سه‌شنبه ۴ شهریور ۱۴۰۴ - ۰۹:۵۸
سریال "کنکل"؛ درخشان در فرم، متوسط در محتوا

حوزه/ سریال "کنکل" با وجود درخشش های قابل توجه در مقوله فرم به خصوص از منظر تعلیق و ریتم، در بحث محتوایی و قصه گویی، عملکرد متوسطی داشته است.

به گزارش خبرگزاری حوزه، در حالی که معمولاً سریال‌های تلویزیونی و یا حتی محصولات شبکه نمایش خانگی در قسمت‌های نخست خود دارای ریتم چندان بالایی نیستند و به قول معروف موتور قصه‌گویی آنها در ارتباط با مخاطب دیر به کار می‌اُفتد، سریال "کنکل" به کارگردانی رامتین لوافی پور از همان قسمت نخست توانست با ریتم و تعلیق مناسب، مخاطب عام را به خود جذب کند، هر چند که در ادامه تا حدی شاهد اُفت اثر بوده‌ایم اما همچنان این سریال توانسته تا به اینجای کار به لحاظ شاخصه های فرمی، رضایت نسبی مخاطب را حفظ کند.

نکته حائز اهمیت درباره این سریال آن که قصه و داستان اثر هر چند که بارها در نمونه‌های مشابه خارجی تکرار شده اما ترکیب بازیگران از یک سو و حال و هوای معمایی و گاه کمدی آن موجب شده تا بیننده بعد از پایان هر قسمت، چشم انتظار قسمت بعدی باشد و این یعنی ریتم و تعلیق به کمک سازندگان آمده تا مخاطب را همچنان پای کار تماشای سریال نگاه دارند.

از سوی دیگر فیلم‌بازهای حرفه ای با تماشای این سریال شاید خاطره جذاب تماشای فیلم "یازده یار اوشن" را به یاد بیاورند هر چند که به زعم منتقدین و کارشناسان، برخی نشانه های آثار تارانتینو از جمله فیلم سگدونی را هم می توان در این محصول رسانه ای پیدا کرد.

ماجرای سریال از این قرار است که یک سری افراد معمولی و ظاهرالصلاح تصمیم به سرقت از اموال کارخانه می گیرند که در آن مشغول به کار هستند و برخی از آن ها سمت های مهمی نیز دارند و در ادامه داستان وقتی جالب تر می شود که سرقت از یک محصول خاص ناخودآگاه منتج به سرقت از مقادیر قابل توجهی شمش طلا می شود.

با وجود ضعف در شخصیت پردازی کلیت سریال حاکی از آن است که تیم سازنده متأثر از آثار مشهور فیلم و سریال در دنیا در شکل دهی به فرم، خلاقیت نسبی به خرج داده است هر چند که ملات قصه در برخی قسمت ها آن طور که باید و شاید نیست اما به هر صورت سریال متفاوتی را در بستر پلتفرمهای داخلی نظاره گر هستیم که نمی توان چشم بر روی نقاط قوت آن بست.

بازی ها نیز انصافاً در یک حد متوسط به بالا هستند هر چند که به زعم نگارنده، بازی صابر ابر و پدرام شریفی بهتر از دیگر شخصیت های اصلی سریال است. رگه های کمدی در سریال در کنار یک موضوع به ظاهر معمایی باعث شده که محصول متفاوتی را نظاره گر باشیم، منتهای مراتب به سان بسیاری از آثاری از این دست، طولانی شدن سریال مقداری باعث کسل کننده تر شدن آن شده و اینجاست که ضعف قصه در ادامه خود را نشان می دهد.

هر چند که تمهیدات فرمی سازندگان، تاکنون سریال را سرپا نگاه داشته اما مشخص نیست که میزان ارتباط گیری مخاطب با این اثر تا پایان سریال و فرجام آن چگونه خواهد بود.

سید محمدمهدی موسوی

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha