جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ |۱۸ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 29, 2024
امام

خبرگزاری حوزه/ هوا دلپذیر شد و گذشت آن روزگارِ تلخ تر از زهر وقتی که مهماندار ایرفرانس ، درب هواپیمای انقلاب را گشود و امام امت دست او را گرفته و از پله های هواپیما به پایین آمد؛ هر گامِ نزولی امام که به سمت خاک میهن نزدیک و نزدیک می شد، ...

خبرگزاری حوزه/ هوا دلپذیر شد و گذشت آن روزگارِ تلخ تر از زهر وقتی که مهماندار ایرفرانس ، درب هواپیمای انقلاب را گشود و امام امت دست او را گرفته و از پله های هواپیما به پایین آمد؛ هر گامِ نزولی امام که به سمت خاک میهن نزدیک و نزدیک می شد، شور و نشاط انقلاب و مردم انقلابی، سیر صعودی می گرفت تا این در ظرف ده روز به یادماندنی، بساط دو هزار و پانصد سال ظلم و جورِ نظام شاهنشاهی از این مرز و بوم برچیده شد و این سان بوی گلِ سوسن و یاسمن ، در هوای این ملکِ ظلم دیده و محنت کشیده ،‌عطر افشان شد.

هر بهمنی که می آید و هر دهه فجری که فرامی رسد، طنینِ صدای پر ابهت امام عزیز در بهشت زهرا ، تازگی دارد ، آن هنگام که در جوار شهدای به خون خفته فریاد برآورد: " من دولت تعیین می کنم... من توی دهن این دولت می زنم"

و این تازگی و حرارت پس از گذشت دهه ها، تعجب آور نیست چه آن که کلام حق آن هم از نفس حق ِحضرت روح الله، فراموش شدنی نیست و گرد و غبار زمانه نمی تواند از تلألو و درخشش آن در همه دهه های حیات بشری بکاهد .

در حال و هوای سی و پنجمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی توجه به چند نکته کلیدی ، بیش از هر زمانی لازم و ضروری است ، برای آن که خدای ناکرده راهی که خمینی کبیر به ما یاد داد، گم نکنیم به این خیالِ غلط که آدرس های دیگران ، شاید سرراست تر باشد!

نخست آن که امام بزرگوار همواره به ما گوشزد می کرد که " ما در ابتدای راه مبارزه هستیم" چه آن که جدال حق و باطل همچنان ادامه دارد و در این گیر و دار مهم تر از انقلابی بودن، انقلابی ماندن است؛ در این سی و چند سال کم نبودند افرادی که داعیه انقلابی بودنشان گوش فلک را کر کرده بود اما عاقبت شد آن چه که می دانیم و ای کاش نمی شد!

دوم؛ پیر خمین یادمان داد که تا مبارزه هست، دشمنی ها را پایانی نیست و لاجرم در برابر این دشمنی ها باید ایستاد و مقاومت کرد ؛ شرط مقاومت هم بی شک بصیرت است و پایمردی و صدالبته عقلانیتِ انقلابی ای که در سایه ولایت مداری پدید آمده باشد: « پشتیبان ولایت فقیه باشید تا آسیبی به این مملکت نرسد».

سوم؛ امامِ پابرهنه ها و دردکشیده ها که بیش از هر چیز دوست داشت به جای رهبر به او "خدمتگزار" بگویند و خودش هم به صراحت تاکید می کرد که یک موی کوخ نشین ها را با همه دارایی و آلاف و اُلوف کاخ نشین ها عوض نمی کند، دغدغه اش خدمت به اسلام و مردم بود ، علی الخصوص محرومان و مستضعفان جامعه؛ همان هایی که گویا به ویژه پس از سال های جنگ، کمتر به آن ها توجه شد و مع الاسف می شود!!

سخن امام(ره) در این رابطه حجت را بر همه ما تمام می کند:« عمده این است که ما به اسلام خدمت کنیم ، خدمت به ملت ، خدمت به اسلام است … امروز هر خدمتی که انجام دهیم , خدمت به اسلام است . هر خدمتی که مردم به آن احتیاج داشته باشند ، خدمت به اسلام است . »

نیز یادمان نرفته که حضرت روح الله (ره) به صراحت می فرمود: «گمان نمي کنم عبادتي بالاتر از خدمت به محرومين وجود داشته باشد. »

چهارم؛ این روزها که رسانه ملی با پخش نماهنگ ها و سرودهای انقلابی ، دست به خاطره بازی بهمن 57 می زند، نمی دانم چرا در بین این همه سرود ماندگار ، دکلمه معروف یکی از آن ها ، همین سرودها بیشتر مرا با خود درگیر می کند " تا آخرین نفس، راهت را ادامه خواهیم داد ای شهید"؛ خدا کند که شرمنده شهدا و امام شهدا نباشیم ، دهه فجر مبارک.

سید محمد مهدی موسوی

 

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha