کاردینال ژان لوئیس توران، رئیس شورای پاپی گفتگوی ادیان در مقاله ای  سفر اخیر خویش به ایران را که در چارچوب هفتمین دور گفتگوی اسلام مسیحیت در نوامبر 2010 انجام پذیرفت و همچنین چشم انداز روابط میان دو نظام دینی را تشریح کرده که در این ماهنامه منتشر شده است..

* گام های کوچک به سمت تهران

در این یادداشت آمده است:اینک دیدارهای ما در تهران سر موعد مشخص انجام می پذیرد. در آخرین دیدار ما، موضوع: « دیدگاه اسلام و مسیحیت در خصوص همزیستی میان دین و جامعه » مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.

از چند روز پیش از عزیمت به تهران خبر ملاقات من با پرزیدنت محمود احمدی نژاد توجه بسیاری از افراد را به خود جلب کرده بود. من در این ملاقات پاسخ پیام رئیس جمهور ایران به پاپ را که مصادف با برگزاری اجلاس اسقف های خاورمیانه توسط آقای میر تاج الدینی معاون وی تسلیم بندیکت شانزدهم شده بود، شخصا به رئیس جمهور تحویل دادم.

* دیدار با رئیس جمهور ایران

دیدار با رئیس جمهور صمیمانه و استقبال مقامات عالیرتبه دولت ایران از نمایندگان مقر مقدس مثل همیشه احترام آمیز و گرم انجام پذیرفت و رئیس جمهور از دریافت نامه پاپ ابراز خرسندی نمود.

پرزیدنت احمدی نژاد در گفتگوئی که با هم داشتیم بر اعتقاد خویش مبنی بر این که نمی توان از نقش دین در جوامع معاصر کاست، تأکید نمود و یادآور شد که دو نظام مارکسیسم و کاپیتالیسم در گذشته سعادت انسان را وعده داده بودند، اما شکست خوردند. اکنون این دو نظام به تاریخ تعلق دارند و جامعه امروز باید مجددا به اهمیت دین و ایمان به خداوند توجه نماید.

* برای نخستین بار به قم سفر کردم

این سفر برای من اهمیت خاصی داشت؛ زیرا برای اولین بار به قم، شهر مقدس شیعی، مقر دانشگاهی و مهد مدارس بزرگ تفکر اسلام شیعی می رفتم. من از مشاهده اهمیتی که به تدریس فلسفه می دهند، لذت بردم. امیدوارم که از تماسها و گفتگوهای پُرمحتوائی که در آنجا داشتم، یک همکاری آکادمیک میان ما بوجود آید. همه این موارد، گام های کوچکی هستند که بنظر من به سمت خوبی می روند.

در ایران مسیحیان از آئین های مختلف زندگی می کنند. محبت شدید آنان به پاپ و اشتیاق خالص آنها از تعلق به کلیسا و زندگی به مثابه مسیحیان برای من هیجان انگیز بود. آنها الگوی خوبی از خود ارائه می دهند.

* گفتگو میان ما یک ضرورت است

در جریان این سفر به ایران، پیام من به میزبانان ما و مقامات این بود که گفتگو میان ما یک ضرورت می باشد؛ زیرا این روش برای صلح و همکاری میان ملل راه مدبرانه محسوب می شود. من علاوه بر این یادآور شدم که به تداوم دیدارها میان ما نیاز هست برای اینکه ما را از این طریق به سوی شناخت متقابل و درک عمیق از همدیگر سوق می دهد. به خصوص شرایط امروز اقتضاء می کند که ما مسیحیان بیش از پیش به حرکت خود در این مسیر ادامه دهیم و از کینه و بی تفاوتی پرهیز نمائیم.