چهارشنبه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ |۱۴ شوال ۱۴۴۵ | Apr 24, 2024
کد خبر: 893668
۱۵ فروردین ۱۳۹۹ - ۱۴:۰۵
علم

حوزه/ «دین» قول الهی و «علم» فعل الهی و همه عالم کوه انباشت علم و دانش است. ما در این قافله کجا قرار گرفته ایم؟

به گزارش خبرگزاری «حوزه» از اصفهان، حجت الاسلام رسول ملکیان اصفهانی از اساتید حوزه علمیه اصفهان و پژوهشگر حوزوی در یادداشتی به تبیین رابطه علم، دین و تخصص پرداخته و آورده است: هنرمند برجسته می تواند نقش روحانی، مهندس، پزشک، معلم، ورزشکار و ... را خوب بازی کند و به نمایش بگذارد، ولی هیچ کدام از این شخصیت ها را ندارد، بلکه یک هنرپیشه است.

علم؛ دین؛ ورزش؛ هنر و... هرکدام جایگاه و اصول و ریشه خود را دارند و هر شخصی تخصص به یک یا چند رشته علمی محدود به خود را دارد و در حوزه و جغرافیای تخصص خود باید ادعا و حرف و عمل کند.

مشخص است که امروز خاصه علم در دنیا حدود بیش از ۸۰۰۰ رشته دارد و همچنین دین و هنر و ورزش هر کدام جداگانه این چنین هستند، بعضی علم را به صورتی عام تعریف کرده اند که شامل دین نیز شده است، ولی ما دانستنی های بشری را به منبع آن یعنی وحیانی؛ عقلی؛ اشراقی و طبیعی می شناسیم و تقسیم می کنیم و یا به تقسیم دیگر یعنی الهی و بشری نیز تقسیم کرده ایم.

در زمان ما هر علمی به تخصص ها و فوق تخصص ها نیز تقسیم شده است مثل علم پزشکی یا فلسفه، ما باید به تقسیم علوم و متخصصان آن اعتقاد و باور داشته باشیم و برای هر نیازی و دانشی به متخصصان آن مراجعه کنیم و بدانیم هر رشته علمی و دینی خود یک کتابخانه خاص است؛ فکر کنم این یک اصل عقلایی بشر است.

البته علم و دین و گرایش های مختلف آن قلمروهای مختص دارد که در آنجا کار آسان است، مشکل در قلمروهای مشترک علم و دین است که هوشیاری و فهمیدگی خاصی می طلبد که هزاران مثال دارد و اگر سردرگمی و اختلافی هست، بیشتر مربوط به قلمروهای مشترک علم و دین است.

نکته مهم دیگر نیز اینکه در درون هر تخصصی ممکن است اقوال، آرا و نظریات مختلفی داشته باشد که این نیز پذیرفتنی است.

از قلمروهای مشترک در علم اقتصاد و دین می توان به مسأله سود و زیان و ربا سخن به میان آورد و یا در علم سیاست و دین به مسأله حکومت داری و یا در علم پزشکی و دین به مسأله نظافت و بهداشت اشاره کرد.

در یک جمع بندی اجمالی می توان گفت دین بسیار علم را ستایش کرده است، البته علم در جاهایی به داده های دینی نیز کمک شایانی کرده است و دین نیز مشوق علم آموزی بشر بوده است.

امروز برای کل بشریت اهمیت رفع جهل اهمیت یافته است و این بوسیله علوم وحیانی و بشری امکان یافته است.

«دین» قول الهی و «علم» فعل الهی و همه عالم کوه انباشت علم و دانش است. ما در این قافله کجا قرار گرفته ایم؟

در این میان بعضی حمله بی خردانه به علم می کنند و ادعای دین و دیانت می کنند و یا بعضی حمله به دین می کنند و ادعای روشنفکری و علم می کنند. باید توجه داشت این دو گروه از دین و یا علم حقیقی و واقعی برخوردار نیستند و یا علم و دین بر روی خرابه های جان اینان قرار گرفته است. باید دید فطرت پاک انسانی چرا اینطور می گردد؟

آری دانستنی های وحیانی و بشری را هر کدام جای خود بنشانیم.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha