خبرگزاری حوزه| دعای روز پانزدهم ماه مبارک رمضان «اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ طاعَةَ الخاشِعین خدایا، در این ماه اطاعت و فرمانبرداری فروتنان را نصیبم کن»
ای معبود بی‌همتا، فقط و فقط تو شایسته اطاعت و فرمانبرداری هستی، و فقط و فقط تو فرمانده مطلق عالم هستی، هستی...
کیست آنکه غیر از تو حکم کند؟ و کیست آنکه در ملک تو ادعای ریاست نماید؟
چه حماقتی بیش از اینکه در محضر تو بر خلایق تو فرمان‌دهیم و چه حماقت بیشتری که فرمان از غیر تو ببریم؟
...له ما فی السماوَاتِ وَالأَرْضِ کُلٌّ لَّهُ قَانِتُونَ؛ آنچه در آسمان‌ها و زمین است، از آن اوست؛ و همه در برابر او خاضعند. بقره، آیه ۱۱۶
همه از بهر تو سرگشته و فرمان‌بردار
شرط انصاف نباشد که تو فرمان‌نبری
چه زیبا می‌فرماید امیرالمؤمنین علیه‌السلام؛ که ای بندگان خدا، اگر نیرومندید و قوی، در اطاعت از خداوند سبحان نیرومند باشید و اگر نتوانید و ضعیف در نافرمانی از خدا، ناتوان باشید.
«واشْرَحْ فیهِ صَدْری بإنابَةِ المُخْبتینَ
و در این ماه سینه‌ام را برای انابه و بازگشت به سویت، همانند بازگشت خاضعان باز کن»
پروردگارا، مرا شرح صدری عنایت فرما و اشک چشمی مرحمت نما، تا بوسیله آنها متواضعانه به سوی تو بازگردم...
الهی سینه ای ده آتش افروز
در آن سینه دلی وآن دل همه سوز
هر آن دل را که سوزی نیست، دل نیست
دِلِ افسرده غیر از آب و گل نیست
من گمگشته طریق تو هستم که کنون در بیغوله‌های نفس خویش اسیر افتاده‌ام.
راه‌بنما ای راهنمای گمگشتگان...
امیرالمؤمنین در وصیت خویش به امام مجتبی علیهماالسلام میفرمایند:
وَاعلَم اَنَّ الَّذی بِیَدِهِِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَالاَرضِ قَداَذِنَ لَکَ فیِ الدُّعاءِوَتَکَفَّلَ لَکَ بِالاِجابَةِ وَلَمْ یُعَیِّرُکَ بِالاِنابَةِ؛
ای پسرم بدان کسی که گنجینه‌ها و خزینه‌های آسمان‌ها و زمین به دست اوست به تو اجازه داده است که به درگاه او دعا کنی و ضمانت کرده است که دعای تو را مستجاب کند و هرگز تو را به سبب توبه و انابه‌ات (همان‌گونه که انتقام جویان و مستبدان توبه‌کاران را زیر رگبار سرزنش قرار میدهند) سرزنش نمی‌کند.
«بأمانِکَ یا أمانَ الخائِفین
به امان دادنت، ای امان دهنده هراسندگان»
خدایا؛ مرا پناه ده که بی‌پناهم و تو پناهگاه بی‌پناهانی...
من همان عبد فراری هستم که در این ماه قصد کرده‌ام به سویت بازگردم، ولی از خشمت هراسانم، چون کودک خطاکاری که سخت شیفته بازگشت به آغوش پر مهر والدین است، اما میترسد که او را تنبیه کنند و البته والدین هم سخت مشتاق بازگشت کودک خویشند، لذا کودک که این اشتیاق را در والدین خویش میبیند، از آنها امان میخواهد و با زبان کودکی خویش میگوید؛ "بگو به خدا که دعوام نمیکنی"... و چون والدین امانش میدهند او با آرامش به خانه باز میگردد و در زیر سایه پرمهر والدینش آرام میگیرد...
پس تو ای خدای که از مادر مهربان‌تر و از پدر دلسوزتری، مرا امان ده که من سخت شیفته بازگشت به آغوش پر مهر تو هستم و تو بیشتر از من مشتاقی که مرا در آغوش بگیری... یا امان الخائِفین
محمدصادق‌ناطقی
