خبرگزاری حوزه | پائیز ۱۴۰۱ را باید به نتیجه رسانی یک پروسه طولانی در حوزه حذف حجاب دانست. پروسه ای که سالیان متمادی به شکل نرم در جامعه گسترش پیدا کرد و با بی تفاوتی و بعضاً حمایت برخی دستگاههای مربوطه، معضل جامعه دینی شد تا این که مرگ مهسا امینی بستر ظهور ابعاد جدیدی از این معضل فرهنگی و سیاسی شده است.

برای آگاهان روشن است که متهم درجه اول قضیه کشف حجاب و عریان گردی، بهایّیت خبیث است که همواره تلاش می کند تا هنجارهای دینی را به چالش بکشد و فساد و بی بندباری را در میان جوانان تزریق کند.

بعید نیست لایه هایی از حاکمیت مثل وزارت صمت نیز تحت نفوذ جریان بهائیت باشد، زیرا در طول سالیان متمادی که جریان ناتوی فرهنگی به تشکیک و تردید باورهای دینی مردم مشغول بودند، و نهادهای فرهنگی نه تنها از خود مقاومتی نشان ندادند که بعضاً امکانات سخت افزاری و حتی نرم افزاری نظام اسلامی را در اختیار براندازان فرهنگی قرار داده اند!

در حوزه پوشش نیز پیوسته مسیر عقبگرد را طی نموده و ملاحظه اقدامات وزارت صمت که مسئول مدیریت عرصه پوشاک بوده است، نشان می دهد که این وزارت خانه با بی توجهی و بی مسئولیتی، زمینه تولید و واردات لباس های زننده را فراهم ساخته است و این در حالی بود که پیدا کردن لباس هایی هماهنگ با معیارهای دینی و ملی، هر روز سخت و سخت تر می‌شده است!

امروز نیز بعید نیست که دست های ناپاک بهائیت در مراکز تصمیم گیری نظام در قالب تیم های مشاوره ای نفوذ کرده باشد و اجازه برخورد قاطع و درس آموز را به کشف حجاب کننده ها و عریان گردها ندهد.

از کجا بدانیم که پشت صحنه تنظیم قانون حجاب و عفاف، جریان نفوذ قرار نگرفته است؟

وقتی یک مجموعه به ظاهر پژوهشی که با پول بیت المال در جمهوری اسلامی ارتزاق می کند، پیش نویس قانونی را پیشنهاد می دهد که در صورت اجرا، حذف حجاب و عدم جواز برخورد حتی مسالمت آمیز با دریدگان فاسد خیابانی ماحصل آن است، آیا نباید به این مجموعه گمان بد برد؟

آیا فرماندهان عالی رتبه سپاه پاسداران، قانون اساسی جمهوری اسلامی را مطالعه نکردند تا بدانند در صورت تصویب لایحه حجاب و عفاف، وظیفه قانونی آنها در حفظ نظام اسلامی به مخاطره می افتد؟!

آیا حفظ پوشش اسلامی و مقابله با طرفند اندلس سازی دشمن، به اندازه جاده سازی تهران شمال اهمیت ندارد؟

هر کسی در هر لباس و موقعیتی باشد، باید به وظیفه خود عمل کند و اگر مسئولان در امر گسترش فساد و بی بندباری، احساس مسئولیت نکنند، در جرم آنها شریک بوده و روزی پاسخ سکوت مرگبار و حتی حمایت های تلویحی خود را خواهند گرفت.

شکریان آملی