خبرگزاری حوزه | اگر بخواهیم نگاه دقیقی به ماهیت انسان داشته باشیم به ناچار باید بپذیریم که انسان به حکم انسان بودنش دارای ماهیتی واحد است که در هرگوشه ی این عالم هم که باشد و در هر نقطه ای از تاریخ گذشته و حال و آینده هم که قرار گیرد در امر فطرت با دیگران یکسان است.

اگرچه شکل زندگی او در ادوار مختلف متفاوت است؛ اما وجه تشابه او در فطرت را نمی توان نادیده گرفت.

خداوند در قرآن درآیه ی ۳۰ سوره روم می فرماید:

«فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفا فِطْرَهَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَالنَّاسَ عَلَیْهَا لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَالنَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ»؛ پس روی خود را متوجه آیین خالص پروردگار کن! این فطرتی است که خداوند، انسان ها را بر آن آفریده؛ دگرگونی در آفرینش الهی نیست. این است آیین استوار، ولی اکثر مردم نمی دانند.

دین حنیف در این آیه یعنی دینی که از تمام کجی‌ها و از انحراف و خرافات و گمراهیها به سوی راستی و درستی متمایل شده است.

از دیگر سو، طبیعی ترین شکل و شیوه در تشکیل خانواده زمانی رقم می خورد که دو جنس مخالف یعنی زن و مرد با وجود یک پیوند عاطفی کنار هم قرار گیرند و به رفع نیازهای طبیعی یکدیگر چه از حیث جسمی و چه از جهت روحی و روانی کمک نمایند.

از جمله کارکردهای مهم خانواده تنظیم نمودن غریزه ی جنسی در انسان است. اساسا یکی از هدف‌های ازدواج و تشکیل خانواده، تأمین نیازهای جنسیِ زن و مرد است.

خداوند در قرآن می‌فرماید: (یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُم مِن نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالا کَثِیرآ وَنِسَاء ...) (نساء: ۱)؛ ای مردم، بترسید از پروردگار خود، آن خدایی که همه شما را از یک تن بیافرید و هم از آن، جفت او را خلق کرد و از آن دو تن خلقی بسیار در اطراف عالم از مرد و زن پراکند.

اینکه در دوران جاهلیت مدرن شاهد تشکیل خانواده هستیم اما نه با وجود یک زن و یک مرد بلکه با حضور دو زن و یا دو مرد و یا حتی عجیب تر از آن زمانی که یک مرد با حضور یک حیوان ادعای تشکیل خانواده دارد و قوانین حاکم برآن جامعه نیز چنین ازدواج هایی را تصویب می کند، نشان دهنده ی تغییر فطرت انسان و خواسته های فطری او نیست،   بلکه فطرت همواره اصیل است و خواسته های آن منطبق برنیازهای طبیعی انسان است.

این نوع ازدواجها نشان دهنده ی نوعی انحراف از فطرت است. در حقیقت انسان همواره تحت تاثیر عوامل درونی همچون نفس اماره و عوامل بیرونی همچون جو و شرایط محیطی و تربیتی و اجتماعی قرار می گیرد و وقتی چنین اتفاقی بیافتد از فطرت اولیه اش انحراف می یابد.

زهرا ابراهیمی