به گزارش خبرگزاری حوزه، بیست و هشتم ماه صفر و به روایت دیگر هفتم این ماه، سالروز شهادت امام معصومی است که به گواه تاریخ و تأیید راویان متعدد و معتبر در طول عمر شریف خویش، دو بار همه اموال و دارایی اش را در راه خدا خرج کردند و نیز البته روایت شده که سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرده و نیمی از آن را در راستای رضای الهی به فقرا بخشیدند.
البته در بررسی زندگانی امام حسن مجتبی(ع) ما باید به همه ابعاد فردی و اجتماعی، اخلاقی و عبادی و سیاسی و فرهنگی و غیره توجه کنیم، چرا که توجه به یک بُعد و غفلت از ابعاد دیگر برای شیعیان و محبینی که شیفته سبک زندگی حضرات معصومین(ع) و دغدغه مند نسبت به ترویج آن هستند، چندان زیبنده و شایسته نیست.
با این وجود و با توجه به این که حضرت را کریم آل طاها لقب نهاده اند، بسیار پسندیده است که به این بُعد مهم از سبک زندگی حسن بن علی(ع) توجه بیش از پیشی داشته باشیم.
اساساً رسیدگی به وضع مسلمین و به خصوص تامین نیازهای اقشار ضعیف و کم برخوردار جامعه، همچنین اکرام ایتام از جمله اصلی ترین سفارش های حضرات معصومین(ع) از جمله امام حسن (ع) به عنوان کریم اهل بیت(ع) است.
نقل است که روزی یک نفر از حضرت پرسشی مطرح کرد به این مضمون که از نگاه شما چه کسی زندگی اش بهتر و خوش گذران تر است که ایشان فرمود: " آن کسی که دیگران را نیز در زندگی خود شریک سازد" که البته مراد از بیان حضرت در این جا آن است که از داشته های مالی خود بقیه افراد را نیز نصیب و بهره مند کند و این طور نباشد که صرفاً به فکر خویش باشد و از اوضاع و احوال دیگر مردمان بی خبر و بی توجه باشد.
در این میان، ترغیب افراد به بحث بخشش اموال و انفاق در راه خدا یکی از مهم ترین توصیه های امام دوم شیعیان است، کما این که در قرآن کریم نیز از این مساله به عنوان تجارت پایدار و پرسود یاد شده است.
با دقت در احادیث بسیاری که در این خصوص از حسن بن علی(ع) به دست ما رسیده به خوبی متوجه می شویم که اگر روح انفاق و دستگیری و ایثار و همدلی و مواسات مؤمنانه در بین همه افراد جامعه وجود داشته باشد، این مساله هم موجب تطهیر و تزکیه نفس فرد بخشنده می شود و هم این که روح امیدواری به آینده و اصلاح امور در کالبد جامعه تقویت می گردد، ضمن آن که اتفاقاً یکی از عوامل کاهش دهنده فاصله طبقاتی، ترویج همین روحیه ایثار و بذل مال در راه خداست.
امروزه که به علت تبلیغ سبک زندگی منفعت گرایانه و فردگرایانه غربی در رسانه ها و فضای مجازی، جامعه ما نیز متاسفانه تاحدودی متاثر از این اوضاع شده است، بی شک توجه به سبک زندگی اهل بیت(ع) به خصوص بحث دستگیری از فقرا و نیازمندان و نوع دوستی و احسان و اکرام باعث می شود که روح ایمان و برادری همچنان در بین اعضای جامعه زنده باشد و مروت و جوانمردی و از خودگذشتگی صرفاً یک شعار و آرزو تلقی نشود.
با دقت در زندگی امام حسن مجتبی (ع) متوجه می شویم که هیچ فقیر و فرد نیازمندی از در خانه ایشان مأیوس و نااُمید برنمی گشت و حتی فراتر از این مساله، حضرت خودشان به سراغ فقرا می رفتند و پیش از آن که طرف مقابل ابراز نیازمندی کند یا حتی احساس نماید که کسی به او می خواهند منتی بگذارد، حضرت لطف و کرامت والای خویش را نشان می دادند که این مساله اوج بزرگواری و بخشش را می رساند.
از دیگر شاخصه های بارز سبک زندگی ایشان که البته در زندگی همه ائمه اطهار(ع) وجود داشته، همدردی با فقرا و نیازمندان و دست کشیدن بر سر ایتام است و این در حالی است که حضرت علاوه بر اکرام فرد نیازمند و اطعام مستمندان، خود بر سر سفره ناچیز آن ها حاضر می شدند و با قشر ضعیف جامعه، حشر و نشر داشتند و توجه به این مساله از این حیث حائز اهمیت است که گاهی محبت به فقرا و دردمندان و همدردی با آن ها مهم تر از رسیدگی مالی به وضعیت آن هاست چه آن که چنین رویه ای موجب تعمیق محبت و نیز درک فقر و محرومیت از نزدیک می شود و اهل بیت(ع) حقیقتاً این گونه بودند.
سید محمد مهدی موسوی
