به گزارش خبرگزاری حوزه، خانم ریحانه حقانی، معاون پژوهش جامعه الزهرا (س) در یادداشتی اینگونه نوشته است:

افتخار تلمذ در پیشگاه علامه مصباح و بهره بردن از محضر نورانی ایشان از سال ها پیش  نصیبم شده است.

گرد و غباری که در چند روز گذشته راقم سطور برپاکرد، صرفا و تنها تصور خنج کشیدن به مقام شامخ استاد بود در حالی که نورانیت چراغ طریق با این سخنان مکدر نخواهد شد و ایشان، مانند پیر مراد انقلاب، زیست خدایی داشت و بسان ولی زمانش، حضرت آقا در مدار حق.

فارغ از علم، تقوا و مراتب دیانت، دو ویژگی تواضع و آرامش برخاسته از ایمانش، باعث شده بود که در زمان حیاتش، نیازی به عریضه نوشتن شاگردانش در دفاع از وی نباشد، چه رسد اینک که در جوار رحمت الهی متنعم است.

اما اینک به بهانه روز قلم و سخنانی که راقم سطور بی‌رحمانه در نبود استاد در فضای مجازی و حقیقی منتشر کرد و متدینین را به پاسخ واداشت، اینجانب را در مقابل سؤال مستقری قرار داد.

چگونه می شود که راقم سطور قطعه ۲۶ و افرادی مانند ایشان اینچنین شوند؟

این جملات را با دقت بخوانید:

«مصباح برای ما به قول «آقا» مطهری زمان است؛ نسبت مصباح به خامنه ای، نسبت مطهری به خمینی است و ما بدون استثناء آثار مصباح را عامل هدایت می دانیم.

ما پرسش دینی شبهه عقیدتی داشته باشیم، مصباح را داریم. ما یک ذره از خاک پاک نعلین مصباح بصیرت را به همه دنیای صاحبان نعل اسب تراوا نمی فروشیم.

تا وقتی حاکم، علی است، هیچ کس از علی بزرگ تر  نیست. خامنه ای از ما ناراحت باشد نفس کشیدن مان حرام است، الا به توبه و جبران گذشته.

این ماه پاره علوی تبار اگر جلوی ۲۵۰۰ ماهواره دشمن مردانه نمی ایستاد، آیا خانه من و شما الان در اشغال چکمه پوشان آمریکایی نبود؟ ما نگاه می کنیم ببینیم چه کسی سرباز ولایت است، سرباز ولایت بود، هم کمکش می کنیم و هم دعایش می کنیم، در غیر این صورت ما برای انقلاب، سرباز نمی خواهیم مصباح خودش برای ما میزان و ترازوست، ما ایشان را با تراز ولایت می سنجیم.

ما بارها ثابت کرده ایم به مرجع تقلیدی که با این تراز ناسازگار و در عین حال با اغیار همنشین است، اجازه عرض اندام نمی دهیم ... »

اشتباه نکنید، این جملات را یک خطیب یا یک روحانی بر فراز منبر بیان نکرده است؛ این گزاره ها از راقم سطور در سال ۸۹ صادر شده است. فردی که اینک بدون انصاف، توصیفاتی را به واسطه قلم جاری کرده است که شرم از گفتن آن دارم لکن پند بسیار خودنمایی می کند.

آخرالزمان ایام فتنه ها، غربال شدن انسان ها، ابتلائات سخت ... اما  امید به رحمت الهی و خود را خارج از این کشتی آزمایش ندیدن و تکرار سوال :

اگر در این معرکه قرار گرفته بودی، قلمت در چه سمت می لغزید؟

چه زیبا فرمود امیرالمومنین علی علیه السلام:

«کُنْ‏ فِی‏ الْفِتْنَةِ کَابْنِ اللَّبُونِ لَا ظَهْرٌ فَیُرْکَبَ وَ لَا ضَرْعٌ فَیُحْلَب»‏.

«در فتنه‌ها همچون شتر بچه‌ای باش که نه پشتی برای سواری دادن و نه شیری برای دوشیدن دارد»

به عبارتی در فتنه‌ها طوری باش که نتوانند از تو سوء استفاده کنند، نه آن‌که لزوماً خاموش و ساکت باشی.

فاعتبروا یا اولی الابصار