به گزارش خبرگزاری حوزه، پرویز پورحسینی، بازیگر مطرح، کاربلد و پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون کشورمان که حدود دو هفته ای به دلیل ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری و تحت مراقبت ویژه قرار داشت، متاسفانه بامداد روز جمعه چشم از جهان فروبست و مخاطبان و علاقه مندان سینما و تلویزیون ایران را با خاطرات جذاب و تکرارناشدنی خویش تنها گذاشت.
در این هفته ها و ماه های اخیر، این ویروس منحوس چه در میان هنرمندان، چه دانشمندان و علما و چه دیگر اقشار نخبه جامعه، خانواده های بسیاری را داغدار کرده و این در حالی است که متاسفانه بخشی از مردم هنوز عمق خطر انتقال سریع این ویروس را جدی نگرفته اند.
مرحوم پورحسینی، بیستم شهریورماه سال ۱۳۲۰ در تهران متولد شد و در سال ۴۸ وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد و سال ۵۴ بود که در رشته بازیگری فارغ التحصیل شد.
این بازیگر و هنرمند توانمند با در فیلم های شاخصی چون «کمال‌الملک» علی حاتمی، «کشتی آنجلیکا» محمد بزرگ نیا، «باشو غریبه‌ای کوچک» بهرام بیضایی، «روز فرشته» بهروز افخمی، «قاتل اهلی» مسعود کیمیایی، «شب حادثه» سیروس الوند و «طلسم» داریوش فرهنگ به ایفای نقش پرداخته بود و البته بخش مهمی از شاهکارهایش مربوط به نقش آفرینی در رسانه ملی بود، تا آن جا که هنوز هم بسیاری از مردم او را با ایفای نقش میثم تمار در سریال ماندگار «مختارنامه» و نیز حضرت زکریای سریال «مریم مقدس (ع)» به یاد می آورند.
پورحسینی البته در سریال های دیگری چون «امیرکبیر»، «شب دهم»، «ملاصدرا»، «باران عشق»، «روزهای بیاد ماندنی»، «بی گناهان»، «سرزمین کهن»، «میکائیل» و ... نیز حضور داشت و واپسین تجربه تلویزیونی این بازیگر با سابقه در سریال «بچه مهندس» به کارگردانی علی غفاری بود که در این اثر نیز انصافاً خوش درخشید و تحسین منتقدین و مخاطبان عام را نیز برانگیخت.
یکی از ویژگی های بارز این بازیگر قدرتمند و صاحب سبک این بود که با خلاقیت خاص خود چیزی به نقش های نوشته شده در فیلمنامه می افزود و به همین خاطر نیز معتقد بود اگر در کاری چه تئاتر، چه سینما و چه تلویزیون، این زمینه برای او مهیا نباشد، حاضر نیست در هر کاری به هر قیمتی بازی کند، چرا که برایش کیفیت کار بسیار مهم وکلیدی بود.
این نکته به یقین درس بزرگی برای بازیگرانی است که متاسفانه قدر استعداد و توانمندی خود را نمی دانند و به خاطر مشکلات معیشتی و اقتصادی حاضرند در هر اثری و لو سخیف و مبتذل و ضعیف بازی کنند!
مرحوم پورحسینی در یکی از مصاحبه های خود گفته بود: «من خودم سخت‌گیرترین منتقد خودم هستم. اهل خود شیفتگی نیستم. دوست دارم بیشتر نقد شوم، چون به بهتر شدن کارم کمک می‌کند. گاهی مردم که در کوچه و خیابان با آنها برخورد می‌کنیم بهترین منتقدان و مشوقان ما هستند.»
وی همچنین در جای دیگر تصریح کرده بود: «آنچه بازیگری را به هنر نزدیک می‌کند همین خلاقیت است. وگرنه شاید خیلی‌ها بتوانند متنی را حفظ کنند و جلوی دوربینی بروند خلاقیت در کار بازیگری این است که بازیگر چیزی را به نقش اضافه کند که از روح و ذهن خودش تراوش می‌کند. چیزی که نه در سناریو و نه در ذهن کارگردان وجود نداشته و بازیگر آن را به نقش اضافه کرده است.»
یکی دیگر از ویژگی های پورحسینی که در کارنامه کاری‌اش، ایفای نقش در بیش از یکصد فیلم، تئاتر و سریال به چشم می خورد، این بود که هیچ گاه در پی حاشیه سازی و اظهار فضل بی خود و بی جهت نبود، کما این که برخلاف بسیاری از بازیگرانی که باید آن ها را در شمار سلبریتی های کم سواد و گاه بی سواد دسته بندی کرد، در هر موضوعی سخن نمی گفت بلکه وقار و متانت و بزرگ منشی در کلام و رفتار او موج می زد و این گونه بود که با تمرکز بر کار حرفه ای اش، خالق مجموعه ای از بهترین نقش ها شد.
سید محمد مهدی موسوی
۱۶:۱۷ - ۱۳۹۹/۰۹/۰۷