به گزارش خبرنگارخبرگزاری «حوزه»، حضرت آیت الله سبحانی شامگاه جمعه در برنامه چشمه معرفت که از شبکه دو سیما پخش شد، در ادامه بحث رحمت و مغفرت خداوند در قرآن کریم، اظهار کردند: توبه در انسان ایجاد امید می کند و انسان امیدوار می تواند از گذشته، تا حدی عبور کند و به جای دیگر منتقل شود، اما اگر چنین امیدی نباشد، در گناه استمرار می بخشد.

ایشان با اشاره به شأن نزول آیه 118 سوره توبه «وَعَلَى الثَّلَاثَةِ الَّذِينَ خُلِّفُوا حَتَّى إِذَا ضَاقَتْ عَلَيْهِمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ وَضَاقَتْ عَلَيْهِمْ أَنْفُسُهُمْ وَظَنُّوا أَنْ لَا مَلْجَأَ مِنَ اللَّهِ إِلَّا إِلَيْهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ»، گفتند: به پیامبر اکرم(ص) خبر رسید که رومیان درصدد هجوم به مدینه هستند و لشکری را در اطراف شام مجهز کرده و می خواهد وارد شبه جزیره عرب شوند و مدینه را محاصره کنند. در این هنگام، رسول خدا بسیج عمومی اعلام کرد تا هر آن کسی که از مسلمانان بتواند در غزوه تبوک شرکت کند؛ در این بسیج عمومی بسیاری از مسلمانان شرکت کردند اما سه نفر نزد پیامبر اکرم(ص) آمدند و گفتند محصول زراعت ما رسیده و بر این اساس اجازه بفرمایید در مدینه بمانیم و محصولات را برداشت کنیم و بعد از آن به شما ملحق می شویم؛ پیامبر سکوت کرد، زیرا آینده جواب آنان را خواهد داد.

این مرجع تقلید افزودند: بعد از آنکه لشکر اسلام به تبوک رفت، مشخص شد دشمن پا به فرار گذاشته یا اصلاً قصد حمله نداشته؛ پیامبر اکرم(ص) با عشایر عرب و غیرعرب پیمان مزاحم نشدن منعقد کردند؛ وقتی پیامبر(ص) به مدینه آمد، آن سه نفر که هنوز در مدینه بودند، به استقبال رسول خدا آمدند و گفتند ما را ببخشید که نتوانستیم به شما بپیوندیم.

حضرت آیت الله سبجانی تصریح کردند: پیامبر(ص)، آنان را از طریق محاصره اقتصادی ادب کرد و دستور دادند مردم با این سه نفر معامله نکنید و نکاح هم انجام ندهید؛ آن سه نفر یک مرتبه دیدند مدینه برای آنان زندان شد و دیگر نه کسی سلام می کند و نه کسی خرید و فروش می کند و حتی همسران شان هم به آنان نزدیک نمی شوند؛ در همین هنگام، وجدان آنان بیدار شد و گفتند ما باید توبه نصوح کنیم؛ از مدینه خارج شدند و در یک منطقه کوهستانی، چهل شبانه روز ماندند و توبه کردند و خداوند توبه آنان را پذیرفت.

ایشان با بیان اینکه انتهای آیه همواره با متن آیه باید مناسب باشد، گفتند: «اصعمی» می‌گوید من در بیابان بودم و آیه مربوط به قصد ید سارق «وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيدِيهُمَا جَزَاءً بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِنَ اللَّهِ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» را می‌خواندم اما به جای «وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ» گفتم «وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ»؛ زنی آنجا بود و گفت این قرآن نیست، اگر قرآن بود نمی گفت غفور و رحیم؛ آخر آیه باید عزیز و حکیم باشد؛ وقتی قرآن را باز کردم، دیدم حرف او درست است و من قرآن را اشتباه می‌خواندم.

معظم له افزودند: امروز اگر می بینید سرقت در کشور به پایان نمی رسد، بخاطر همین است که به این آیه عمل نمی شود؛ اگر واقعاً جهان بر همین آیه عمل کند، سرقت از میان مردم برداشته می شود، اما چه کنیم آن شجاعتی که باید برای عمل به قرآن داشته باشیم، کمتر داریم؛ لذا سراغ حبس و بازداشت آمدیم، ولی به آخر نمی رسد.

انتهای پیام/313/33