حجت الاسلام والمسلمین همتیان در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، به عوامل آرامش در زندگی اشاره کرد و گفت: یکی از مسائلی که هر انسانی باید بدان توجه داشته باشد این است که بداند این دنیا محل بلا، غصه و گرفتاریها است. در این عالم هیچ یک از امور مادی ثابت نیست همیشه در حال تغییر است.
قائم مقام معاون تهذیب حوزه های علمیه افزود افزود: انسان هیچ وقت با قدرت، قوت و جوانی نمی ماند، خوشی ها و جوانی و عمر همه قابل تغییر است و ثابت نیست. تنها در بهشت و جهنم است که غم و شادی ابدی است. اما در دنیا غم و شادی ابدی نیست. روزی است و روز دیگر نیست.
وی بیان داشت: نکته دیگر این است که ما موجود فقیر، نیازمند، ضعیف و وابسته هستیم. وقتی این نکته را توجه داشته باشیم که عالم پر از غم وغصه و بلا و انسان هم موجود ضعیف و فقیر است، ناخودآگاه به این مسئله می رسد باید به موجودی پناه ببرد که خودش غنی محض و ابدی است و آن خدا است.
حجت الاسلام والمسلمین همتیان گفت: سوره عنکبوت اشاره می کند، اگر انسان بخواهد برای بدست آوردن آرامش و طمأنینه به غیر خدا متوسل شود در حقیقت به خانه تار عنکبوتی و لرزان پناه برده است و این جا است که می فرمایند، اگر می خواهید از طوفان و چنگال خوف و ترس و اندوه، غم و ترس و اضطراب در امان باشید به خدا پناه ببرید.
این استاد اخلاق افزود: قرآن می فرماید کسی که به غیر خدا دست رد بزند و به خدا تکیه کند به تکیهگاهی تکیه داده که مورد وثوق و اطمینان است، چون خدا دائم، ابدی و قیوم و همیشگی است، اما وقتی تکیه گاه انسان لرزان باشد، خودش هم لرزان خواهد بود.
قائم مقام معاون تهذیب حوزه های علمیه بیان داشت: اگر انسان به هر کدام از امور مادی دنیا تکیه کند، زود از بین می رود. اما خدا همیشگی است. اینجا اگر انسان بر روی خواستههای خود پا گذاشت و تمسک کرد هیچ گاه غصه نمی خورد گرفتار ترس و اضطراب نمی شود، چون خدا همیشه قیوم است.
حجت الاسلام والمسلمین همتیان گفت: قرآن می فرماید، کسانی که ایمان به خدا آوردند و مومن شدن و ایمان خود را به ظلم و ستم آمیخته نکردند این ایمان برای آنها آرامش و امنیت می آورد که گمشده انسان است.
این استاد اخلاق افزود: در سوره رعد آمده است به سوی خدا هدایت می شوند کسانی که از خدا نوبت می گیرند، نماز شب و نماز ظهر. همیشه در حال قیام و رکوع و سجود هستند. چه کسانی مرتب از خدا نوبت می گیرند و با خدا صحبت می کنند، کسانی که ایمان به خدا داشته و او را باورداشته باشند، خدا را حقیقت در زندگی بدانند. خدا را در همه حالات و سختی ها بیابند و کسی که مومن به خدا باشد، قلب اش با یاد خدا آرامش پیدا کند. وقتی این گونه باشد آرامش و امنیت ابدی و همیشگی خواهد بود.
حجت الاسلام والمسلمین همتیان گفت: انسان مرگ به معنای فناء ندارد و پیامبر(ص) این نوع از مرگ را هم توضیح داده اند، شما با این مرگ ازخانه ای به خانه دیگر منتقل می شوید، شما با مرگ نمی میرید وحیات جاودانه پیدا می کنید.
این استاد اخلاق افزود: همه چیز در این عالم فناء پذیر است، اما انسان می تواند فناء ناپذیر باشد البته درصورتی که به خدا تکیه کند و به این دنیا تکیه نکند تا گرفتار اضطراب نشود.
قائم مقام معاون تهذیب حوزه های علمیه بیان داشت: امروز شاهکار خلقت و تجلی خدا ویروس ذره بینی است که به جان قدرتهای جهان افتاده و همه را بیچاره کرده است. احساس می کنند که هیچ قدرتی در مقابل این ویروس ندارند این همان ناتوانی انسان است.
حجت الاسلام والمسلمین همتیان گفت: کسی که دین ندارد، غصه دار است، کسی وابسته به زندگی دنیا باشد، مضطرب است. کسی که دنبال جمع کردن مال و اموال باشد همیشه نگران و غصه دار آینده پوچ است.
این استاد اخلاق افزود: مرگ هم می تواند عامل بسیار هم در غصه و نگرانی باشد. وقتی می داند که باید همه چیز را بگذارد و برود خود همین مسئله برای او اضطراب می آرود و حضرت علی(ع) می فرمایند، دنیا در غصه و بلا و اضطراب پیچیده شده و راه نجات او تکیه و چنگ زدن به ریسمان الهی و وابسته بودن است و واگذار کردن به خدا در همه امور است. اگر این شعار باشد انسان آرامش پیدا می کند.
قائم مقام معاون تهذیب حوزه های علمیه بیان داشت: کسی که تکیه گاهش خدا باشد، ناراحت و غمگین نیست، همیشه قدرت مند خواهد بود. وقتی انسان چنین پناهگاهی در زندگی داشته باشد، همیشه آرام است و در امنیت خواهد بود. اگر انسان خود را به گناه آلوده نکند در آرامش خواهد بود.
حجت الاسلام والمسلمین همتیان گفت: بسیاری از قدرتها و ظلمها وقتی می خواستند از منافع انسان سوار شوند به بشر گفتند می خواهیم برای تو آرامش و امنیت بیاوریم، اما خیلی زود این آرامش و امنیت با راه انداختن جنگ و خون ریزی و حوادث تروریستی و تجاوز به حقوق سایر کشورها از بین برفت . این همان دروغ بزرگ قدرتهای سلطه بود که به مردم قول امنیت و آرامش می دادند، ولی در عمل برای مردم اضطراب و جنگ و ترس فراهم می کردند.
313/40