به گزارش خبرنگارخبرگزاری حوزه، حضرت آیت‎الله سبحانی امروز در درس تفسیر سوره برائت در مجتمع عالی فقه(مدرسه علمیه حجتیه) گفتند: در آیه ششم سوره مبارکه برائت آمده است که گروهی از مشرکان بودند که از پیامبر مهلت خواستند تا در مورد اسلام تحقیق کنند.

معظم له با ذکر این مطلب که آیه پیرامون امان دادن به مشرکان در شرایط خاص است افزودند: در این آیه آمده است اگر کسی از مشرکین از تو امان بخواهد تا در میان مسلمانان بماند تا معارف توحیدی و معارف خداوند را بشوند و ببیند به وی پناه و امان بدهد.

ایشان تصریح کردند: در ادامه آمده است که اگر کلام خدا را شنید و ایمان آورد که بهتر ولی اگر ایمان نیاورد او را به جای امن برسانید؛ این مساله به این دلیل بود که وی از پیامبر امان گرفته بود؛ اگر کسی آیات الهی را شنید و ایمان نیاورد دیگر شخص جاهلی است؛ در این میان نقص از خداوند نیست زیرا این شخص انسان عاقلی نیست؛ از اینجا مشخص می شود که اسلام دین آزادی است.

معظم له اظهارکردند: آیین اسلام دارای جاذبه خاصی است و البته این جاذبه از سوی کسانی بیشتر حس می شود که در جوامع غیر اسلامی رشد کرده اند؛ آنها این جذبه را بیشتر از ما درک می کنند ولی مسلمانان به دلیل غرق بودن در نعمت الهی این جاذبه را درک نمی کنند.

ایشان گفتند: وقتی کسی عفت را در زنان و غیرت را در مردان ببینند جذب می شود؛ برخلاف دنیای غرب که نه مردان و زنانشان آن چنان که باید و شاید عفت و غیرت ندارند؛ مال یتیم در عربستان به راحتی خورده می شد ولی اسلام به شدت با این مساله مقابله کرد؛ اسلام در آن دوران قوانین جاهلی بسیاری را از بین برد و روی آنها به حدی تاکید کرد که امروز نیز همین فرامین جذابیت های استثنایی را در پذیرش اسلام ایجاد کرده است.

حضرت آیت الله سبحانی با ذکر این مطلب که اگر بخواهیم مردم را به اسلام دعوت کنیم، باید با منطق قوی و محکم با آنها مواجه شویم تصریح کردند: این منطق قوی می تواند نگاه دیگران را تغییر کند؛ با پول می دشود جوانح را خرید ولی نمی تواند قلب کسی را خرید؛ اگر علاقه مند به حضور در بین مردم هستیم باید در قلب مردم نفوذ کنیم.

معظم له با ذکر این مطلب که در این آیات بیان شده است که پیمان بین دو طرفی بسته می شود که با هم حد مشترک داشته باشند، اظهارکردند: اگر عهدی بین مسلمانان و مشرکان نیز بسته شده بود بنابر یک ضرورت بوده است؛ معنی دیگر این آیه آن است که پیمان مشرکان، پیمان درستی نیست؛ این مساله ناظر به صلح حدیبیه در سال 6هجرت است و در ادامه بیان می کند که مادامی که بر سر این پیمان پایمردی دارند شما هم پایمردی داشته باشید.