به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از اصفهان، محمدعلی رجبی دوانی، از شاگردان استاد محمود فرشچیان صبح امروز در مراسم گرامیداشت استاد فرشچیان با اشاره به مقام والای این هنرمند نامدار، اظهار داشت: ۵۷ سال چه به صورت مستقیم و چه غیرمستقیم شاگردی استاد را کردم و تا آخرین روزهای حیات ایشان از حضورشان بهره بردم، این بزرگوار خدمتی بزرگ در حق ملت ایران و فرهنگ و هنر این سرزمین انجام داد.
وی افزود: در روزگار طاغوت پهلوی، گروههایی تحت تأثیر هنر غرب قرار گرفته بودند، اما در نهایت این جریان وارد دانشگاههای ما نشد؛ استاد فرشچیان میراثدار فرهنگ ایرانی و اسلامی شد و بهترین دوره دانشگاهها و اساتید در زمان مسئولیت ایشان رقم خورد؛ کار بزرگ استاد، پاسخ عملی به کسانی بود که هنر ایرانی را تحقیر میکردند تا ملت ما را به تسلیم و گرایش به غرب بکشانند.
رجبی دوانی ادامه داد: استاد با عمل خود بیانی نو ارائه داد که نه تنها حرف دل ایرانیان بلکه زبان مشترک فرهنگ بشری بود؛ تابلوهای ایشان از منظر عرفانی، ادبی، عاطفی و هنری قابل بررسی است و هر اثر دریچهای تازه به معنا میگشود.
وی با اشاره به مراسم وداع با پیکر استاد فرشچیان تصریح کرد: دیروز وقتی پیکر ایشان به پایین آمد، گفتم روزی او کودکی بود که از این پلهها بالا رفت و اکنون به پایین بازمیگردد، سنت همواره ریشه در قدیر دارد؛ قدیر از اسماء الهی است، زبانی جاری و ناگفتهای برای آینده؛ استاد همواره چنین درسهایی به ما میدادند.
نگارگر و پژوهشگر هنر بیان کرد: اگر ما در کار خطا میکردیم، استاد به ما میگفت بشور، چرا که برای هر چیز دستوری معنوی و مذهبی در پس ماجرا قرار داشت؛ ایشان هنر را نه فقط زیباشناسی، بلکه سلوک معنوی و تربیت اخلاقی میدانستند.
رجبی دوانی اضافه کرد: استاد فرشچیان زمانی برای درمان به خارج از کشور رفته بودند، پدرم دیوانی از مرحوم فیض کاشانی را به ایشان هدیه داد و آن را امضا کرد و وقتی کتاب را به استاد رساندم و ایشان بازگشتند، گفتند این کتاب مرا درمان کرد.
وی تأکید کرد: استاد فرشچیان با عمق اشعار و ادبیات عرفانی پیوندی عمیق داشت و همواره از سرچشمههای معرفت الهام میگرفت، او هنرمندی بود که هنر را به زبان جاودانه فرهنگ و معنویت تبدیل کرد.
نظر شما