانی. صحبت دنیایی می‌کند یا آخرتی.

امام جمعه موقت اصفهان ابراز کرد: تأثیر بسیاری از کلام‌ها از نیزه در انسان بیشتر است، اینکه می‌گویند زخم شمشیر بیشتر موثر است یا زخم زبان؟ شمشیر یک بار می‌زند و تمام می‌شود، اما سخن این گونه نیست و ممکن است سال‌ها فراموش نشود. پس مواظب باشیم در سخن گفتن دل کسی را رنجیده نکنیم.

وی تصریح کرد: بهترین کلام آن است که هم نظم خوبی داشته باشد و هم از نظر معنا، خواص و عوام بفهمند، همچنین بهترین کلام آن است که عمل گوینده، گفتارش را تایید کند.

آیت الله مهدوی اذعان کرد: دو چیز را هرگز نگویید، نخست چیزی که نمی‌دانید؛ و سپس چیزی که عمل نمی‌کنید، البته یک استثنا و به اصطلاح تبصره ای وجود دارد، در امر به معروف و نهی از منکر ولو شخص عمل نکند، واجب است تذکر بدهد؛ زیرا اگر نگفت گناه دومی مرتکب شده است.

وی ادامه داد: راه معالجه و مصونیت در گفتار، «درنگ‌کردن» است. باید درنگ کرد و بر دو مطلب فکر کرد: نخست آن که آیا گفتارم به‌جا است یا بی‌جا؟[اگر بی‌جا بود نگویم.]؛ دوم اینکه  اگر به‌جا است که تکلم کنم، بهترین کلام چیست؟!

عضو خبرگان رهبری افزود: کلام مانند دواء است که کم آن نافع است و زیاد آن قاتل است  و در روایتی آمده است «إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلَامُ‏»هنگامی‌که عقل کامل شود، کلام کم می‌شود.

استاد حوزه اصفهان یادآور شد:  دستور این است که سخن‌تان پشت قلبتان باشد، ابتدا به عقلتان رجوع کنید و سپس صحبت کنید، فرمودند: «لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ‏»زبان عاقل پشت قلب اوست و قلب احمق پشت زبانش است، تا سخن نگفته‌اید، سخن در گرو شماست، هنگامی‌که سخن گفتید شما در گرو آن هستید.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha