خبرگزاری «حوزه» - تهران، در روزهای اخیر انتشار فایل صوتی گفت‌وگوی محرمانه محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران، با سعید لیلاز در راستای پروژه مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست جمهوری، حواشی متعددی را به دنبال داشته و منجر به برانگیخته شدن عواطف میلیون ها ایرانی شد.
پیام محتوایی بخشی از این فایل تاکید بر عدم وحدت رویه در دیپلماسی کشور بود. اما آنچه برای میلیون ها مسلمان شیعه بسیار آزاردهنده بود ظلم به سردار بی بدیل جبهه مقاومت، سپهبد قاسم سلیمانی، بود که این موضع کاملا مغایر با مبانی اعتقادی و دیپلماسی نظام بوده است. این اتفاق و پیامد های آن از چند منظر قابل تامل است:
اول: در حالی که ماه های پایانی دولت در نهایت بی تدبیری رو به سپری شدن است و کابینه تدبیر و امید همچنان توجهی به مسائل و دغدغه های مردم ندارد، چرا باید با ایجاد حواشی، بیش از این با روان مردم متدین و معتقد بازی کرد؟!
مدعیان دیپلماسی که در طول هشت سال گذشته جز خسارت و زیان عایدی برای مردم و نظام دستاورد دیگری نداشته اند چگونه و با چه اعتماد به نفسی از قهرمانان و مجاهدین فاتح و پیروز میدان مقاومت و نبرد، اشکال تراشی می نمایند! آنچه در این روزها بیش از پیش اثبات شد غلبه محبوبیت و عمق نفوذ مجاهدین فی سبیل الله در دل ها در مقابل گدایان سلام کدخدا بود، به اعتبار آیه شریفه "ان الذین آمنو و عملو الصالحات سیجعل الرحمن وودا"
دوم: نمی توان از بی تدبیری مشهود در مواضع ساده انگارانه مرد شماره یک دیپلماسی دولت تدبیر!! به راحتی گذشت. خطای راهبردی آنجاست که رییس دستگاه سیاست خارجی کشور، میدان و دیپلماسی را دو نقطه معارض و در مقابل هم در نظرها جلوه می دهد! آنجایی که بدون در نظرگرفتن به ره آورد های اقتدارِ در میدان برای دیپلماسی، با بی انصافی، به یکباره آن را کنار می دهد و بدون توجه به منافع استراتژیک نظام از قدرت نمایی میدان در کشورهای منطقه گله می کند!
آقای دیپلمات ما باید این را بداند همان ایالات متحده ای که ارتباط، همشینی و همکلامی با سیاست مدارانش را برای خود یک دستاورد و موفقیت بر می شمارد، در دنیا حضورش متکی بر میدانش است.
این دو بال جدا از هم نیستند و جدایی این دو بال اولین و فوری ترین اثرش ضعف و ناکارآمدی دیپلماسی خواهد بود. این خطای راهبردی از مرد اول دیپلماسی قابل پذیرش نیست و البته متاسفانه باید گفت این موضع پیام دیگری هم دارد، اینکه اولویت برای وی رضایت دیپلمات های آمریکایی است نه منافع ملی جمهوری اسلامی ایران!
سوم: شاید همه آنچه که در این گفتگو مطرح شده را بتوان بر مبنای کوته فکری سیاسی و عدم درک و فهم دقیق سیاست توسط مرد شماره یک دیپلماسی کشور تلقی نمود اما نمی توان انتشار این گفت‌وگو، برای اولین بار در شبکه سعودی-داعشی و انگیسی را چیزی جز دشمنی با ملت ایران و آرمان های ملت ایران در نظر گرفت.
پیام بزرگ این رخداد نشان دهنده عمق نفوذ دشمن در حلقه های آشنا در دولت بود . واقعیتی که سال ها کتمان شد اما با این اتفاق بخشی از حقیقت هویدا شد و دیگر شرایط برای تکذیب ها و متهم کردن دیگران به دروغگویی و تخریب مهیا نیست زیرا این بار هم آشناها و هم ظریف سنج های متصل به دولت خوب دانسته اند که صدای تشت رسوایی شان خیلی بلند بوده!
و کلام آخر اینکه شاید لازم باشد دوباره به فراموش کاران یادآوری کرد: نه تنها یک قهرمان، یک اسطوره و یک مرد میدان تکه تکه شد، تا هزینه دیپلماسی شما شود بلکه انتقام سخت این جنایت هم تا کنون فدای راهبرد دیپلماسی ذلیلانه مدعیان پوشالی شده است.
مهدی رمضانی چابک
دکترای سیاستگذاری عمومی
انتهای پیام/
