خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب «بحارالانوار» منتشر می‌کند.
امام حسن مجتبی علیه السلام:
عَـجِبْتُ لِمَنْ یَتَفَکَّـرُ فی مَـأْکُولِهِ کَیْـفَ لا یَتَفَـکَّـرُ فی مَعْـقُـولِهِ، فَیُجَنِّبُ بَطْنَهُ ما یُؤْذیهِ، وَ یُودِعُ صَدْرَهُ ما یُرْدِیهِ
در شگفتم از کسی که درباره خوراکی های خود اندیشه و تأمل می کند ولیکن درباره نیازمندی های فکری و عقلی اش تأمل نمی کند؛ پرهیز می کند از آنچه معده اش را اذیت می نماید و سینه و قلب خود را از پست ترین چیزها پُر می کند.
بحارالانوار: ج ۱، ص ۲۱۸
