خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب «بحارالانوار» منتشر می‌کند.

امام حسن مجتبی علیه السلام:

عَـجِبْتُ لِمَنْ یَتَفَکَّـرُ فی مَـأْکُولِهِ کَیْـفَ لا یَتَفَـکَّـرُ فی مَعْـقُـولِهِ، فَیُجَنِّبُ بَطْنَهُ ما یُؤْذیهِ، وَ یُودِعُ صَدْرَهُ ما یُرْدِیهِ

در شگفتم از کسی که درباره خوراکی های خود اندیشه و تأمل می‏ کند ولیکن درباره نیازمندی های فکری و عقلی ‏اش تأمل نمی ‏کند؛ پرهیز می‏ کند از آنچه معده ‏اش را اذیت می ‏نماید و سینه و قلب خود را از پست‏ ترین چیزها پُر می ‏کند.

بحارالانوار: ج ۱، ص ۲۱۸