یکشنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۴ - ۰۹:۰۶
مباحث مهدوی (۴۴) |  جایگاه انتظار در فرهنگ شیعه (بخش سوم)

حوزه/ انتظار به معنای چشم‌به‌راه‌بودنِ آینده‌ای با تمام ویژگی‌های یک جامعه الهی است که یگانه مصداق آن، دوران حاکمیت آخرین ذخیره الهی است.

به گزارش خبرگزاری حوزه، مجموعه مباحث مهدویت با عنوان «به سوی جامعه آرمانی»، با هدف نشر آموزه‌ها و معارف مرتبط با امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، تقدیم شما فرهیختگان گرامی می‌شود.

در بخش قبلی، بیان شد که روایاتی که در آنها سخن از انتظار به میان آمده است، به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند.

دسته دومِ روایات به «انتظار فرج به معنای خاص» پرداخته‌اند که در این بخش به آن اشاره می‌کنیم:

انتظار فرج به معنای خاص

در این معنا، انتظار به معنای چشم‌به‌راه‌بودنِ آینده‌ای با تمام ویژگی‌های یک جامعه الهی است که یگانه مصداق آن، دوران حاکمیت آخرین ذخیره الهی، یعنی وجود مقدّس حضرت ولی عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف است.

برخی سخنان معصومان علیهم‌السلام در این‌باره اینگونه است:

امام باقر علیه‌السلام _ آنگاه که دینِ مورد رضایت خداوند را تعریف می‌کنند _ پس از شمردن اموری، می‌فرمایند:

«...وَالتَّسْلِیمُ لِاَمْرِنا وَالوَرَعُ وَالتَّواضُعُ وَاِنتِظارُ قائِمِنا...» (کافی، ج ۲، ص ۲۳)

... و تسلیم به امر ما، و پرهیزکاری و فروتنی، و انتظار قائم ما....

امام صادق علیه‌السلام فرمودند:

«عَلَیْکُمْ بِالتَّسْلیمِ وَالرَّدِّ اِلینا وَاِنْتظارِ اَمْرِنا وَامْرِکُمْ وَفَرَجِنا وَفَرَجِکُم.» (رجال کشی، ص ۱۳۸)

بر شما باد به تسلیم و ردّ امور به ما و انتظار امر ما و امر خودتان و فرج ما و فرج خودتان.

از روایاتِ انتظارِ ظهور حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف به دست می‌آید که انتظار ظهور حضرت مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، نه فقط راه رسیدن به جامعه موعود است، بلکه خودِ این انتظار نیز موضوعیت دارد؛ بدان معنا که اگر کسی در انتظار راستین به سر برد، تفاوتی ندارد که به موردِ انتظار خویش دست یابد یا دست نیابد.

در این باره، شخصی از امام صادق علیه‌السلام پرسید:

«مَا تَقُولُ فِیمَنْ مَاتَ عَلَی هَذَا اَلْأَمْرِ مُنْتَظِراً لَهُ؟»

«چه می‌فرمایید درباره کسی که دارای ولایت پیشوایان است و انتظار ظهور حکومت حق را می‌کشد و در این حال از دنیا می‌رود؟»

حضرت (علیه‌السلام) در پاسخ فرمودند:

«هُوَ بِمَنزِلَةِ مَنْ کانَ مَعَ القائِمِ فِی فُسطاطِهِ». ثُمَ سَکَتَ هَنیئةً، ثُمَ قالَ: «هُوَ کَمَنْ کانَ مَعَ رُسولِ اللّه.» (بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵)

او همانند کسی است که با حضرت قائم عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف در خیمه او باشد». سپس کمی سکوت کردند و فرمودند: «مانند کسی است که با پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم در مبارزاتش همراه بوده است».

این بحث ادامه دارد...

برگرفته از کتاب «درسنامه مهدویت؛ نوشته خدامراد سلیمیان»، با اندکی تغییر

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha