خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب نهج البلاغه منتشر می‌کند.

امام علی علیه السلام:

وَ مَکَانُ اَلْقَیِّمِ بِالْأَمْرِ مَکَانُ اَلنِّظَامِ مِنَ اَلْخَرَزِ یَجْمَعُهُ وَ یَضُمُّهُ فَإِنِ اِنْقَطَعَ اَلنِّظَامُ تَفَرَّقَ وَ ذَهَبَ ثُمَّ لَمْ یَجْتَمِعْ بِحَذَافِیرِهِ أَبَداً

جایگاه رهبر و سرپرست در اجتماع، جایگاه رشته ای است که دانه ها را بهم پیوند داده و جمع می کند، و آنگاه که آن رشته بگسلد، دانه ها پراکنده گشته و هرگز تمام آنها جمع نخواهند شد.

نهج البلاغه، خطبه ۱۴۶