به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از مشهد، در روزهای اخیر حضور یک طلبه جوان در سریال پرمخاطب تلویزیونی پایتخت توجه بسیاری را جلب کرد، ایفای نقش متفاوت و کاملاً طبیعی حجت‌الاسلام محمدحسام نجف‌زاده طلبه مدرسه علمیه خراسان بهانه‌ای شد تا خبرنگار خبرگزاری حوزه با وی به گفت‌وگو بنشیند.
در این مصاحبه، او از چگونگی پذیرش این نقش، نگاه طلاب و مردم به حضور یک طلبه در قاب هنر و اهمیت حفظ حرمت و شأن روحانیت در عرصه رسانه سخن می‌گوید.
لطفاً در ابتدای مصاحبه ابتدا بفرمایید انگیزه و شرایط پذیرش این نقش چه بود و چه داستانی پشت صحنه انتخاب شما قرار داشت؟
حقیقت این است، زمانی که برای گفت‌وگوی حضوری درباره این نقش رفتم، توضیح دقیقی در مورد سکانس، دیالوگ‌ها و نقش پیشنهادی به بنده ارائه شد، از همان ابتدا تأکید شد که قرار نیست نقش‌آفرینی کنم؛ بلکه فقط کافیست خودم باشم و طبیعی رفتار کنم، دیدم قرار است نقش یک طلبه را بازی کنم که چند دیالوگ کوتاه و ساده دارد و هیچ سخنی یا سکانسی در سناریو وجود ندارد که موجب هتک حرمت شخصیت طلبگی یا کوچک‌شماری جایگاه روحانیت باشد. همین مسئله باعث شد با اطمینان خاطر این نقش را قبول کنم.
همواره این نگاه را داشتم که اگر قرار باشد حتی نقشی غیر از طلبه یا با لباس غیرروحانیت و با محتوای طنز و اشکال‌دار به من پیشنهاد شود، هرگز قبول نکنم، برای من مهم این بود شأن روحانیت و هویت طلبگی حفظ شود و نقش من شأنیت شخصیتم را زیر سؤال نبرد.
آیا ایفای نقش در سریال پایتخت، نخستین حضور شما در عرصه بازیگری است؟
بله، سریال پایتخت نخستین تجربه رسمی من به عنوان بازیگر در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بود. البته حدود دو سال پیش در فضای حوزه و در جمع دوستان تئاتری اجرا کردیم و در آن جا ایفای نقش داشتم، پیش‌تر نیز در زمان دبیرستان سه چهار بار به صورت تفریحی و برای اوقات فراغت در برنامه‌های نمایشی شرکت داشتم، اما هرگز به شکل جدی و حرفهای پیگیر نبودم و به عنوان یک علاقه‌مندی ساده تلقی می‌شد.
پیش از پذیرش این نقش، با چه کسانی مشورت کردید؟ خانواده و مسئولان مدرسه چه نظری در این مورد داشتند؟
پیش از ورود رسمی به این مجموعه با مدیر مدرسه علمیه حجت‌الاسلام اسلامی‌فر مشاوره کردم و راهنمایی‌های خوبی ارائه شد، وقتی نقش را پذیرفتم همین مشورت‌ها در ادامه مسیر به من خیلی کمک کرد و نوعی دلگرمی و آرامش قلب برایم ایجاد کرد.
خانواده، دوستان و نزدیکان هم پس از پخش آن قسمت ابراز رضایت کردند، به ویژه وقتی متوجه شدند نوع نقش و سبک گفتار و رفتار من کاملاً متناسب و در شأن طلبگی بوده است، پس از پخش سکانس، تماس‌ها و پیام‌های زیادی از سوی بستگان و حتی افراد غریبه دریافت کردم که بسیار دلگرم‌کننده بود.
در فرآیند ایفای نقش، رویکردتان چه بود؟ چقدر خود واقعی‌تان مقابل دوربین بودید؟
کاملاً سعی کردم خودم باشم و نه بازیگر صرف، آنچه مخاطب در فیلم می‌بیند، خنده‌ها و حتی خجالت‌های من همه فی‌البداهه و طبیعی بود، رفتارم کاملاً درونی و بی‌تکلف بود و همه سعی من بر صداقت و طبیعی بودن رفتار بود.
بازخوردهای مخاطبان و اطرافیان بسیار خوب بود و از طلاب سراسر کشور و حتی مخاطبانی در خارج از کشور، پیام‌های تشکر و ابراز لطف زیادی دریافت کردم، جالب است که بسیاری اصلاً نمی‌دانستند من طلبه هستم و برخی بعد از مشاهده صفحه شخصی‌ام شگفت‌زده شده بودند، پیام‌هایی هم داشتم از طلاب و افراد غیرطلبه که البته به گرمی از نقش‌آفرینی من تشکر کرده بودند.
اگر خاطره‌ای ویژه از پشت صحنه این سریال دارید، لطفاً تعریف کنید.
یکی از خاطرات جالبم جایی بود که در یک سکانس خوب نقش‌آفرینی کردم و آن برداشت به نظرم عالی درآمد، اما متأسفانه آقای مهرانفر اشتباهاً به جای نام من، نام «محمد صادق» را صدا زد و همین باعث شد مجبور شدیم کل آن سکانس را دوباره برداشت کنیم، واقعاً سخت بود، اما برایم تجربه‌ای شیرین و آموزنده بود.
استقبال و واکنش طلاب و روحانیون چطور بود؟
بازخوردهایی که از بدنه طلاب و روحانیت گرفتم همه مثبت و دوستانه بود، همه ابراز خرسندی می‌کردند که چنین کار فرهنگی صورت گرفت و ارتباط دوباره مردم با طلاب در قاب رسانه و تلویزیون احیا شد، پیام‌هایی داشتم مبنی بر این که تو در چند دقیقه بازیگری، کاری کردی که گاهی منبرها و خطابه‌های متعدد کمتر انجام می‌دهند.
طلاب تأکید کردند که توانستم نشان دهم روحانیت از متن مردم است و جدا از آنان نیست، خوشحالم که این ارتباط و نگاه سالم و صمیمی از سمت مخاطبان و طلاب شکل گرفت.
مهمترین نکته‌ای که بارها تأکید شد، شأنیت لباس روحانیت و طنزپردازی درست بود، کمی بیشتر توضیح می‌دهید این مرز را چگونه می‌بینید؟
باید توجه کرد که طنزپردازی و شوخی در حوزه روحانیت باید با ظرافت و حفظ جایگاه و حرمت این لباس باشد. اصلاً نباید به واسطه شوخی یا عبارت طنزآمیز، شخصیت طلبگی یا لباس روحانیت زیر سؤال رود، یا در دید مخاطب خدشه‌ای ایجاد شود.
می‌توان مصادیقی از طنزپردازی سالم را از افرادی همچون آقای کشاورز دید، ایشان لطیفه‌ها و شوخی‌های‌شان را با حدیث و روایت پیوند می‌زنند یا در قالب آیاتی از قرآن بیان می‌کنند و نمونه‌ای از طنزپردازی موفق در این قاب محسوب می‌شوند. آقای ایزدخواه نیز چنین رویکردی دارند.
برای جذاب کردن کلام و اثرگذاری بر مخاطب، اگر قرار باشد از مرز اصولی عبور کنیم و حرمت لباس را مخدوش کنیم، چنان طنزی قطعاً مخرب خواهد بود و به جای اثر مثبت، واکنش منفی خواهد داشت.
به نظر شما ورود طلاب و حوزه به عرصه هنر، رسانه و فضای مجازی چقدر مهم و اثرگذار است؟
به نظر من حضور طلاب در رسانه و هنر، اگر با محتوا و نقش درست همراه باشد، بسیار مؤثر و پربرکت است، سریال پایتخت با توجه به گستردگی مخاطبان باعث شد حتی یک سکانس کوتاه نیز توسط افراد متعدد، با اندیشه‌ها و تفکرات مختلف دیده شود، در حالی که معمولاً برنامه‌های مذهبی و سخنرانی‌های ما، مخاطب محدودتر و همدل‌تری دارند.
در منبر، مسجد یا محافل سنتی، اغلب مخاطبان همفکر و علاقه‌مند هستند، اما در فضای هنری و بسترهای رسانه‌ای، اگر کار عمیق و فاخر انجام شود، نه تنها قشر دیندار، بلکه حتی کسانی که شاید با فضای طلاب کمتر ارتباط دارند، تحت تأثیر قرار خواهند گرفت و این گستره تأثیر و پیام حوزه را دوچندان می‌کند.
فضای هنر و رسانه، فرصتی برای تبلیغ، کار فرهنگی و تعامل صمیمانه با آحاد جامعه است و اگر روحانیون وارد این عرصه شوند و پیام درست و سالم منتقل کنند، بازخوردهای مثبتی خواهند گرفت.
آیا با مخاطب یا بازخورد خاص و جالبی در این‌باره روبه‌رو شده‌اید؟
چند بازخورد خاص داشتم که برایم بسیار جالب بود، یکی از مخاطبان از کشور مجارستان به بنده پیام داد و قسمت مربوط به نقش من را به دقت دنبال کرده بود و با تحسین ابراز لطف کرد، مخاطب دیگری از ایرانیان مقیم کانادا نیز پیام داد که قسمت مربوطه را دیده و بسیار خوشش آمده است.
این پیام‌ها، علاوه بر استقبال چشمگیر داخلی نشان‌دهنده جهانی و گسترده بودن اثر رسانه‌ای بود و به من انگیزه مضاعف داد.
حرف پایانی یا توصیه‌ای اگر دارید، بفرمایید.
احساس می‌کنم خدا را باید شکر کنم که این فرصت را پیدا کردم تا بتوانم سیمای واقعی‌تری از یک طلبه را برای مردم به نمایش بگذارم، خوشحالم که حتی در مدت کوتاه توانستم به سهم خودم برای بهتر دیده شدن وجهه روحانیت در جامعه گام بردارم و این رابطه صمیمانه‌تر با مردم را یادآور شوم. امیدوارم این تجربه باعث شود سایر طلاب جوان نیز با حفظ اصول و شأن روحانیت، در عرصه‌های مختلف فرهنگی و هنری حضور پیدا کنند و الگویی مثبت ارائه دهند.
انتهای پیام. /
۲۳:۰۳ - ۱۴۰۴/۰۲/۰۳
نظر شما