به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه در همدان، در مبارزات با رژیم طاغوت و پس از آن، در سال‌های دفاع مقدس، شهدا با ایثار و بذل جان خود، به وظیفه خود عمل کردند و این نظام و انقلاب را حفظ کردند و لذا امنیت امروز ایران اسلامی در کنار ناامنی منطقه خاورمیانه را باید از برکات خون و ایثار این شهیدان دانست.
در میان اقشار مختلف جامعه، روحانیت به عنوان سربازان امام زمان(عج)، بیشترین آمار شهدا را دارا هستند؛ به نحوی که طبق اعلام بنیاد شهید، روحانیت ۱۲ برابر میانگین آحاد جامعه شهید داده است، به کلام دیگر به صورت میانگین در جامعه از هر هزار نفر ۴ نفر شهید شدند، در حالی که در قشر روحانیت از هر هزار نفر ۴۸ نفر شهید شده‌اند.
در این بین استان همدان نیز با تقدیم ۱۰۴ شهید روحانی نقش به سزایی را در این مسیر برعهده داشته است که باید به شهدایی همچون، شهید آیت الله مدنی، آیت الله مفتح، آیت الله قدوسی و آیت الله حیدری که جز شهدای شاخص هستند اشاره کرد و از این رو رهبر معظم انقلاب در مورد این شهدا در پیامی که به اجلاسیه کنگره بزرگداشت سرداران، امیران، فرماندهان و ۸ هزار شهید استان همدان در تاریخ ۱۵ آبان سال ۸۹ صادر کردند، این طور فرمودند که:
«شهدای گرانقدر همدان جزء برجسته ترین ها هستند، از شهدای روحانی معروف مثل شهید مدنی - ایشان در واقع به یک معنا همدانی هستند - تا شهید مفتح، شهید قدوسی، که حقا و انصافا راهنما و پیشوا بودند و بعد خیل عظیم شهدا و سرداران برجسته مثل شهید محمود شهبازی، و بقیه شهدای عزیزی را که باید جزء این مجموعه به حساب آورد، از مردم همدان هم باید حتما سپاسگزاری کنیم. مردم بسیار خونگرم، خوب و نسبت به جهاد و شهادت جدی»
یکی از این شهدای گرانقدر، شهید آیت‌الله علی قدوسی است
شهید قدوسی سحرگاه ۱۲ مرداد ۱۳۰۶، به هنگام سلطنت خودکامه رضاخان در شهر نهاوند، در خانواده‌ای اصیل و روحانی، چشم به جهان گشود. پدرش، آخوند ملّا احمد، که خود یکی از علمای بزرگ بود، نام «علی» را بر او گذاشت و علی دوران کودکی و جوانی‌اش را در کنار چنین پدر فاضلی سپری کرد.
سال ۱۳۲۱برای ادامه تحصیل، خانواده و دیار خود را ترک کرد و به قم عزیمت نمود و در حجره‌ای کوچک، در مدرسه فیضیه، به کسب دانش پرداخت. دروس مقدماتی را نزد شهید محراب آیت‌الله صدوقی فرا گرفت و تحصیلات عالی را در محضر استادان بزرگ حوزه چون آیت‌الله العظمی بروجردی و حضرت امام خمینی(ره) تلمذ نمود.
نبوغ فکری و استعداد درخشان او به گونه‌ای بود که در زمان بسیار کوتاهی به درجه اجتهاد نایل آمد و روح متعالی و بزرگ این مرد سترگ عرصه علم و درایت، در کنار امامش، پرورش یافت و مریدی شیفته، در راه مرادش بود. یکی از ویژگی‌های بارز ایشان، داشتن دیدگاه سیاسی، عقیدتی منحصر به فرد بود که با هوش و ذکاوت خاص خویش و تیزبینی منحصر به فرد، صلاحیت افراد یا سالم بودن جریان‌ها را تشخیص می‌داد.
قبل از انقلاب، به عنوان یکی از اعضای هیأت یازده نفره مدرسان ضد رژیم دستگیر و روانه زندان قزل قلعه شد. پس از این که ساواک ایشان را بسیار آزار داد و از اعتراف و همکاری ایشان نا امید شد، او را آزاد نمود.
بعد از آزادی در تابستان ۱۳۴۵ به نهاوند رفت و مردم به گرمی از وی استقبال کردند و از او خواستند تا در فقدان پدر، سکان ارشاد و هدایت مردم زادگاهش را بر عهده بگیرد و به همین منظور شب‌ها در مسجد جامع نهاوند اقامه نماز می‌کرد و منبر می‌رفت و در اوج خفقان شاهنشاهی، نام حضرت امام(ره) را با صراحت ذکر می‌کرد.
او با اخلاصی استوار، راه چگونه زیستن را به نسل جوان می‌آموخت و مردم نیز دل به او سپرده بودند و چشمانشان را به چشمانی دوخته بودند که درخشش آفتاب ایمان از آنها متجلی بود و بر گرد دایره وجود او می‌چرخیدند.
ساواک و شهربانی از این مسأله ناراحت و خشمگین بودند و با وجود آنکه مدام تذکر می‌دادند، اما شهید قدوسی به حرف آنها اهمیت نمی‌داد و حتی جلسات مخفی و ارتباطات با مردم او نیز روز به روز بیشتر می‌شد.
سرانجام ساواک که طاقت دیدن آن چشمان تابناک چشمه زلال عبودیت را نداشت، جلسات ایشان را تعطیل و ارتباطات را محدود کرد؛ و شهید قدو سی به ناچار به قم عزیمت کرد.
شهید قدوسی از بنیان گذاران مدرسه حقانی قم بود؛ استاد حوزه‌ای که در مدرسه رفتار برادرانه‌اش با طلاب زبان زد بود و همه او را به عنوان برادر و هم سطح خود می‌دیدند و این هنر بسیار بزرگی است، زیرا ایشان با آن سطح معلومات و با آن فضل عظیمی که داشتند طوری برخورد می‌نمودند که حتی طلاب سال اول نیز ایشان را همچون خود می‌دیدند و مثل برادر دوستش داشتند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در تحقق اصول انقلاب از هیچ کوششی فرو گذار ننمود و در راه خدمت، شب و روز نمی‌شناخت. به همین خاطر طی حکمی از طرف حضرت امام(ره) به عنوان دادستان کل انقلاب اسلامی انتخاب شد تا از ارزش‌های انقلاب حراست نماید.
او با کمک شهید بهشتی قوانین قضایی را تدوین کرد و جهت تصویب به مجلس فرستاد و در این راه زحمات زیادی را متحمل شد و حتی شهادت فرزندش در هویزه نیز او را از انجام خدمت بازنداشت.
سرانجام آیت‌الله قدوسی در صبح روز چهاردهم شهریور سال ۱۳۶۰با بمبی که منافقین در دادستانی قرار داده بودند دعوت حق را لبیک گفت و به آرزوی قلبی خود نایل آمد. شهیدی که رهبر کبیر انقلاب در وصف او فرمودند: «شهید عزیزی که سالیان دراز در خدمت اسلام بود، این جانب سالیان طولانی از نزدیک با او سابقه داشته‌ام و آن بزرگوار را به تقوا و حسن عمل واستقامت و مقاومت می‌شناسم.»
شهید قدوسی در بخشی از وصیت نامه خود خطاب به طلاب تاکید دارد که؛
"دوستان من! اگر آمده‌اید که روحانی شده و به پست و مقام برسید و دنبال بزرگ شدن و به دست آوردن موقعیت و ثروت باشید، بدانید که در دنیا و آخرت ضرر کرده‌اید. تا دیر نشده باز گردید، ولی اگر آمده‌اید که سرباز امام زمان (عج) و خادم اسلام بشوید خوش آمدید، بدانید که خداوند شما را یاری خواهد کرد. "
«روحش شاد و راهش پر رهرو باد»
