خبرگزاری حوزه | سلام بر آن سلاله‌ی هستی؛ سلام بر آن آینه‌ی حُسن ازلی؛ سلام بر آن سبط اکبر پیغمبر؛ سلام بر آن خنده‌های صبح سحرماه رمضان که با تولدش برکت را بر سر سفره‌ی همه‌ی روزه‌داران مهمان کرد.
سلام بر آن لؤلؤ سبز دو دریا که خدای بی همتا، از تلاقی دو دریا (علی و فاطمه) پای حسن را به جهان گشود.
همچنان که خداوند هم در نغمه‌های عاشقانه‌اش در سوره الرحمن آیه ۲۲ می‌فرماید: مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ
دو دریای مختلف را در کنار هم قرار دادیم، زیرا آب شور و شیرین به هم تجاوز نمی‌کنند، و عدم تجاوز با عدل سازگاری بیشتری دارد.
بعد از آن می فرماید: یخرج منهما اللؤؤ والمرجان آری... اگر عدالت بود و تجاوزگری نبود، زیبائی‌ها پدیدار می‌گردد.
امام صادق علیه‌السلام نیز در بیان این آیه می‌فرمایند: علی و فاطمه علیهماالسلام این دو دریای عمیقی هستند که هیچ یک بر دیگری تجاوز نمی‌کند و از این دو دریا، لؤلؤ و مرجانی چون حسن و حسین علیهماالسلام خارج می‌شود.
امام حسن مجتبی علیه‌السلام نه تنها در چهره، بلکه در خلق‌وخوی، آینه‌ی تمام نمای پیغمبر بود.
امام حسن مجتبی(ع) صلح را به عنوان بهترین حربه در مقابل معاویه به خاطر حفظ اسلام و مصالح عالی جامعه‌ی اسلامی تدبیر کردند.
از طرف دیگر معاویه برگه‌ی سفید امضایی را نزد امام فرستاد تا هر آنچه می‌خواهد در آن بنویسد؛ امام هم نهایت استفاده را از این موقعیت بردند و موضوعات مهم و استراتژیکی که منجر به خلع سلاح شدن معاویه می‌گردید را در آن درج کردند که مفاد بیاناتشان از این قرار بود:
اول اینکه: امام حسن علیه‌السلام حکومت و زمامداری را به معاویه واگذار کند، مشروط به آنکه معاویه طبق قرآن و روش پیامبر صلی الله علیه و آله رفتار کند.
دوم اینکه: بعد از معاویه، خلافت از آنِ حسن بن علی علیه‌السلام خواهد بود و معاویه حق ندارد کسی را به جانشینی ایشان انتخاب کند.
سوم اینکه: بدعت ناسزاگویی و لعن به امیرالمؤمنین علیه‌السلام در حال نماز باید متوقف گردد و از علی علیه‌السلام جز به نیکی یاد نشود.
چهارم اینکه: بیت‌المال کوفه باید زیر نظر امام حسن علیه السلام مصرف شود.
پنجم اینکه: همه‌ی آحاد مردم، به خاطر فعالیت‌هایی که بر ضد حکومت معاویه داشته‌اند باید از آزارهای معاویه در امان بمانند.
ششم اینکه: اموالی که از بیت‌المال در دست شیعیان علی علیه‌السلام است از آنها پس گرفته نشود ومعاویه هم متعهد شود که تمام مواد صلح را دقیقا اجرا کند.
امام حسن مجتبی علیه‌السلام در میان آن همه فسق و فجور، یعنی جایی که هدف حرکت انسان به سمتی غیرالهی تغییر مسیر داد، در چنین شرایطی یک مهندسی معکوس بسیار زیبا طراحی کردند و قهرمانانه‌ترین نرمش تاریخ، یعنی بهترین انتخاب را انجام دادند و در حقیقت صلح را پذیرفتند و در این راستا چه خون دلها خوردند، تا خونِ دین بجوشد.
با این همه مصائبی که بر سراسلام آمده، به‌راستی چقدر ما در زندگی‌های روزمره‌ی خود از منش و سیره‌ی این بزرگواران پیروی می‌کنیم؟
به عنوان مثال در این اوضاع و شرایط سخت اعم از حضور دشمنان داخلی و خارجی چه وظیفه‌ای داریم؟ ملاک و معیارمان برای انتخابات ۱۴۰۰ چیست؟
صلح حماسیِ امام حسن مجتبی علیه‌السلام به ما درس عمل به تکلیف و تبعیت از وظیفه می‌دهد.
همان طور که رهبر انقلاب می فرمایند:
البته مردم باید تلاش کنند و دنبال اصلح بگردند.
ایشان ملاک و معیار اصلح بودن را اینگونه بیان می‌کنند:
۱. متدین بودن
۲. صداقت و صمیمیت با مردم و دلسوزی برای مردم
۳. طرفدار مستضعفین و ضعفا بودن، کسی که به این عرصه پا می‌گذارد بداند ضعف‌ها و نقص‌ها در کشور است باید رفعِ محرومیت کند.
۴. نماینده باید خدوم، با کفایت، و جوانگرا باشد و به جوانان ایمان داشته باشد.
۵. پیگیر مبارزه عملی با فساد باشد.
۶. دارای روحیه‌ی شجاعت باشد.
۷. داشتن قصد خدمت، به جای قصد تصاحب قدرت و ثروت.
پس ملاک برای انتخابمان باید براساس معیار حق باشد و زمانی که ملاک انتخابمان را حق قرار دهیم، دیگر از هیچ کسی کورکورانه و یا از روی چشم و هم‌چشمی تبعیت نمی‌کنیم.
جان کلام اینکه اگر جامعه به سمت انتخاب درست واصلح حرکت نکند، نه تنها شخص اصلح به حکومت نمی‌رسد بلکه زمام امور از دست رهبر جامعه هم خارج می‌شود.
سلاله اخلاقی، عضو گروه نویسندگی صریر وابسته به دفتر تبلیغات اسلامی
۱۶:۲۷ - ۱۴۰۰/۰۲/۰۸