پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ |۱۷ رمضان ۱۴۴۵ | Mar 28, 2024
کد خبر: 1043974
۳۰ شهریور ۱۴۰۱ - ۰۸:۴۰
حجاب

حوزه/ فرهنگ پوشش و حجاب از جمله فرهنگ هایی است که در تمام جوامع بشری از گذشته های دور و تاکنون بنا به اعتقادات دینی و آداب و رسوم اجتماعی مردمان به اشکال مختلف وجود داشته و دارد.

حجت الاسلام محمودی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، با اشاره به اهمیت اهمیت حجاب و عفاف از منظر آموزه های دینی و عهدین گفت: حجاب و عفاف از مباحث مهم در دین اسلام و عهدین بوده و هست. بررسی ها و ریشه یابی انجام شده از کتب دینی نشان میدهد که اساسا اسلام و سایر ادیان آسمانی به طور جد و با صراحت کامل به مقوله حجاب و عفاف پرداخته و انسان ها را به عمل به دستورات تدوین و تبیین شده، فرا خوانده اند . مسئله حجاب و عفاف در قرآن و عهدین ازیک طرف دارای وجوه مشترک بوده و از طرف دیگر دارای مواردی افتراقی است. در نصوص دینی ادیان، تمایل به پوشیدگی را امری درونی دانسته و تأکید بر آن داشته اند. نتیجه اهمیت دادن به حجاب و حفظ و رعایت آن، آرامش و امنیت را برای خانواده و جامعه به ارمغان خواهد آورد. البته تا زمانی که از آن بهره گیری لازم به عمل آورده شود، بدون تردید جامعه به سوی تکامل و شرایط آرمانی پیش خواهد رفت.

مدیر مدرسه علمیه امام مهدی موعود(عج) اضافه کرد: فرهنگ پوشش و حجاب از جمله فرهنگ هایی است که در تمام جوامع بشری از گذشته های دور و تاکنون بنا به اعتقادات دینی و آداب و رسوم اجتماعی مردمان به اشکال مختلف وجود داشته و دارد. در فرهنگ اسلامی مسئله حجاب که از نشانه های عفت و حیا قلمداد می شود و جزء مهم ترین موضوعات مرتبط با سیر و سلوک مسلمانان خصوصا زنان می باشد. پوشش زن از احکام مشترک همه ادیان ابراهیمی یعنی اسلام، یهودیت و مسیحیت بوده و هست.

وی بیان داشت: مسئله حجاب و عفاف در بین ادیان دارای مشترکات بوده ولیکن تنها نقطه تفاوت در حدود حجاب و گاه فلسفه آن می‌باشد. تمام ادیان آسمانی حجاب و پوشش زن را واجب و لازم برشمرده اند و جامعه بشری را به سوی آن دعوت کرده اند؛ چراکه از سوی خداوند پوشش و حجاب به طور طبیعی در فطرت زنان به ودیعت نهاده شده است. احکام و دستورات ادیان الهی هماهنگ کننده و همسو ساز با فطرت انسانی، تشریع گر حدود و قصور آن می باشد. خداوند منان در سوره هایی همچون نور و احزاب فرمان حجاب را صادر نموده است و بر اساس آیات قرآن و روایات وارده از معصومین علیهم السلام، حجاب فقط پوشش ظاهری نبوده، بلکه تلفیقی از پوشش، گفتار، رفتار و پندار بوده و بر همه انسان ها اعم از زن و مرد، واجب شده است. اگرچه در کیفیت و حدود حجاب بین زن و مرد تفاوت وجود دارد، اما این امر، ناشی از تفاوت آن در نوع آفرینش است.

مدیر مدرسه علمیه امام مهدی موعود(عج) اضافه کرد: زن از دیدگاه اسلام دارای شخصیتی شایسته و موقعیتی الهی است که می تواند مدارج کمال را طی کرده و به بالاترین مراتب عالی انسانی برسد. کرامت انسانی زن، در سایه عفاف و حجاب او تأمین می شود و اصلاح جامعه در گرو تقوایش و محیط خانواده در گرو مدیریت اوست و بر همین اساس، زن مربی بشریت عنوان شده و می تواند باتربیت فرزندان، امتی را رهایی بخشد. مسئله حجاب و عفاف در دین یهود و مسیحیت با تأکید آمده است که از جمله این تأکید، استفاده از چادر و برقع به عنوان ارکان اخلاقی یهود و مسیحیت است .

حجت الاسلام محمودی بیان داشت: بدون شک حجاب از ضروریات دین و برگرفته از قرآن مجید است. در حجاب اسلامی، سهل انگاریهای مضر و سختگیریهای بی‌مورد، وجود ندارد. حجاب اسلامی آن گونه که غرب تبلیغ می کند، به معنای حبس زن در خانه یا پرده نشینی و دوری از شرکت در مجامع اجتماعی نیست؛ بلکه بدین معناست که زن در معاشرت خود با مردان بیگانه، موی سر و اندام خود را بپوشاند و به جلوه گری و خودنمایی نپردازد. خداوند در چهار آیه بر وجوب حجاب برای زنان اشاره نموده است که عبارتند از: سوره نور آیه ٣١ و سوره احزاب آیات ٣٢، ٣٣ و ٥٩. در آیه ٣١ سوره نور، آمده است: «وقل للمؤمنات یغضضن من أبصارهن ویحفظن فروجهن ولا یبدین زینتهن إلا ما ظهر منها ولیضربن بخمرهن علی جیوبهن ولا یبدین...».

وی افزود:قابل ذکر است باتوجه به احادیثی که از شیعه و سنی نقل شد، در این مسئله میان مذاهب اسلامی اجماع وجود دارد و همگی بالاتفاق پوشاندن همه مو را برای خانمها واجب می دانند و البته در مورد پوشاندن وجه کفین (کف دودست و کف دو پا و گردی صورت) با یکدیگر اختلاف نظر دارند. بر اساس آیات سوره های مبارکه نور و احزاب چنین استنباط میشود که حجاب فقط پوشش ظاهری نیست، بلکه به وجوه دیگری از حجاب اشاره دارد.

مدیر مدرسه علمیه امام مهدی موعود(عج) اضافه کرد: خداوند متعال از پیامبر (ص) خواسته است تا همسران و دختران خود و نیز همسران اهل ایمان را به حفظ نوعی از پوشش دعوت کند تا از این رهگذر مورد اذیت و آزار قرار نگیرند: «یا أیها النبی قل لأزواجک و بناتک و نساء المؤمنین یدنین علیهن من جلابیبهن ذلک أدنی أن یعرفن فلا یؤذین وکان الله غفورا رحیما»(احزاب /٥٩) ای پیامبر به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو پوششهای خود را بر خود فروتر گیرند این برای آنکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند [به احتیاط] نزدیکتر است و خدا آمرزنده مهربان است.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

نظرات

  • m IR ۱۲:۳۱ - ۱۴۰۱/۱۰/۱۱
    0 0
    امنیت اجتماعی یکی از نشانه های بارز مدنیت است. ایاتی مانند حجاب که شان نزول دارند نسخه کاربردی همان زمان و شرایط اند و اصرار بر تعمیم ان اشتباه است. زن بعنوان یک عضو جامعه با دیدگاه فرا جنسیتی ، باید از تمام حقوق انسانی برخوردار باشد. زمانیکه زن امنیت نداشته باشد خود را در چادر می پیچد و اگر موثر واقع نشد مجبور است خود را در خانه محبوس کند. یک زن ژاپنی جهانگرد که از طریق مرز افغانستان وارد ایران شده بود، و مورد تجاوز تعدادی فاسد بمی قرار گرفته بود میگفت در هیچیک از کشورهایی که همجوار ایران هستند چنین جسارتی نشد. واقعیت انست که مردان ایرانی از زمانهای قدیم عمدتا شهوت پرست و زنان بدلیل ناامنی مجبور به استفاده از چادر و تردد شبانه بوده اند. تعصبات ناموسی که حاصل روابط پیچیده و گسترده و هوش اجتماعی بالای ایرانیان بوده (که در دروغگویی و فریبکاری و سرک کشیدن در زوایای خصوصی زندگی دیگران و افشا و تخریب حیثیت بعنوان سرگرمی روزانه بی نظیرند) ، سبب کاهش دسترسی مردان به جنس مخالف و گسترش الواطی در جامعه ایرانی نسبت به سایر نقاط دنیا شده و پوشش مردان در اثار تخت جمشید و عدم وجود تصویر زن موید همین موضوع است. اگر احساس کنید جامعه در لاک زندگی و کار خود توجهی به اطراف ندارد اجازه میدهید خانم یا خواهرتان راحت و بدون حجاب دست و پاگیر بیرون بیایند و اگر احساس ناامنی کردید بر پوشش بیشتر تاکید میکنید و اگر وضع بدتر باشد خروج از خانه را منع و اگر وضعیت حاد باشد از محل و یا شهر مهاجرت میکنید و تمام این مشکلات بواسطه قوانین ضعیف یا اجرای نادرست و جامعه پوچگراست که بجای مطالعه و تحقیق و تولید و ذوق اختراع و اکتشاف، بدنبال شکار نوامیس دیگرانند. وقتی زندگی زنجیره نظم و برنامه هدفمند ندارد، وسوسه تجاوز لحظه ای جدا نمیشود. الفاظ زننده که در میان نوجوانان و جوانان در برخی شهرها رایج است خود یکی از عوامل تحریک و تثبیت اندیشه فاسد است که مربیان پرورشی که اغلب خود مشکل دارند، اگر در تقویت انها عمل نکنند در رفع انها هیچ نقشی ندارند.