به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در اهواز، استان خوزستان دیار عالمان و صاحبان علم و فضیلت بسیاری است که ملجأ و مأوای شیعیان محبین اهل بیت(ع) و مروج فرهنگ حسینی بوده اند.

یکی از آن علمای بنام و صاحب فضیلت، مرحوم آیت الله حاج سید عبدالله موسوی معلم است که در حیات پربرکتشان علاوه بر تربیت طلاب فاضل، تألیفات گرانقدر را نیز از خود به یادگار گذاشته اند.

در این راستا با توجه به فرارسیدن چهلمین روز درگذشت این عالم جلیل القدر، نگاهی کوتاه به زندگی نامه پربار ایشان خواهیم داشت.

آیت الله حاج سید عبدالله موسوی معلم معروف به «سیدنجفی» فرزند «سیدآقا» در خانواده ای روحانی و اهل علم از سادات جلیل القدر جزایری و از نوادگان آیت الله سید نعمت الله جزایری، در سال ۱۳۵۱ قمری، مصادف با ۱۳۱۲ ش در نجف اشرف چشم به جهان گشود.

پدر ایشان از روحانیون و مبلغین سرشناس شوشتر بود که قبل از تولد سید عبدالله جهت ادامه تحصیل علوم دینی به نجف اشرف مهاجرت کرده بودند

سید عبدالله، در سنین نوجوانی تحصیلات دینی خود را در حوزه علمیه نجف شروع کرده و پس از گذراندن دروس مقدمات و اتمام سطح در حوزه علمیه آخوند خراسانی، از محضر درس خارج فقه و اصول اساتیدی همچون آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی(ره)، آیت الله میرزا باقر زنجانی(ره) و آیت‌الله سید محمد جعفر مروج جزایری(ره) بهره می بردند. در کنار تحصیل نیز، در مسجد شیخ انصاری (معروف به مسجد ترک ها) به تدریس دروس مقدمات و فقه و اصول اشتغال داشتند.

در طول سال های حضور در نجف، چندین بار در ایام اربعین به همراه روحانیون دیگر با پای پیاده از نجف به شوق زیارت امام حسین(ع) به کربلا می رفتند و چندین بار نیز جهت تبلیغ و همچنین زیارت علی بن موسی الرضا(ع) به ایران آمده بودند و سرانجام همراه با خانواده، در سال ۱۳۵۰هـ.ش به ایران عزیمت نموده و در دیار پدری، در شهرستان شوشتر رحل اقامت گزیدند.

در همان سالهای اول اقامت در شوشتر به درخواست آیت الله حاج سید محمد حسن آل طیب، یکی از علمای تراز اول شوشتر، امامت جماعت مسجد جامع شوشتر را به عهده گرفته که در سه وعده ی صبح، ظهر و مغرب، تا سالهای پایانی عمر خود که همراه با کهولت سن و ضعف شدید جسمانی همراه بود، بصورت منظم، حدود ۴۷ سال ملتزم به برقراری نماز جماعت بوده‌اند.

ایشان همچنین از همان بدو ورود به شهر به تدریس در حوزه علمیه شوشتر و پرورش طلاب و فضلای این خطه پرداختند که ازجمله می‌توان به تدریس کتاب «مکاسب» آیت‌الله شیخ مرتضی انصاری و همچنین تدریس درس خارج فقه، که بر مبنای کتاب «مستمسک العروة الوثقی» آیت‌الله سید محسن حکیم بوده است، اشاره کرد.

آیت‌الله موسوی معلم، در کنار تدریس در حوزه علمیه شوشتر، در طول سال، علی‌الخصوص در ماه محرم و صفر، ماه مبارک رمضان و ایام فاطمیه در مسجد جامع شوشتر و همچنین مجالس و مراسماتی که در سطح شهر برپا می‌شد، به وعظ و خطابه می‌پرداختند.

در تظاهرات مردمی که در شهرستان شوشتر، در جریان سرنگونی رژیم ستمکار پهلوی و پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی برپا می‌شد، دوشادوش دیگر علماء و روحانیون، پیشاپیش جمعیت حضور داشتند.

یکی از سنت‌های زیبایی که ایشان به عشق مولایشان، امیرالمؤمنین (ع)، برپا می‌کردند، این بود که همه‌ساله در روز عید سعید غدیر، درب منزل ایشان به روی مردم باز بود و مردم ، در این روز برای تبریک عید به آنجا می‌آمدند و از ایشان عیدی می‌گرفتند، که خاطره شیرین آن در بین مردم شهر از کوچک تا بزرگ بجای مانده است.

مراجعات مردمی به ایشان در طول روز جهت حل و فصل مشکلات و حوائج شرعیه چه به‌صورت حضوری در مسجد و منزل و یا به‌صورت تلفنی تا پاسی از شب ادامه داشته که با سعه‌صدر و تواضع  مثال‌زدنی ایشان همراه بود.

یکی از ویژگی‌های بارزی که آیت‌الله موسوی معلم را به‌عنوان شاگردی از مکتب امام علی (ع) می‌توان الگو قرار داد، زهد و ساده زیستی در شئون مختلف زندگی و پرهیز از شهرت می‌باشد که همه ی کسانی که به نحوی با ایشان در ارتباط بوده‌اند، به آن اذعان داشته‌اند.

از تألیفات بجای مانده از این عالم جلیل‌القدر می‌توان از سه عنوان «لغات القرآن» اقتباس شده از مجمع‌البیان طبرسی، «مفتاح الرجاء» در باب ادعیه و «خلاصه مناسک حج» که جهت استفاده حجاج در ایام حج توسط ایشان به رشته تحریر درآمده است و همچنین «تقریرات درس خارج فقه» مربوط به درس خارج فقه استاد خود، آیت‌الله میرزا باقر زنجانی (ره)، نام برد.

آیت‌الله موسوی معلم پس از ۸۸ سال عمر بابرکت خود و خدمت خالصانه به آستان اهل‌بیت عصمت و طهارت ، سرانجام در روز شنبه ۲۸ تیرماه ۱۳۹۹ شمسی مطابق با ۲۸ ذی‌القعده ۱۴۴۱ هـ.ق دعوت حق را لبیک گفته و به دیار معبود شتافتند.

آرامگاه ایشان واقع در بقعه متبرکه امام‌زاده سید محمد گلابی در شهرستان شوشتر می‌باشد.

روحشان شاد و یادشان پررهرو باد.

انتهای پیام./