به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، ۲۶ سال پیش هزاران مرد و زن مسلمان به جرم مسلمان بودن در بوسنی با همکاری نیروهای سازمان ملل و صرب ها به طور فاجعه آمیزی به قتل می رسند.

در جریان جنگ بوسنی بین سال های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ بزرگترین قتل عام تاریخ اروپا پس از جنگ جهانی دوم به وقوع پیوست و طی آن هزاران بوسنیایی به جرم مسلمان بودن و داشتن نام های اسلامی در شهر سربرنیتسا و مناطق اطراف آن کشته شدند.

این جنایت در حالی رخ داد که در ۱۶ آوریل ۱۹۹۳، شورای امنیت سازمان ملل طی قطعنامهٔ ۸۱۹، سربرنیتسا را منطقه امن اعلام کرده بود. با این حال دو سال بعد اندکی پیش از پایان جنگ بوسنی صرب‌ها سربرنیتسا را محاصره کردند و از ۱۱ جولای ۱۹۹۵، طی کمتر از یک هفته حدود ۸ هزار نفر را قتل‌عام کردند. این کشتار در شهر سربرنیتسا که از سوی سازمان ملل به عنوان منطقه امن اعلام شده بود انتقاداتی جدی را علیه این سازمان و دبیرکل وقت آن و نیز نیروهای هلندی حافظ صلح در این منطقه مطرح کرد.
 

در همین راستا الهه آخرتی فعال فرهنگی در صفحه شخصی خود مطلبی را در این خصوص به اشتراک گذاشته است:

"به وقت تابستان ۱۹۹۵، با طلوع خورشید یازدهمین روز جولای، جنایت وحشتناکی در کشور بوسنی روی می‌دهد. جنایتی که عنوان مهیب‌ترین نسل کشی و جنایت جنگی پس از پایان جنگ جهانی دوم را در اختیار دارد و با این وجود، یکی از مهجورترین وقایع تاریخ در حوزه حقوق، ادبیات، سینما و اذهان عمومی باقی مانده است.

 چرا؟ چون قربانیان بوسنی تنها بومیان مسلمان اروپا به شمار می‌آیند. چون هیچ کس دوست نداشته و ندارد مسلمانان بوسنی را ببیند یا صدایشان را بشنود.

به وقت ۲۶ سال قبل، کلاه آبی‌های سازمان ملل مسلمانان بی‌پناه بوسنی را برای سلاخی شدن تحویل صرب‌ها می‌دهند. امروز در شهر سربرنیتسا حمام خون بر پا می‌شود.

اتوبوس‌ها و کامیون‌ها پیش چشم مادران به راه خواهند افتاد. مادران بدون این که بدانند صرب‌ها دروغ می‌گویند و دیگر حتی یک نفر از عزیزانشان را نخواهند دید به دنبال ماشین‌ها می ‌دوند و برای در کنار خود نگه داشتن فرزندانشان ضجه می‌ زنند.

حرمت ۱۲ تا ۵۰ هزار زن مسلمان بوسنیایی هتک می‌شود. زنانی که هنوز برای تعریف کردن آن چه در این روز بر سرشان آمده است لکنت می‌گیرند و هزار بار می‌میرند و زنده می‌شوند..

در چنین روزی حدود ۸۰۰۰ نفر مسلمان ذکور ۸ تا ۸۰ ساله، پیر و جوان و کودک، با چشم‌ها و دست‌های بسته، پوشیده و عریان به قتل می‌رسند و در گورهای دسته جمعی به دست فراموشی سپرده می‌شوند.

به وقت ۲۶ سال قبل، سربرنیتسا کانون درد است و اسلام شاهد جنایتی دیگر در حق فرزندانشان

اما امشب، فقط می‌خواهم از حکایت رومئو و نرمین برایتان بگویم. رومئو عثمانوویچ، تنها یکی از قربانیان این جنایت است که با ورود نیروهای صرب به شهر دست پسرش نرمین را می‌گیرد و با پای پیاده دل به جنگل‌هایی که به نام جاده مرگ معروف شده‌اند می‌سپارد. مردهای از پیش خلع سلاح شده چاره دیگری ندارند. یا باید در شهر بمانند و قربانی شوند، یا شانس‌شان برای عبور از جاده مرگ را امتحان کنند. رومئو راه دوم را بر می‌گزیند.

اما بین راه به دست صرب‌ها گرفتار می‌شود. صرب‌ها او را فریب می‌دهند. می‌گویند مسلمان‌ها بیهوده از آن‌ها می‌ترسند و کسی قصد آزارشان را ندارد. آنقدر می‌گویند تا رومئو باور می‌کند. باور می‌کند و شروع به صدا زدن نرمین می‌کند. نرمین، وحشت زده در جنگل مخفی شده است و دست صرب‌ها به او نمی‌رسد اما پدر آنقدر او را صدا می‌زند و از در امان بودنشان می‌گوید تا نرمین هم از مخفی‌گاهش بیرون می‌آید. صرب‌ها اما به قولشان وفا نمی‌کنند و پدر و پسر را در کنار هم به قتل می‌رساند"....

ماجرای صلح دایتون و نقش آمریکا

در جنایت بزرگ علیه مسلمانان بوسنی جز صرب ها و سازمان ها و برخی از کشورهای غربی که شاهد نسل کشی مسلمانان بوسنیایی بودند آمریکا نیز صاحب نفع و شریک بود.

سعید قاسمی فعال فرهنگی در این باره گفت: آمریکایی ها همیشه این نقش را بازی می کنند که آخر قصه به عنوان یک سوپرمن و ناجی وارد عمل شوند؛ طرح صلح دایتون یکی از برنامه های آنها بود که به دلیل پیچیدگی های خاص خود، طرحی خائنانه محسوب می شود و شبیه اتفاقات سوریه و عراق است.

آمریکایی ها آن چیزی را که در جنگ نتوانستند به دست بیاورند در طرح صلح دایتون گنجاندند و بیش از ۴۰ درصد از خاک بوسنی بر این اساس در اختیار صرب ها قرار گرفت در حالیکه آنها فقط ۲۰ درصد داشتند و همچنین سهم ۱۷ درصدی کروات ها نیز به ۲۳ درصد رسید؛ در واقع آنچه آمریکا با جنگ موفق به انجامش نشده بود را با مذاکره محقق کرد.

انگلیسی ها نیز عقیده داشتندنباید بگذاریم بوسنی تخته پرتاب ایران برای ورود به اروپا شود چرا که آنها خطر را احساس کرده بودند و طرح صلح دایتون را ارائه دادند.

جنایت در بوسنی علیه هزاران مسلمان برگ خونینی از جنایت غرب علیه مسلمانان است که همچنان بدون احقاق حق هزاران بوسنیایی مسکوت واقع شده است و جز چند دادگاه صوری و عذرخواهی های بی اثر نتیجه ای در پی نداشته است.

اما جنگ بوسنی که در بیست و ششمین سالروز این جنایت عظیم در جهان و حتی در کشور ما کمرنگ به نظر می رسد اما همواره می تواند الهام بخش مسلمانان سراسر جهان باشد که جبهه استکبار غرب حتی به مسلمانان هم وطن خود در غرب و کشورهای اروپایی نیز رحم نمی کنند و شعارهای حقوق بشری آنها طنزی بی روح و شرم آور است.