حجت الاسلام مهدی هادی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری«حوزه» با تاکید بر این که استفاده نادرست از فضای مجازی و عدم مهارت در این خصوص منجر به بروز برخی مشکلات و حتی طلاق شده است، اظهار داشت: در شرایط کنونی فضای مجازی و رسانه باعث شده علیرغم آن که زوجین در فضای مشترک خانه و به ظاهر در کنار یکدیگر هستند اما به معنای واقعی با هم نباشند، به این خاطر که هر کسی یک گوشی هوشمند در دستش است و مشغول به آن است و یا در بهترین حالت در حال تماشای تلویزیون هستند.
این پژوهشگر افزود: ما باید شرایطی فراهم کنیم که خانواده و به خصوص زن و مرد با یکدیگر هم کلام شده و همجواری واقعی داشته باشند و نه ظاهری .
وی اضافه کرد: اساساً روان‌شناسان اجتماعی نیز معتقدند انسان هایی که در فضای مشترک قرار می گیرند نسبت به هم حس مثبت پیدا کرده و این باعث ایجاد علاقه می شود و حال آن که با وجود فضای مجازی و استفاده نادرست از آن، نه تنها این حس مثبت شکل نمی گیرد بلکه افراد به تدریج به خصوص در محیط خانه از هم دور می شوند ، هر چند که در ظاهر در فضای مشترکی به نام خانه باشند.
این محقق و پژوهشگر حوزوی بیان داشت: از دیگر سو باید توجه داشت تلویزیون و نیز برخی شبکه های اجتماعی جذابیت یک طرفه ایجاد می کنند؛ به عنوان مثال بیننده و خواننده به پیام ارایه شده علاقه مند می شود و جاذبه دو طرفه ای رخ نمی دهد، لذا می بایست برای مقابله با آفات جدی در این خصوص ، رفتارهای مشترک همسران را طراحی کرده و ضمن شناسایی آسیب ها، راهکارهای مقابله با آن ها را نیز مورد توجه قرار دهیم.
وی تاکید کرد: از این حیث به نظر بنده زوجین حتی اگر می خواهند تلویزیون تماشا کنند، باید این کار را در کنار هم انجام داده و بعد درباره فلان برنامه یا سریال یا فیلمی که دیده اند از هم نظر خواهی نموده و به واکنش های طرف مقابل نیز پاسخ لازم را بدهند.
حجت الاسلام هادی گفت: حتی در مواجهه با فضای مجازی نیز می توان به عنوان مثال از محتوایی استفاده کرد که زن و مرد در کنار هم به آن واکنش نشان داده و از یکدیگر نظرخواهی کنند تا دست کم در این مورد کنار هم بودن بیشتر مصداق پیدا کند نه این که زن در یک فضایی باشد و مرد هم در فضای دیگری.
وی افزود: از سویی شاهدیم که متاسفانه برخی از خانواده ها در بسیاری از مواقع نسبت به خطرات و آسیب های فضای مجازی، درک و شناخت لازم را ندارند؛ به عنوان مثال در یک مهمانی، گوشی همراه یا تبلت را به دست بچه می دهند تا حضور و فعالیت فیزیکی او مزاحم صحبت بزرگترها نباشد و این وضعیت مثل حالتی است که ما فرزند خود را بدون محافظ و ایمنی لازم در دریا رها کنیم به این خاطر که خودمان راحت باشیم و حال آن که سلامت وی به شدت در معرض خطر است.
۳۱۳/۸
