به گزارش خبرگزاری حوزه، نشست «پاورقی» با حضور راضیه بهرامی راد نویسنده رمان «هناسه» و محمد قاسمیپور کارشناس ادبی ۱۴ بهمن در سالن اوستا حوزه هنری برگزار شد.
در ابتدای جلسه بهرامی راد نویسنده کتاب «هناسه» اظهار کرد: در این کتاب شخصیتها واقعی هستند؛ ویژگی که دلیل من برای نگارش این کتاب بود. من تلاش کردم زیست آدمها را در موقعیتهای جدید مورد توجه قرار دهم. در «رمان» به حمله شیمیایی رژیم بعث عراق به مناطق کردنشین و حلبچه توجه شده و سعی میشود گوشهای از آلام آنها روایت شود.
وی افزود: وقتی میخواستم در رابطه با حملات شیمیایی به حلبچه بنویسم خود نیز احساساتی شده و حتی گاهی اشک از چشمانم موقع نگارش سرازیر میشد. امیدوارم همانگونه که من از اتفاقاتی که در کتاب رخ داده متاثر شدم خوانندگان نیز جذب آن شوند.
نویسنده رمان «هناسه» درباره سابقه نویسندگی خود بیان کرد: نگارش را در حوزه هنری سمنان زیر نظر آقای زارع آغاز کردم. وی هر آنچه را که بلد است پدرانه در اختیار جوانان قرار میدهد و حاصل این امر تربیت نیروهای خوبی در شهر سمنان شده است. از این کتاب دو جلد دیگر در دست چاپ است چراکه دیگر شخصیتهای «هناسه» در دو کتاب دیگر داستانشان روایت خواهد شد البته دو رمان آینده با «هناسه» تفاوتهای آشکار دارد.
قاسمیپور، کارشناس داستاننویسی در این برنامه گفت: این کتاب تا حد خوبی توانسته به درد و آلام مردم حلبچه که توسط رژیم بعث به آنها وارد میشد، بپردازد. در حوزه ادبیات داستانی رمانهای مختلفی درباره مردم کردستان به ویژه حلبچه نوشته شده است. توجه به قوم کرد در ادبیات داستانی تنها مختص به ایران نیست بلکه در کشورهای ترکیه، عراق و سوریه تلاش شده در قالب ادبیات داستانی به کردها پرداخته شود.
وی تصریح کرد: در این کتاب نویسنده تحقیقات کافی پیرامون موضوع داشته است زیرا اطلاعاتی که نویسنده پیرامون کردستان دهه ۵۰ در کتابش روایت میکند تنها از طریق مطالعه فراوان به دست میآید.
این کارشناس ادبی اضافه کرد: نویسنده در مقام رماننویس مجاز است درباره برخی واقعیتها دخل و تصرف داشته باشد اما یک نقد کوچک به کتاب دارم. نویسنده در نحوه نگارش خود نشان میدهد که به شخصیت اصلی قصه، تعلق خاطر دارد درحالیکه در داستاننویسی نباید چنین امری رخ دهد.
وی در انتها بیان کرد: نحوه روایت و نثر «هناسه» بسیار صمیمی و دلچسب است برای همین خواننده میتواند به راحتی این کتاب را باز کرده و تا آخر آن را بخواند. شخصیتپردازی در این رمان به جز خالو رشید، شکل واقعی داشته و هیچ یک در قالب آدمهای داستان در سطح روایت نمیشوند. نویسنده با شخصیتهای کتابش زیست کرده و توانسته به شکلی زیبا آن را به خواننده عرضه کند.
نظر شما