محسن جاهد، تهیه کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، درباره ظرفیت‌های راهپیمایی اربعین برای تبدیل شدن به آثار سینمایی اظهار کرد: اربعین را باید یکی از بزرگترین ظرفیت‌هایی نام نهاد که می‌تواند در سینما مد نظر قرار گیرد، چون در هنر هفتم معمولاً فیلمسازان در پی دستیابی به موضوعات مهم هستند. در این میان شاید دست به تخیل هم بزنند، اما اربعین وجود دارد و هر ساله ما شاهد راهپیمایی عظیم صدها هزار نفر از مشتاقان ابا عبدالله (ع) هستیم. هر یک از افرادی که در این مراسم حضور دارند قصه زندگیشان قادر است الهام بخش یک فیلم سینمایی باشد، اما متاسفانه ما آنچنان از این امر بهره لازم را نبرده‌ایم.
وی درباره چرایی کم کاری در این حوزه گفت: نمی‌دانم که چه امری رخ داده که ذهنیت سینماگران ما چندان به سمت این موضوعات سوق پیدا نمی‌کند؟ جواب این پرسش را باید مدیران بدهند، چون به نظرم رفتار آنها بوده که باعث به وجود آمدن چنین وضعیتی در سینما شده است، البته منظور تنها نهادهای مرتبط با دولت نیست، بلکه تمام سازمانها و اداراتی که از طریق حکومت هدایت می‌شوند در این رابطه کم کاری کرده‌اند، زیرا اگر هر یک از آنها به اندازه توان خود در این عرصه کوشا بود مطمئناً امروز کارهای بسیاری را در این رابطه شاهد بودیم.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «ناسپاس» متذکر شد: نکته جالب‌تر اینجاست وقتی درباره یک مسئله اجتماعی کوچک، در فیلمی حرفی زده می‌شود آن کار حمایت شده و در جشنواره‌های متعدد خارجی حضور پیدا می‌کند، اما هنگامی اثری با محوریت اربعین تولید می‌شود، نه تنها حمایت نشد، بلکه به آن بی‌توجهی نیز صورت می‌گیرد. مسئله بعدی که در این رابطه وجود دارد فضای ناجوانمردانه موجود در سینماست. یعنی اگر سینماگری تنها به دلیل دغدغه قلبی و بدون حمایت‌های خاص دست به تولیدی فیلمی یا سریالی با محوریت موضوعات دینی که اربعین هم یکی از مهمترین آنهاست، بزند با هجمه‌های مختلف مواجه خواهد شد.
جاهد در پایان تاکید کرد: نباید از یاد برد در عرصه کارهای ارزشی برخی منفعت طلبی‌ها نیز صورت گرفته، اتفاقی که دیگران را به این حوزه بدبین کرده است، به این معنا که هر فردی که می‌خواهد در این زمینه کار کند تنها به واسطه دست‌آوردی‌های مادی به این ورود کرده است. این مشکل همان بی‌کفایتی است که من به نهادهای دولتی تعمیم می‌دهم، چون اگر آنها به افرادی اعتماد می‌کردند که علاوه بر تخصص باور نیز داشتند دیگر چنین فضایی بر کارهای ارزشی حاکم نبود. بگذارید در این رابطه مثالی بزنم. قبل از انقلاب مستندی با نام «خانه خدا» ساخته شد. این اثر در زمان نمایش با همراهی همه سینماگران و سینماداران مواجه شد، اما آیا اگر امروز چنین کاری تولید شود دیگر بخش‌های سینما حاضر به همراهی خواهند بود؟ جواب این عمل بار دیگر ما را عدم کارایی مدیران فرهنگی می‌رساند.
انتهای پیام
