به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه در شبکه اجتماعیش نوشته است:
بسم الله الرحمن الرحیم
این روزها سالگرد آسمانی شدن دو شخصیت تاثیرگذار در انقلاب اسلامی ایران است. مرحوم دکتر علی شریعتی که ۲۹خرداد ۱۳۵۶ در انگلستان رحلت یافت و در زینبیه آرمید و شهید دکتر مصطفی چمران که ۳۱خرداد ۱۳۶۰ در جبهه دهلاویه ملکوتی شد و در بهشت زهرای تهران مهمان شهدا گشت.
دکتر شریعتی متفکری در حال شدن بود دغدغه اصلیش، اسلام اجتماعی بود اسلامی که منحصر به مسجد و محراب نماند و اهل جهاد و مبارزه و انقلاب باشد. او برای تبیین چنین اسلامی از قیام امام علی و امام حسین و زینب کبری سلام الله علیهم و مکتب فرانکفورت بهره برد. شریعتی منتقد روحانیتی بود که دغدغه اسلام اجتماعی و انقلابی ندارد؛ همانگونه که منتقد روشنفکری بود که لیبرالیسم و سکولاریسم و کاپیتالیسم را همراهی میکند.
شهید دکتر مصطفی چمران هم متفکر متعبد و هم فیزیکدان و دانشمند فیزیک پلاسما بود. غایت زندگی او، جهاد در راه خدا بود گاه با پژوهشهای علمی و گاه با یتیمنوازی و گاه با سیاستمداری و گاه با مبارزه در میدان جنگ. چمران اهل ذکر و اهل دل و اهل سحر بود. حال که روز شهادت استاد شهید مصطفی چمران را روز بسیج استادان نامیدند پس شاخص چگونه زیستن و اندیشیدن و عمل کردن و مردن باید او باشد. استاد بسیجی باید عالم فرهیخته و نظریهپرداز باشد و در تحقیقات علمی کاهلی نکند.
استاد بسیجی باید سیاستمدار باشد اما سیاستباز نباشد. استاد بسیجی باید از حق و عدالت، ولایتمدارانه دفاع کند اما باندباز و عدالت باز نباشد و خود را شاخص حق نپندارد. استاد بسیجی باید بیانیه گامدوم را به صحنه عمل بکشاند و از شعار زدگی بپرهیزد. استاد بسیجی باید معرفت، بصیرت، محبت، عبادت، ولایت و مجاهدت را در خود جمع کند تا چمرانی شود.
عبدالحسین خسروپناه
حوزه علمیه قم
۳۱ خرداد ۱۳۹۹
نظر شما