حجت الاسلام علی احمدپور در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، ضمن تسلیت ایام عزای سیدالشهداء (ع) اظهار داشت: موجودیت زندگی انسان به دو گونه زندگی فردی و اجتماعی است، اگر انسان تنها به زندگی فردی خویش بیندیشد و فقط خود را در عالم ببیند و برای رضای نفس خود تلاش کند، شامل این روایت از امام هادی (ع) می شود، آنکه از خودش راضی شود، ناراضیان از او فراوان شوند. (بحار الأنوار، ج: ۷۲، ص: ۳۱۶ )
حجت الاسلام احمدپور خاطرنشان کرد: عالی ترین مقام انسان آنجاست که دیگران را هم ببیند. خداوند متعال، قرآن را «هدی للناس» و کعبه را «هدی للعالمین» معرفی می نماید و یا در شأن رسول الله (ص) می فرماید: «و ما أرسلناک إلّا رحمة للعالمین»؛ از این رو اگر انسان دیگران را هم دید، به اوج مقامات می رسد.
استاد حوزه علمیه قم، بیان کرد: انسان هایی که دیگران را می بینند، دو دسته اند، دسته اول گروهی هستند که به دیگران رسیدگی می کنند اما زمانی که به خواسته های خودشان رسیدند و دسته دوم گروهی هستند که در عالی ترین درجه اند، آنها اول به نیاز دیگران رسیدگی می کنند و بعد از آن به نیاز خود می اندیشند؛ چنانکه قرآن کریم می فرماید: و هم آن جماعت انصار که پیش از (هجرت) مهاجرین (در مکّه به رسول ایمان آوردند و) مدینه را خانه ایمان گردانیدند و مهاجرین را که به سوی آنها آمدند، دوست می دارند و در دل خود هیچ حاجتی (و حسد و بخلی) نسبت به آنچه (از غنائم بنی نضیر) که به آنها داده شد نمی یابند و هر چند به چیزی نیازمند باشند باز مهاجران را بر خویش مقدم می دارند (و جانشان به کلی از بخل و حسد و حرص دنیا پاک است) و هر کس را از خوی بخل و حرص دنیا نگاه دارند آنان به حقیقت رستگاران عالمند. (حشر: ۹)
وی تصریح کرد: در زندگی اجتماعی هر چه بینش و توجه انسان به دیگران باشد، خواهان و طرفداران او هم بیشتر است، اگر هم بخواهیم خودمان را با دیگران همسان بدانیم و حقّی را که برای خودمان قائلیم، برای دیگران هم قائل بشویم، باز در اینجا اجتماع، ما را بیشتر می پذیرد، مهم این است که ما خودمان را بالاتر از دیگران ندانیم.
حجت الاسلام احمدپور تأکید کرد: خدای متعال به رسول الله (ص) دستور می دهد که به مردم بگوید بیایید؛ در زندگی مان نه شما ما را ارباب بپذیرید و نه ما شما را ارباب بپذیریم؛ بلکه به سوی کلمه واحده برویم که آن پذیرش حقانیت است، «بگو: ای اهل کتاب، بیایید از آن کلمه حق که میان ما و شما یکسان است، پیروی کنیم که به جز خدای یکتا را نپرستیم، و چیزی را با او شریک قرار ندهیم، و برخی برخی را به جای خدا به ربوبیّت تعظیم نکنیم. پس اگر از حق روی گردانند بگویید: شما گواه باشید که ما تسلیم فرمان خداوندیم.) (آل عمران: ۶۴)
وی خاطرنشان کرد: قرآن کریم در شأن رسول الله (ص) می فرماید: بگو من هم مانند شما یک بشر هستم. «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَر مِثْلُکُمْ یوحی إلَی أَنَّما إلهُکُمْ إِله واحِد فَمَن کانَ یرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یشْرِکْ بِعِبادةِ رَبِّهِ أَحَدا»؛ (سوره کهف، آیه ۱۱۰)
استاد حوزه علمیه قم تأکید کرد: انسان در زندگی اجتماعی حدّاقل باید خود را مساوی با دیگران بداند، اگر به روزی برسیم که دیگران را مادون خودمان ببینیم، در آن لحظه است که فساد جامعه را می گیرد و این اجتماع دیگر، اجتماع انسانی نخواهد شد؛ اجتماعی خواهد شد که در آنجا انسان ها خودشان را می بینند و برای آنکه خودشان را حفظ کنند، دیگران را فنا می دهند.
حجت الاسلام احمدپور اظهار کرد: امام حسین(ع) می فرماید اگر بخواهید که اجتماعتان انسانی و الهی و دولتتان الهی باشد، یکی از کارهایتان باید امر به معروف و نهی از منکر باشد. «ارید ان آمر بالمعروف و أنهی عن المنکر». اما اگر کسی عامل به معروف نباشد، چگونه می تواند امر به معروف کند؟ به قول مولوی: «رطب خورده منع رطب کی کند.»
استاد حوزه علمیه قم بیان کرد: مصداق اکمل معروف، عملی است که اگر آن را در پیش چشم مردم جهان قرار دادیم، آن را بپذیرند. معروف تنها نماز و روزه نیست؛ بلکه معروف چیزی است که شایسته انسانی باشد؛ و از این رو حضرت رضا (ع) می فرماید: عبادت به فراوانی روزه و نماز نیست، بلکه عبادت به بسیار اندیشیدن در کار خداست. (تحف العقول: ۴۴۲)
وی تصریح کرد: انسان اگر اهل تفکر نشد، نماز خواندن او، تنها خم و راست شدن و روزه او تنها گرسنه ماندن است، در نماز جماعت، شاه و گدا به رکوع و سجده می روند و در روزه همه گرسنگی را تحمل می کنند و همین است که ما مورد نظر خداوند متعال است و الا ثروتمند یا فقیر بودن، ملاک انسانیت ما نیست.
حجت الاسلام احمدپور خاطرنشان کرد: مهمترین عامل حفظ جامعه، امر به معروف و نهی از منکر است. اینچنین نیست که فقط خودمان را ببینیم، چرا که انسان از خودراضی، گناهان خود را توجیه می کند؛ از این رو همه باید در برابر قوانین الهی خود را یکسان بدانند.
وی بیان کرد: برای آنکه انسان ها در جامعه، دولتی تشکیل بدهند که فراگیر، جهانی و انسانی باشد و ربطی به یک مذهب و دین خاص نداشته باشد، باید «معروف» ها را آشکار کنیم؛ آنگونه که خورشید در همه جای عالم، آشکار است.
وی اضافه کرد: امام حسین(ع) با رفتار خودش در پی رسیدن به همین هدف بود، از این رو در زیارت اربعین می خوانیم، حسین (ع) خون قلبش را در راه خدا داد تا انسانیت را از جهل نجات بدهد.
استاد حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: اگر آرمان های امام حسین (ع) را حتی برای غیر مسلمان ارائه بدهیم، در برابر عظمت حضرت سر فرود می آوردند. همانند آن گزارشگر فرانسوی که می گفت اگر بگویید امام حسین (ع) تنها برای شیعیان است، این ظلم است؛ بلکه حسین (ع) برای بشریت است.
وی ابراز کرد: امر به معروف و نهی از منکر، دولتی را برای بشریت نوید می دهد که دولتمردان آن می میرند، اما مرام و منطق آنها جاودانه است. همان طور که آن شاعر عرض کرد: شمشیرهای عریان بدن امام حسین (ع) را پاره پاره کردند، اما شخصیت امام را پاره نکردند.
حجت الاسلام علی احمدپور تأکید کرد: شهدا و امام راحل (ره) رفتند، اما مرام و منطق و رفتار آنها در جامعه شاکله ای را به وجود آورده که انسان ها در دایره آنها حرکت می کنند؛ و از این باب است که پیغمبر (ص) فرمود: «حسینٌ منّی و انا من حسین» یعنی راه و حرکت و منطق حسین، حرکت و منطق من است.
وی با اشاره به نزدیک شدن اربعین حسینی (ع) ادامه داد: امام حسین (ع) مانند خورشید است، ما هم می توانیم تا ذره ای از آن خورشید باشیم و سخنی بنویسیم و کلامی بگوییم که خود را نادیده انگاریم و دیگران را ببینیم، آن زمان است که می توانیم به جایی برسیم. وای به روزی که خود را ببینیم و دیگران را نبینیم و اینجاست که تا انسان از نفس خویش نگذرد، نمی تواند صاحب انفس باشد.
انتهای پیام. /
نظر شما