خبرگزاری حوزه | امام زین العابدین علیه السلام در صحیفه سجادیه اینگونه از خداوند متعال طلب می کنند:
«وَ انْظُرْ إِلَیَّ وَ انْظُرْ لِی فِی جَمِیعِ أُمُورِی فَإِنَّکَ إِنْ وَکَلْتَنِی إِلَی نَفْسِی عَجَزْتُ عَنْهَا.» ۱
بار خدایا! در من بنگر و همه کارهای من را زیر نظر بدار که اگر مرا به خود واگذاری، از انجام کارهایم ناتوانم.
شرح:
برای درک بهتر کلام امام سجاد علیه السلام به سراغ مناجات المحبّین می رویم. امام سجاد علیه السلام در این دعای عاشقانه، خطاب به خداوند متعال اینگونه عرضه می دارند:
«وَامْنُنْ بِالنَّظَرِ إِلَیْکَ عَلَیَّ، وَانْظُرْ بِعَیْنِ الْوُدِّ وَالْعَطْفِ إِلَیَّ، وَلَا تَصْرِفْ عَنِّی وَجْهَکَ.»
خدایا تماشای [زیباییِ] وجودت را بر من منّت گذار، و به من به دیده عشق و عاطفه بنگر، و از من روی بر مگردان.
چقدر این جملات، زیبا و دلنشینند.
خدایا! کاری کن که نگاهت کنم، تو هم دائماً با نگاه عاشقانه و پر از محبت خویش به من نگاه کن و هرگز از من روی بر مگردان؛ چرا که اگر لحظه ای مرا از نگاه پر از عاطفه و محبت خویش محروم کنی، اگر لحظه ای مرا به خود واگذاری، عاجز و ناتوان خواهم شد.
به راستی که عشّاق عالَم و هر کس که به گونه ای داعیه عشق و محبت دارد، باید در مکتبِ عشقِ امام سجاد علیه السلام زانوی تلمّذ زده تا خود را مزیّن و ملوّن به رنگ و عطر الهی، یعنی همان عشق حقیقی کنند. عشقی که با وجود آن، همه عشق ها رنگ می بازند.
اما به این جملات امام سجاد علیه السلام از منظر دیگری نیز می توان نگریست.
وقتی از خداوند متعال طلب می کنیم که دائماً به ما بنگرد و نگاهش را از ما منصرف ننماید، این بدان معناست که دائماً در محضر مقدّس او بوده و لحظه ای از نگاه او جدا نیستیم؛ از همین رو باید ادب بندگی به جا آورد و خود را شایسته و لایقِ نگاهِ او نشان دهیم. نکند گفتاری یا کرداری از ما سر زند که باعث انصراف نگاه پر محبتِ آن معبود و معشوق حقیقی از خودمان شویم.
پی نوشت ها:
۱. دعای بیست و دوم.
تهیه شده در سرویس علمی-فرهنگی خبرگزاری حوزه
نظر شما