خانه‌ای به وسعت یک حسینیه، روایت شبی پرشور در منزل آقای فتحی

به گزارش خبرگزاری حوزه از شیراز، در دل یکی از مجتمع‌های مسکونی شهر، خانه‌ای معمولی به مأمنی معنوی برای صدها عاشق اهل‌بیت(ع) بدل شده است؛ جایی که صدای زیارت عاشورا و شور مداحی، دیوارهای سکونت‌گاه را به لرزش درمی‌آورد.

مسعود فتحی که خود از بانیان راه اندازی این هیئت خانگی در ایام محرم است می گوید که این هیئت سابقه ای ۱۵ ساله دارد و در ابتدا، فقط جمع کوچکی از اعضای خانواده دور هم جمع می شده اند و از شلوغی این روزها خبری نبوده است. اما از سال گذشته که تصمیم می گیرند که هیئت را در فضای پارکینگ مجتمع آپارتمانی خود برگزار کنند شاهد استقبال چشمگیر عاشقان امام حسین علیه السلام بوده اند و حالا هیئت امام حسن مجتبی (ع) در شب های محرم میزبان بیش از ۳۰۰ تا ۴۰۰ نفر است.

فتحی خاطرنشان کرد: این هیئت خانگی در اجرای برنامه ها چیزی کم از حسینیه ها و مساجد ندارد و سخنرانی‌ توسط روحانیون، مداحی و سینه زنی، قرائت زیارت عاشورا، تفسیر قرآن و شعارهای انقلابی بخشی از محتوای شب های محرم هیئت است، بعلاوه برای آسایش خانواده‌ها، بخشی از پارکینگ به مهد کودک اختصاص یافته تا کودکان در فضایی امن و در کنار مربی با تجربه سرگرم آموختن مفاهیم عاشورایی به زبان کودکانه باشند.

هیئتی از دل خانه، تا اوج آسمان

حاج حسین الهیاری، خادمی که دلش را وقف خدمت به سیدالشهدا(ع) کرده، از داستان پر برکت این هیئت خانگی‌ می‌گوید: حدود ۱۵ سال است که خداوند این توفیق را به ما داده تا در کنار اهالی محل، خانواده و اقوام، افتخار نوکری حضرت اباعبدالله(ع) را داشته باشیم. سال ها پیش همراه با خانواده‌ام در کنارک سیستان و بلوچستان، این نهال معنوی را کاشتیم و همزمان با بازنشستگی و بازگشت به شیراز، این نهال را دوباره با همت همسر، اقوام و آشنایان بارور کردیم.

وی خاطرنشان کرد: در دهه نخست محرم، هر شب پس از نماز مغرب و عشاء، دل‌هایمان را با زیارت عاشورا و سوره فتح به ضیافت نور دعوت می‌کنیم. سخنرانی، مداحی و در پایان اطعام حسینی، دل‌ها را به هم نزدیک‌تر و سفره‌ دل را به نام حسین(ع) گشوده‌تر می‌کند.

اما خلاقیت این هیئت، فقط در عزاداری بزرگسالان نیست و حاج حسین با لبخند از ابتکار دلنشین‌شان می‌گوید: برای کودکان هم مهدکودکی کوچک اما سرشار از عشق به اهل‌بیت(ع) راه‌اندازی کردیم. می‌خواهیم بچه‌ها از همان کودکی با نور اهل‌بیت(ع) مانوس شوند، تا این عشق مثل نفس، همراه لحظه‌ لحظه‌ی رشدشان باشد.

الهیاری با سرور ادامه می‌دهد: این هیئت باهمراهی همسر و دو فرزندم آغاز شد و رفته‌رفته اقوام و همسایه‌ها و مردم محله نیز با دل و جان به ما پیوستند، تجربه‌ این سال‌ها به ما نشان داده که هر کجا پرچم عزای حسین(ع) به اهتزاز درآید، خود اهل‌بیت(ع) گره‌گشای کار می‌شوند؛ نوکری امام حسین(ع) بی‌پاسخ نمی‌ماند، چرا که آنان زیر منت هیچ‌کس نمی‌مانند.

خانه‌ای که دل ها را به کربلا می برد

محمد فتحی از چهره‌های پرتلاش و مؤثر در شکل‌گیری این هیئت خانگی، با نگاهی سرشار از اخلاص از همدلی های صورت گرفته پیرامون این هیئت روایت می‌کند: هیئت امام حسن مجتبی (ع) نه در مسجدی بزرگ، بلکه در دل یک خانه شکل گرفت، خانه‌ای که نور عشق سیدالشهدا(ع) آن را روشن کرده است و هر شب جمعه جمعیتی را به سوی خود می کشاند.

فتحی ادامه می دهد: مدیریت این هیئت به‌صورت کاملاً خانوادگی‌ است و جالب این است که همه اعضای خانواده ساکن همین مجتمع آپارتمانی هستیم، از خانواده خودم گرفته تا خانواده همسرم، برادران، خواهران و بستگان دیگر در کنار هم زندگی می کنیم، شب اول محرم، خانه ما میزبان تمام اقوام می‌شود و تا شب عاشورا، همه با هم یک خانواده‌ عاشق می‌شویم، ولی این خانه دیگر تنها یک خانه نیست، حسینیه‌ای‌ است که دل‌ها در آن گره می‌خورند.

وی با اشاره به پشتوانه‌ مردمی هیئت ادامه می‌دهد : هزینه‌های مراسم از سوی اقوام و همسایه‌ها تأمین می‌شود، هر شب، سفره‌ای با عطر اطعام حسینی گسترده می‌شود و جمعیتی که از زمان نماز جماعت از حدود ۵۰ نفر آغاز می‌شود، در پایان شب‌ گاهی به ۳۰۰ نفر هم می‌رسد. اما حتی اگر تنها یک نفر هم بیاید، باز هم دل‌مان گرم است.

فتحی خاطرنشان کرد: برنامه‌های هیئت، نظمی عاشقانه دارد، آغاز با نماز جماعت مغرب و عشاء، زیارت عاشورا که دل‌ها را به شب دهم پیوند می‌زند، تفسیر سوره فتح، الهام‌گرفته از توصیه‌های رهبر معظم انقلاب و در پایان سخنرانی، مداحی و اطعام حسینی که مهر پایانی بر شبی پُر نور است.

هیئتی که روزی تنها یک حلقه‌ خانوادگی بود، امروز به جمعی گسترده با کارکردی اجتماعی و فرهنگی بدل شده است، نمونه‌ای روشن از اینکه عشق به اهل‌بیت(ع) چگونه می‌تواند خانه‌ای ساده را به پناهگاهی برای روح‌های تشنه بدل کند.

توجه به نیازهای مختلف سنی

اختصاص فضای خاص برای کودکان در قالب مهدکودک در ساختار هیئت، نشان‌دهنده نگاهی درست است که اهمیت همه‌ی اعضای خانواده را در نظام فکری هیئت های خانگی پوشش می دهد و در شلوغی جمعیت توجه به نسل آینده را فراموش نمی کند.

شخصیت‌هایی چون آقایان فتحی و الهیاری، نماد کسانی هستند که با دغدغه شخصی، زمینه‌ساز فعالیت‌های پرثمر فرهنگی و معنوی می‌شوند و به خوبی نشان می دهد که چگونه یک یا چند نفر می توانند آغازگر یک حرکت فرهنگی و اجتماعی موثر در خانواده و محله باشند.

این روایت، چیزی فراتر از شرح حال یک هیئت است؛ آیینه‌ای از فرهنگی عمیق، سبک زندگی اسلامی، اصیل و مردمی‌ست که از دل خانه‌ها ریشه می‌گیرد و به بام جامعه می‌رسد.

مفهوم هیئت خانگی در این متن، تصویری از دینداری با طعم صمیمیت و خودجوشی را ترسیم می‌کند؛ آنجا که خانه تبدیل به کارخانه انسان سازی می‌شود و خانواده نقش یک تشکل فرهنگی را بر عهده می گیرد.

محوریت خانواده به‌ویژه همسر و فرزندان در مراسمات، نشان از تاثیر دین بر گرمی کانون خانوادگی دارد که متقابلاً باعث رشد و ماندگاری آیین های دینی می شود.

تربیت از کودکی با ابتکار ایجاد مهدکودک هیئتی، گام مهمی در انتقال ارزش‌ها به نسل آینده است که نه به‌زور الزام، بلکه با عشق و ذوق و در نهایت، حس باور و تجربه معنوی راوی، به مخاطب این پیام را می‌دهد که خدمت به امام حسین(ع)، نه‌تنها بی‌پاسخ نمی‌ماند، که خودش راه‌گشا و بیمه یک زندگی‌ سعادتمند است.

شعارهای حماسی و طنین مرگ بر آمریکا و مرگ بر اسرائیل و پرداختن به مسئله جنگ ۱۲ روزه نشان می دهد که هیئت راه حسینی (ع) را به خوبی آموخته و پیام قیام عاشورا را دریافت کرده است.

گزارش: حجت کهیاری

انتهای پیام. /