یادداشت | غزه؛ جایی که کودکی جرم است

خبرگزاری حوزه | روز جهانی کودک، یادآور این نوید است که دنیای ما باید با خنده‌های شفاف و بازی‌های بی‌پایان کودکان رنگ‌آمیزی شود. اما امروز، قلبم برای کودکانی سنگین است که این نوید را تنها در رؤیاهایشان می‌شنوند. وقتی به غزه فکر میکنم، دلم هزار تیکه میشود و بغضی گِره خورده، نفسهایم را در سینه حبس میکند.

کودکان غزه، همسن و سال من و شما، در یک سال گذشته، معنی واقعیِ درد را در کارنامه کوتاه زندگی‌شان ثبت کرده‌اند. تصور کنید چشمانی که باید در آنها برق امید و شیطنتِ کودکی بدرخشد، اکنون خسته از تماشای ویرانی هاست. دست‌های کوچکی که باید عروسک یا ماشین اسباب‌بازی را لمس کنند، اینک یا در جستجوی آغوشی گمشده هستند، دستان کوچکی که باید عروسک‌های رنگارنگ را در آغوش بگیرند، امروز ظرف‌های خالی به دست، در جستجوی لقمه‌نان اند. آن‌ها که باید در پی کشف دنیای بازی‌های کودکانه باشند، اکنون در پی یافتن غذا می‌دوند.

یا این یا برای همیشه در زیر آوار خاموش شده‌اند. دستان معصومی که باید قصه ها را ورق بزنند و رویاهایشان را ترسیم کنند زیر سنگینی ویرانه ها به سکون رسیده‌اند.

آمارها فریاد میزنند: بیش از پانزده هزار کودک. این عدد، فقط یک رقم خشک و بیروح نیست؛ اینها پانزده هزار قصۀ ناتمام، پانزده هزار آیندهی تباه شده و پانزده هزار لبخند خاموش شده است. هر یک از این کودکان، نامی داشت، آرزویی در سر می پروراند و خانه ای را در خیال خود می ساخت. چیزهایی که شاید برای ما عادی و پیش پاافتاده اند، برای آنها رویایی دست نیافتنی بودند که خیلی زود از چنگشان ربوده شد.

این کودکان، فرشته های زمینی ما بودند با بالهای شکسته. امروز، سکوت گویای آنها، از هر فریادی رساتر است. چرا دنیای کودکی باید اینگونه باشد؟ چرا آرزوهایشان باید زیر خروارها خاک و آوار دفن شود؟

بیایید به خود آییم، همین امروز، قبل از آنکه دیر شود. وجدان های خفته را بیدار کنیم. این سکوت و بی تفاوتیِ ما، گناهی نابخشودنی است. گناه ماست که نمی خواهیم بشنویم، گناه ماست که نمی خواهیم ببینیم.

روز جهانی کودک، تنها روزی برای تبریک و شعار نیست. این روز، یادآور مسئولیت سنگین ما در قبال همه کودکان جهان، به ویژه کودکانی است که در رنج و محنت روزگار می‌گذرانند.

بیایید با هم، با صدایی یکپارچه و رسا، حق زندگی، آرامش و شادی را برای هر کودک، در هر کجای این کره‌ی خاکی فریاد بزنیم. بیایید کاری کنیم تا بار دیگر لبخند، به لبهای کوچک کودکان غزه بازگردد.

ما صدای شما هستیم، غزه! و شما را هرگز فراموش نخواهیم کرد.

سمیرا گلکار