به گزارش خبرگزاری حوزه، در روزهای ابتدایی ماه جمادیالاول، بار دیگر عطر حضور بانویی در فضا میپیچد که تاریخ را از نو نوشت. بانویی که صبر را معنا کرد، خطابه را به رسالت بدل ساخت، و کربلا را از صحنه شهادت به صحنه آگاهی تبدیل کرد. روز پنجم جمادیالاول سال پنجم هجرت، جهان شاهد ولادت دختری از خاندان نور بود که نامش با «زینت پدر» معنا یافت. او دخت امیرمؤمنان علی (ع) و فاطمه زهرا (س) بود؛ دختری که هنوز زبان به سخن نگشوده بود، اما نگاهش، صداقت و صلابت علی (ع) را تداعی میکرد.
مکتب زینبی، دانشگاهی همیشه جاری است که در آن، علم به توحید با شجاعت در اعلام حق پیوند میخورد و درسهای بلندِ پایداری در مسیر عدالت، تا همیشهی تاریخ را روشن میسازد.
در سالروز ولادت حضرت زینب (س) و روز پرستار، زهرا خالصی، معاون فرهنگی مدرسه علمیه عصمتیه در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در سمنان، به عنوان "عقیله بنیهاشم" برای حضرت زینب(س) و ابعاد شخصیتی ایشان اشاره کرده است که مشروح این گفتوگو را در ادامه می خوانید:
چگونه میتوان در زندگی روزمره، "صبر فعالانه" حضرت زینب(س) را که همراه با "اقدام سازنده" بود، الگو قرار داد؟
تحمل سختی های زندگی امروز ما تا حد مشقت های دوران زندگی پرستار کربلا نیست ولی ناتوانی در مدیریت سختی ها و نبود صبر و بردباری آسیب های زیادی را به همراه داشته است که اگر از بانوی اسوه صبر الگوبرداری کنیم آنگاه از سختی ها گذشته و به کمال خواهیم رسید. صبوری در برابر ناملایمات؛ مشکلات، زمینه های گناه و چالش های زندگی فردی و اجتماعی استقامت را زیاد کرده و آرامش و صبوری را به همراه خواهد داشت و باید برای این مسیر تلاش و همت کنیم تا به کامروایی برسیم.
عنوان "عقیله بنیهاشم" برای حضرت زینب(س) چه ابعادی از شخصیت ایشان را نشان میدهد؟ این مقام چه درسهایی برای "منزلتبخشی به زنان" در جامعه دارد؟
شهید مطهری (ره) در این باره گفته است: «تاریخ کربلا یک تاریخ و حادثه ای که اختصاص به زنان با مردان داشته باشد نیست بلکه حادثهای است که مرد و زن هر دو در آن نقش دارند؛ ولی مرد در مدار خودش و زن در مدار خودش.»
حضرت زینب (س) با همه مصیبتها و رنجهایی که به آنها وارد شده بود، هرگز از نقش و وظیفهشان غافل نشدند. مراقبت از کودکان، پرستاری از امام سجاد (ع) و حفاظت از جان ایشان، هدایت و رهبری کاروان و پیامرسانی در قالب مرثیهخوانی و خطبهها و حتی انتخاب وقت مناسب برای ایراد خطبه از نمونههای این مدیریت صحیح است. ایشان در این رهگذر به زن و نقش زن ارزش دادند؛ و آنچنان حضرت زینب (س) در زنده نگاه داشتن عاشورا نقش پررنگی داشتهاند که تاریخ گواه این مدعاست.
حضرت زینب(س) چگونه توانستند در جایگاههای مختلفِ "دختر و همسر"، "عالمه"، "خطیبه" و "پرستار" به تعادل و کمال برسند؟ این جامعیت برای زنان امروز چه پیامی دارد؟
اگر یک زن جایگاه والای خود را که خداوند در سرشت او نهادینه کرده است، بشناسد و نقش مهمِ تربیتی خود را که مشابه انبیا و خداوند است و البته حضرت زینب (س) بداند، آیا به اینجا میرسد که خود را حقیر ببیند؟
اسلام و انقلاب اسلامی این نگاه به زن را نشان داد؛ تشکیل تحکیم و تعالی خانواده و... ایجاد تحولات بزرگ و جهادی که ابتدای آن توسط مردان و با جنگ سخت بود، تداوم آن با جنگ نرم و جهاد تبیین است. امروز بیشترین بار جهاد تبیین برعهده زن است، چون زن محور عاطفه و عفاف است، گرچه مرد نیز تبیین میکند، اما نقش زنان همانطور که در صدر اسلام دیدیم، موثرتر است.
با توجه به تحجر و عقب نگهداشتن زن از یک طرف و تقلید محض از مدرنیته در طرف مقابل، دو رویکرد متضاد نسبت به زن وجود داشت؛ برخی در دوران پیش از انقلاب، زن را شیء و کالایی در اختیار مرد، همسر، پسر و در خدمت خانواده میدیدند و در مقابل، دنیای به اصطلاح پیشرفته غرب نیز زن را شخصی میدید که رشد، آزادی و پیشرفت او با هدف توسعه و تولید ثروت و لذت برای مردان جامعه بود، حال ممکن است آن زن دارای شخصیت علمی باشد اما در نگاه آن جامعه، همان زن کسی است که براساس جلوه ظاهری قضاوت میشود و باید در چهره، رفتار و سلوکش تغییراتی بدهد که مطلوب دیگران باشد.
نگاه اسلام اینگونه نیست و معتقد است، زن صاحب یک شخصیت والاست و جایگاه انبیاءالهی را دارد و حتی تجلیبخش صفات رحمانیت و خلاقیت و عطوفت خداوندی است در تربیت انسانها بر این اساس تلاش معاش و داشتن اشتغال بر او واجب نیست، در حالیکه اگر مرد کار نکند و و اگر نخواهد هزینههای افراد تحت تکفل را پرداخت کند مجازات میشود، اما یک زن آزاد است و وظیفهای ندارد و اگر هم کاری میکند، از روی محبت و لطف است.
زن مسئولیت منحصر به فردش انسانپروری است، وقت مازادی دارد، با مهارت و علم و هنرش میتواند خدمات اجتماعی مورد نظر را انتخاب کند؛ چنانچه پیامبر(ص) به امر الهی فدک را به زهرای اطهر(س) اهداء فرمودند و حضرت فاطمه(س) در رابطه با فدک، مباشر و کارگزار روی زمین میگذاشتند و کار میکردند و همینطور حضرت زینب (س) حضور پررنگی در جامعه اون روز داشتند.
گفتگو: فاطمه رحیم زاده
انتهای پیام/
نظر شما