به گزارش خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه 270 سوره بقره پرداخته است.
* آيه
وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ نَفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُ وَ ما لِلظَّالِمينَ مِنْ أَنْصارٍ
* ترجمه
و هر مالى را كه انفاق كرده اید، یا نذرى را كه نذر كرده اید، پس قطعاً خداوند آن را مى داند و براى ستمگران هیچ یاورى نیست.
* پيام ها
1- حال كه خداوند از انفاق ما با خبر است، پس بهترین مال را با والاترین اهداف خرج كنیم. «ما انفقتم... فان اللّه یعلمه»
2- انفاق، مخصوص ثروتمندان و اموال زیاد نیست، مال كم را نیز انفاق كنید. «من نفقة» گاهى یك برگ زرد پائیزى، كشتى چندین مورچه در حوض مى شود.
3- ایمان به اینكه خداوند مى داند، بهترین دلگرمى براى انفاق و عمل به تعهّدات و نذرهاست. «فان اللّه یعلمه»
4- تشویق و هشدار، در كنار هم عامل رشد است. جمله «فانّ اللّه یعلمه» عامل تشویق، و جمله «ما للظالمین من انصار» هشدار است.
5 - وفاى به نذر، واجب و ترك آن ظلم است. «نذرتم... ما للظالمین»
6- ظلم به خود، راه توبه و كفّاره دارد، ولى در ظلمى كه به محرومان به خاطر ترك انفاق مى شود، ظالم هیچ یاورى ندارد. «وما للظالمین من انصار»
7- شفاعت، شامل حال افراد بخیل نمىشود. [*] «وما للظالمین من انصار»
8- اگر انگیزه بخل، استمداد و یارى خواستن از مال و مردم باشد، بدانید هرگاه قهر خداوند بیاید، نه مال و نه مردم كارآیى ندارند. «ماللظالمین من انصار»
9- جرم، با جریمه باید متناسب باشد. كسى كه در دنیا با انفاق، یار دیگران نیست، در آخرت هم دیگران یاور او نخواهند بود. «ما للظالمین من انصار»
*) همچنان كه در سوره مدثّر آیه 48 آمده است: «ولم نك نطعم المسكین... فما تنفعهم شفاعة الشافعین» شفاعت شفیعان، آنان را (كسانى كه انفاق نمى كنند) سود نمى رساند.
