به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از سنندج، با فرارسیدن نهم محرم، تاسوعای حسینی، استان کردستان رنگ و بوی دیگری به خود گرفت.
از نخستین ساعات صبح امروز، کوچهها و خیابانهای سنندج، کامیاران، دیواندره و بسیاری دیگر از شهرها و روستاهای کردستان، میزبان عزادارانی بودند که آمده بودند تا یاد علمدار کربلا را زنده نگه دارند؛ مردی که ایستادگی و وفاداریاش، تا ابد در تاریخ جاودانه شده است.
تاسوعا، در تقویم مسلمانان، نه فقط یک روز سوگواری، بلکه روز بزرگی برای بازخوانی مفاهیم فداکاری، وفاداری، برادری و ایثار است.
این روز، به نام حضرت عباس بن علی (ع)، علمدار و یار وفادار امام حسین (ع) شناخته میشود؛ مردی که در سختترین شرایط نبرد، هیچگاه دست از حمایت امام و خانواده اهلبیت (ع) نکشید و با لبتشنه، جان خود را در راه حقیقت فدا کرد.
در واقعه کربلا، روز تاسوعا لحظههای حساسی داشت. سپاه دشمن حلقه محاصره را تنگتر کرد، و کاروان حسین بن علی (ع) در عطش و تنهایی فرو رفت. حضرت عباس (ع)، در این روز بارها برای آوردن آب به سمت فرات رفت، اما هر بار با جانفشانی و مجاهدت، تلاش کرد تشنگی را از کاروان امام دور کند. اما سرانجام، در همین روز، در حین تلاش برای رساندن آب، به شهادت رسید و پرچمدار کربلا بر خاک افتاد. این لحظه، یکی از دردناکترین و تاثیرگذارترین بخشهای واقعه عاشورا است.
حال، هزار و اندی سال از آن روز میگذرد، اما یاد و نام عباس (ع) هنوز در دلهای مردم زنده است.
مردم کردستان از اهل سنت و تشیع همواره احترام عمیقی نسبت به واقعه عاشورا و شخصیتهای آن نشان دادهاند.
تاسوعا در این خطه، نهتنها مراسمی مذهبی بلکه آیینی فرهنگی، اجتماعی و عاطفی است که در آن مفاهیم اخلاقی و انسانی با رنگ بومی درآمیختهاند.
در سنندج، هیئتهای عزاداری در خیابانهای اصلی شهر به حرکت در میآیند. نوای نوحهخوانی فارسی و کردی، صدای طبل و سنج، و حرکت هماهنگ زنجیرزنان، صحنههایی پرشور و در عین حال حزنآلود پدید آورد.
برخی هیئتها از محلههای قدیمی، با لباسهای سنتی و شیوههای عزاداری خاص، به مراسم جلوهای تاریخی و محلی بخشیده بودند.
در کامیاران، علاوه بر سینهزنی و نوحهخوانی، نذرهای مردمی جلوه ویژهای داشت. بانوان از شب قبل، در خانهها و مساجد مشغول پخت غذاهای نذری بودند. چایخانههای صلواتی در گوشه و کنار شهر برپا بود و مردم با نان و چای و خرما از عزاداران پذیرایی میکردند. این رسم، نهفقط از سر دینداری، بلکه برای حفظ سنتی دیرینه و نوعی مشارکت در غم اهلبیت(ع) است.
در دیواندره، حضور نسل جوان پررنگتر از همیشه به چشم میآمد. نوجوانانی که شاید هنوز تمام جزئیات واقعه عاشورا را ندانند، اما با اشتیاق و ایمان، در صفوف سینهزنان و زنجیرزنان شرکت میکردند. این حضور، امیدی بود به تداوم این میراث معنوی.
کردستان با همه آواها و نواهایش در این روز، گویی در سکوتی سنگین فرو میرود. سکوتی که فقط با صدای نوحه «یا عباس» شکسته میشود.
ندایی که از دل تاریخ میآید و در جان مردم ریشه دارد. حضور پررنگ زنان در این مراسم نیز چشمگیر بود.
بسیاری از آنها با چادرهای مشکی، نذر در دست، در صف اول عزاداری ایستاده بودند. مادرانی که نام عباس را برای فرزندان خود انتخاب کردهاند، امروز برای او اشک میریزند.
اگرچه قرنها از واقعه کربلا گذشته، اما در تاسوعای هر سال، گویی آن روز دوباره تکرار میشود. مردم کردستان، هر سال با شور و اندوه، وفاداری عباس را پاس میدارند و با اشک و سینهزنی، پیوند خود را با کربلا تجدید میکنند.
برای مردم این دیار، تاسوعا تنها یک روز نیست؛ نشانهایست از تداوم یک راه، راه آزادگی، غیرت، ایثار و انسانیت و در پایان این روز، کردستان هنوز در سوگ است؛ در سوگ علمداری که هیچگاه خم نشد، در سوگ وفاداری که تا ابد در جان این مردم جاودان شده است.
انتهای پیام/
نظر شما