به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام احسان بی‌آزار تهرانی در «سلام تهران» با اشاره به برکت وجودی امام جواد (ع)، گفت: امام رضا علیه‌السلام تعبیری دارند که من مولودی بابرکت‌تر است جواد علیه‌السلام برای شیعه سراغ ندارم البته همه ائمه (ع) نور واحد هستند؛ البته هر آنجا که دارند از وجود بزرگوار پیامبر صلی‌الله علیه و آلِه و سلم است. دلیلش این است که در رویکرد و دیدگاه خاص شیعه نسبت به واژه امامت با وجود امام جواد علیه‌السلام تغییر کرد.

وی درباره تبلیغات مسموم پیش از به دنیا آمدن امام جواد (ع)، اظهار داشت: امام رضا علیه‌السلام ۵۲ سال در مدینه بودند و ۳ سال در ایران. در سال ۲۰۰ تا ۲۰۳ هجری قمری به ایران آمدند. در حدود ۴۷ سالگی ایشان، امام جواد علیه‌السلام به دنیا آمدند. ذهنیت عمومی این بود که امام باید به بلوغ رسیده باشد و تعلم در مسیر برکات پدر یافته باشد که این سن کم امامت تا رسیدن به آن جایگاه برای خیلی از افراد و حتی خواص جای سوال بود که باعظمت این مولود بسیاری از تبلیغات مسمومی که ایجاد کرده بودند از بین رفت. برای مثال می‌گفتند پیامبر صلی‌الله علیه و آلِه و سلم در روز غدیر گفته بودند خط دوازده‌گانه امام پس فرزند امام رضا علیه‌السلام چرا به دنیا نیامدند و امامت در موسی بن جعفر (ع) متوقف شد و وعده پیغمبر (ص) به نتیجه نرسید وقتی امام جواد علیه‌السلام به دنیا آمدند، نقطه عطف بین غدیر تا انتظار شدند. با این اتفاق چندین سال بعد امام مهدی ۵ ساله علیه‌السلام بر پیکر پدر بزرگوار خود نماز خواندند و پذیرش آن برای عموم مردم راحت شده بود.

بی‌آزار تهرانی با اشاره به جایگاه امامت، مطرح کرد: این اتفاق به‌گونه‌ای رونمایی از عظمت امامت بود که امامت به سن و سال نیست و امام نماینده خدا است. وقتی عنایت و علم لدنی خداوند باشد، عظمت جایگاه امام را تثبیت می‌کند. امام رضا علیه‌السلام تا زمانی که مدینه بودند موارد بسیاری را از عظمت امام جواد علیه‌السلام نمایان کردند.

وی درباره محک‌های علمی از امام جواد (ع)، عنوان کرد: در مباحث علمی همه برای امتحان، دشوارترین و پیچیده‌ترین سوالات را مطرح می‌کردند. برخی افراد در آن زمان مجلس می‌آراستند و به خیال خود یک طفل را گذاشته و فکر می‌کردند که پیش روی همه نمایان می‌شود که توانایی علمی ندارد اما با علم الهی که ایشان داشتند و از همه معانی به اذن خداوند مطلع بودند؛ یک سوال مطرح می‌شد و یک‌مرتبه سی‌وچند شاخه در همان مبحث سوال مطرح می‌کردند و در همان مجلس بزرگان تصریح می‌داشتند که این علم الهی و ربانی است و نیاز به آموزش ندارد.

بی‌آزار تهرانی با اشاره به روایتی از اعجاز امام جواد (ع)، بیان داشت: فردی نزد امام رضا علیه‌السلام آمد که نابینای مادرزاد بود و گفت من می‌دانم که شما دست خدا در آستین دارید و آمدم شفای چشمی را که مادرزاد کور بوده است از شما بگیرم البته من چشم نمی‌خواهم به موارد دنیوی نگاه کند فقط می‌خواهم چند لحظه محرم شما شود و چشمم جمال شما را ببیند تا حسرت قیامتی‌اش کم شود که نگویم من هم‌عصر امام رضا علیه‌السلام بودم اما نتوانستم جمال ایشان را ببینم. امام (ع) فرمودند خوب زمانی آمدی. خداوند تازه به ما فرزندی عطا کرده است که امام جواد علیه‌السلام بودند. عموم مردم را خبر کردند و فرمودند قنداق فرزندم را می‌آورند چشمت را از این طفل بخواه.

وی در ادامه این روایت، عنوان کرد: این پیرمرد تأنی می‌کرد که به سمت قنداق برود؛ یک‌مرتبه دیدیم که به زبان عربی فصیح از داخل گهواره امام جواد علیه‌السلام گفتند پیرمرد تأمل نکن امر امامت مطاع است. وقتی کنار قنداق زانو زد یک‌مرتبه گفت سبحان‌الله ماشاالله این ماه‌پاره که آن‌قدر زیبا است پس وجود امام رضا (ع) چقدر دیدنی است. برگشت و گفت من جمال شما را دیدم اگر رشته عمر من همین الان پاره شود گله‌ای ندارم و برای من کافی است که امام جواد علیه‌السلام فرمودند ما فرزندان حضرت صدیقه (س) چیزی که بدهیم پس نمی‌گیریم. عمر طولانی است و خداوند چشم به تو می‌دهد. در آنجا همه دیدند که طفلی در گهواره سخن گفت و اعجاز و کرامت کرد که چشم نابینای مطلق بینا شد.

تولیت آستان مقدس امامزاده صالح (ع) از ظلم‌های روا شده در حق امام جواد علیه‌السلام توسط مأمون، مطرح کرد: برخی می‌گویند از حیث علم بوده و مأمون دانشمند بوده است درحالی‌که او کتاب باز و علم باز بود اما این کرسی و ساحت را فقط با این هدفمندی که ساحت خاندانی را که از پاکی پاک‌تر هستند با فضای آلوده دربار آلوده کرده و به علویون و ارادتمندان مکتب غدیر لطمه بزند، ایجاد کرد.

وی با اشاره به دیگر اقدامات مأمون، گفت: یکی از کارهایی که مأمون انجام داد فراخواندن امام جواد علیه‌السلام بود و فرزند خود را اجبار و الزاماً به تزویج ایشان درآورد. مأمون ارتباط قلبی مؤمنان با امام (ع) را می‌دانست و به این بهانه می‌خواست ایشان را رصد کند و از خصوصی‌ترین حالات رفتاری ایشان مطلع شود. با این پیوند می‌خواست ارتباط با دربار را رقم بزند. امام جواد علیه‌السلام با سیاست و درایت نگذاشتند مأمون به خواست خود برسد.

بی‌آزار تهرانی درباره چگونگی عملکرد امام جواد (ع)، بیان داشت: امام جواد علیه‌السلام مهم‌ترین شبکه ارتباطی، کانون و منظومه درایت شیعیان را رقم زدند. درست است که امام جواد (ع) به‌زعم دشمنان در کنترل بودند اما با این شبکه مهمی که ایجاد کردند در هر شهری از ایران نماینده داشتند. شبکه اندر عمیق و دقیق بود که امام علیه‌السلام با اشارتی به تمام امور مادی و معنوی شیعیان رسیدگی می‌کردند. مأمون با تمام تلاش نتوانست چراکه ازیک‌طرف متهم به شهادت امام رضا علیه‌السلام بود و بسیاری از علویان علیه او بودند و از طرف دیگر همین ارتباط با خاندان پیغمبر (ص) بنی‌عباس را بر آن داشته بود که شرایط را سخت ببینند و با آن مواجهه بکنند درنهایت مأمون نتوانست موفق شود و آنچه خدا اراده کرده بود اتفاق افتاد.

تولیت آستان مقدس امامزاده صالح (ع) با اشاره به ارتباط بین امام رضا (ع) و جواد اهل‌بیت (ع)، اظهار داشت: امام علیه‌السلام مظهر جود بودند. کریم کسی است که وقتی از او مطالبه شود درنگ نمی‌کند اما فرق کریم و جواد این است که جواد در پی این است که این جود را خرج بکند. به دنبال این بودند که نگفته و مطالبه نکرده به امور و شئون محبین رسیدگی کنند. امام رضا علیه‌السلام خیلی نسبت به فرزندشان اعتقاد و اعتماد داشتند تا جایی که شنیدم بستر تهجد و نماز شبشان را کنار قنداق ایشان می‌گذاشتند. امام رضا (ع) وقتی برای امام جواد (ع) نامه نوشتند در این نامه ۳ بار گفته‌اند پدرت به فدای تو که دلالت آن فقط مهر پدر و پسری نیست چراکه با آمدن امام جواد علیه‌السلام همه فرقه‌ها و مسیرهای گم‌شده کنار زده شدند و مسیر حقیقت تثبیت شد.