به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین محمد عرب صالحی در مراسم اختتامیه همایش مجازی «علوم انسانی- اسلامی، پژوهش و فناوری» که عصر امروز (پنجشنبه ۲۷ آذر) از سوی مجمع پژوهشگاه های علوم انسانی-اسلامی، برگزار شد، به توضیح مکتب هیستوریزیسم اظهار داشت: مباحث تاریخی نگاری، زاده دنیای غرب است و از آنجا به مباحث کشورهای اسلامی و علوم اسلامی و علوم انسانی کشیده شده است.
رئیس پژوهشکده حکمت و دین پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با بیان این که تاریخی نگری اصطلاحات متفاوتی دارد و در قلمروهای مختلف کاربرد دارد، گفت: ما در حیطه انسان شناسی و علوم انسانی و اسلامی صحبت می کنیم و عقیده داریم که این نگرش به عنوان یک مکتب در جهان مدرن رواج پیدا کرده است؛ در بعد فلسفی به این معناست که انسان فهم و ارزش ها و اعتقادها و فرهنگ و آداب و رسوم و دین و مذهبش زائیده شرایط تاریخی است و به مرور زمان همه این امور با ارزش ها و فرهنگ و حتی دین و مذهب جدید جایگزین می‌شود.
وی افزود: دو مبنای اساسی در این مکتب وجود دارد؛ یک مبنای فردیت در مقابل تعمیم و یک مبنا بسط و سیالیت در مقابل عینیت که مراد از فردیت یعنی پدیده های فردی و تاریخی انحصاری است و نباید به اصول مشترک برای تبیین آنها پناه برد و مراد از بسط یعنی فردیت، امر ثابتی ندارد؛ اگر مبنای فردیت را پذیرفتیم اولین اثرش امتناع از هرگونه مرجعیت و ملاک عقل جزئی انسان است.
حجت الاسلام والمسلمین عرب صالحی در ادامه عنوان کرد: نتیجه طبیعی این مبنا ظهور انبوهی از نحله ها و فرقه ها است که در حوزه دین عناصر ثابت از بین می رود، دین تبدیل به احساس دین می‌شود و نتایج دیگری که در دنیای غرب پدید آمده است؛ مطابق عنصر بسط و سیالیت همان عناصر فردیت، انسان همین هیکل خارجی است و هستی انسان همین موجود سیالی است که به دنیا می آید و زمانی از دنیا می رود.
وی با اشاره به تأثیر این دو مبنا در حوزه انسان شناسی گفت: مطابق این دیدگاه هر انسان موجودی با پیشینه منحصر به فرد و محدود و منحصر به یک زمان و مکان خاص است و انسان منحصر به هفتاد هشتادسالی است که زندگی می‌کند و توان فراتاریخ و فرارفتن از سنت فرهنگی که در آن زندگی می‌کند، ندارد و افراد مجبورند که در محدوده ای که به واسطه تاریخ برای آنها دیکته شده، بیاندیشند و عمل کنند و امیدی برای خروج از این محدودیت ها نیست.
استاد حوزه و دانشگاه بیان داشت: در یک کلام آورده های تاریخی نگری، انکار ذات ثابت برای انسان، الگوی ثابت برای انسان و انکار قانون ثابت و جاودان و فهم ثابت برای انسان است؛ ریشه هایی از این افکار از چند دهه قبل در متفکران خودمان هم دیده ایم تا یکی دو دهه قبل که به صراحت آنها را مطرح کرده و به علوم انسانی اسلامی سرایت داده اند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: آنها می‌گویند: فهم انسان تابع شرایط تاریخی است پس فهم هرکسی برای خودش مهم است و ما سنجه ای برای ارزش گذاری فهم ها نداریم بله به مرور زمان فهم های جدید جایگزین قدیمی می‌شود؛ آنها مسیر خود را به صورت سازمان دهی شده ادامه دادند.
حجت الاسلام والمسلمین عرب صالحی با بیان این که دین و قرآن و پیامبر را اموری تاریخی می‌دانند، گفت: آنها می‌گویند: پیامبر (ص)و قرآن محصول فرهنگی زمان خودشان هستند، حتی خود دین را امری تاریخی می‌دانند، پس اساس علوم اسلامی ما در این صورت زیر سوال می رود، از این رو ما باید متناسب با این شبهات پاسخ های درست و کافی بدهیم.
وی در ادامه سخنان خود خاطرنشان ساخت: در خصوص علوم انسانی اسلامی نیز مطابق فرهنگ تاریخی نگری تعمیم برداشته می‌شود و دینی شدن آن نیز به طور کلی زیر سؤال می رود چون تاریخی نگری را گفتیم که اصل منابع دینی را انکار کردند و در این صورت علوم انسانی اسلامی بالتبع زیر سؤال می رود.
