به گزارش گروه ترجمۀ خبرگزاری حوزه، حجتالاسلام عسکری امامخان، از پژوهشگران برجسته در حوزه دین، در گفتوگویی تحلیلی با نگار خبرگزاری حوزه، با استناد به منابع معتبر تاریخی و شواهد عقلانی، دیدگاه رایج مبنی بر ناآگاهی سپاه یزید از شخصیت و جایگاه امام حسین (ع) را مردود دانسته و تأکید میکند که جنایات کربلا با علم و آگاهی کامل، بهصورت عامدانه و با اهداف صرفاً دنیوی صورت گرفت.
در ادامه، شرح این گفتوگو را می خوانید:
برخی بر این باورند که لشکر یزید امام حسین (ع) را نمیشناخت. آیا این ادعا از نظر تاریخی قابل پذیرش است؟
حجتالاسلام عسکری امامخان: پیش از پاسخ، به همه عاشقان اهلبیت (ع) ایام سوگواری و مصیبت سیدالشهدا امام حسین (ع) و یاران باوفایش را تسلیت عرض میکنم و از خداوند میخواهم که ما را در مسیر آنان ثابتقدم بدارد و معرفت حقیقی عطا فرماید.
در پاسخ باید عرض کنم که این تصور که لشکر یزید امام حسین (ع) را نمیشناخت، کاملاً بیپایه و ناشی از سوءبرداشت است. سپاهیان دشمن در کربلا بهخوبی از شخصیت امام، نسب شریف ایشان، جایگاه دینیشان و هدف ایشان آگاه بودند. افرادی چون عمر بن سعد با وجود آگاهی از این حقایق، عمداً سپاه خود را فریب دادند و آنان را با وعده بهشت، به جنگ با نوه رسول خدا (ص) تحریک کردند.
اگر آگاهی داشتند، چگونه مرتکب چنین جنایت عظیمی شدند؟
حجتالاسلام عسکری امامخان: علیرغم شناخت از امام، انگیزههای دنیوی، حرص به مال و مقام، و وابستگی به لذایذ حرام، آنان را به سوی این جنایت سوق داد. حتی در روز عاشورا، زمانی که امام با سخنان معرفتی و خطبههای روشنگرانه خود راه حق را نمایان ساختند، آنان از مسیر باطل بازنگشتند. دلهایشان به واسطه گناه و دنیاطلبی مهر خورده بود و توان پذیرش حقیقت را نداشتند.
آیا ممکن است برخی از افراد لشکر یزید در آغاز حقیقت را نمی دانستند؟
حجتالاسلام عسکری امامخان: ممکن است در ابتدای امر، برخی از روی ناآگاهی همراه لشکر یزید شده باشند، اما با پیشرفت واقعه، سخنان و رفتارهای امام و اصحابشان، حقیقت را برای همه روشن ساخت. تاریخ نشان میدهد که برخی از فرماندهان با هزاران نفر حرکت کردند، اما در نهایت تنها چند صد نفر به کربلا رسیدند؛ زیرا بسیاری در میانه راه با شناخت حق، بازگشتند. حتی شماری از افراد در روز عاشورا از سپاه یزید جدا شده و به امام پیوستند یا میدان را ترک کردند.
آیا واقعاً برخی افراد پس از شهادت امام، از ابن زیاد و یزید پاداش طلب کردند؟
حجتالاسلام عسکری امامخان: بله، این مسئله یکی از دلایل محکم آگاهی آنها از شخصیت امام است. درخواست پاداش و مدال افتخار از ابن زیاد و یزید نشاندهنده آن است که آنان بهخوبی میدانستند که دست به چه جنایت هولناکی زدهاند. بنابراین ادعای ناآگاهی یا داشتن نیت خیر در این زمینه کاملاً بیاساس است.
کسانی که امام را شناخته و باز هم علیه او جنگیدند، آیا منافق محسوب میشوند؟
حجتالاسلام عسکری امامخان: قطعاً. برخی حتی هنگام شهادت امام، به روشنی اقرار کردند که میدانند او فرزند پیامبر (ص) است. برای مثال، سنان بن انس هنگام بریدن سر امام گفت: «میدانم تو فرزند رسول خدایی، اما سرت را از بدن جدا میکنم!» این بیانگر اوج نفاق و سقوط پس از ایمان است.
در پایان، جمعبندی شما از این واقعه چیست؟
حجتالاسلام عسکری امامخان: در یک کلام، هیچیک از افراد لشکر یزید "جاهل"، "بیخبر" یا "معذور" نبودند. همگی بهخوبی میدانستند که در برابر چه کسی ایستادهاند. تمام اعمال آنها، از اسارت اهل حرم گرفته تا هتک حرمت در کوفه و شام، از روی آگاهی و عمد انجام شد. و به همین دلیل، این جنایتها موجب رسوایی ابدی در دنیا و عذاب جاوید در آخرت برای آنان گشت.
نظر شما