به گزارش خبرگزاری حوزه از اصفهان مراسم بزرگداشت یومالله سیزده آبان، روز ملی مبارزه با استکبار جهانی، صبح امروز در میدان تاریخی امام خمینی(رحمةالله علیه) اصفهان با شکوهی خاص و حضوری پررنگ و گسترده برگزار شد.
از نخستین ساعتهای صبح، خیابانهای منتهی به میدان امام، شاهد موج آرام اما گسترده جمعیتی بود که با پرچمهای ایران، پلاکاردهای انقلابی، سربندهای یا حسین، لبیک یا خامنهای و تصاویر شهدا، در حال حرکت به سمت محل تجمع بودند.
هوای خنک و لطیف صبحگاهی پاییز، در کنار آفتاب ملایمی که بر سقف گنبدهای فیروزهای و کاشیهای کهن نقش جهان میتابید، جلوهای تاریخی و روحانی به فضا بخشیده بود.
هنوز ساعت به ۹ نرسیده بود که جمعیت وارد میدان می شد. صفهای منظم دانشآموزان که با پرچمهای سهرنگ ایران و پلاکاردهای شعارهای ضد استکباری حرکت میکردند، نمایانگر آمادگی و هماهنگی چشمگیر مدارس و گروههای فرهنگی شهر بود؛ معلمان و مسئولان فرهنگی، دانشآموزان را در گروههای منظم هدایت میکردند؛ فضای جمعیت، بهوضوح ترکیبی از شور نوجوانی و ژرفای تعهد اجتماعی دیده میشد.
پرچمهای برافراشتهی بزرگ و کوچک، میدان را به دریایی مواج از رنگهای ملی تبدیل کرده بود؛ سربندهایی با نوشتههای یا زهرا، لبیک یا خامنهای، یاحسین، بر پیشانی نوجوانان، صحنه را به یاد صحنههای مقاومت نمادین در تاریخ معاصر و دفاع مقدس میآورد؛ چهرهها مصمم، چشمها بیدار و صداها رسا بود.
تلاوت آیاتی از قرآن کریم، میدان را در سکوتی معنوی فرو برد؛ سکوتی که نه نشانه خاموشی، بلکه مقدمهای برای فریادی بود که لحظاتی بعد، سراسر میدان را پر میکرد.
پس از قرائت قرآن، مجتبی اللهوردی، حماسهسرای آیینی، بر جایگاه قرار گرفت؛ لحن رسای او، سرشار از قدرت و شور بود؛ شعرهایش دربارهی عزت ملت ایران، خون شهیدان، مقاومت در برابر ظلم و پاسداشت هویت تاریخی انقلاب اسلامی، با ریتمی استوار و آهنگین در میدان طنین انداخت.
در بخش بعد، گروه نمایش میدانی، نمایشی نمادین از تاریخ مبارزه ملت ایران با استعمار و استکبار اجرا کردند. جمعیت، با دقت نمایش را دنبال میکردند و در بخشهایی که پیام نمایش به اوج میرسید، صلواتها و تکبیرهای مکرر میدان را پر میکرد.
یکی از لحظات اوج مراسم، اجرای سرود بزرگ ای میهن خدایی توسط گروه سرود بزرگ ۳۰ هزار نفری جمعیت میدان امام خمینی(ره) بود؛ ابتدا صدای آهنگ، آرام آغاز شد؛ سپس گروهی آغاز کردند و لحظهای بعد، کل میدان به یک صدا شد:
ای میهن خدایی صحن امام رضایی
ایران ذوالفقار و ایران عاشورایی
در روح و جان من میمانی ای وطن
تویی تویی تو هستی حرم تویی تو خانه من
ای ایران ایران دور از دامان پاکت دست دگران بد گوهران
ای مهر رخشان زیر سایه حیدر باشی در امان ای دل و جان
تصور چند ده هزار نفر که با صدایی هماهنگ، آرام اما قدرتمند، این سرود ملی و تاریخی را میخوانند؛ صحنهای بود که بهسختی میتوان توصیفش کرد؛ صدای همخوانی جمعیت، در میان میدان میپیچید و گویا از دیوارهای میدان به آسمان میرفت.
پرچمها تکان میخوردند؛ دستها مشت شده و بالا رفته بود.
چشمانی که برق میزد.
نفسی که نمیلرزید.
پس از پایان سرود، سکوتی کوتاه برقرار شد؛ سکوتی که تنها میدانهای بزرگ تاریخ به خود دیدهاند…
و سپس فریاد:
مرگ بر آمریکا
مرگ بر اسرائیل
مرگ بر استکبار
این فریاد، دیگر شعار نبود؛ بازخوانی تاریخ بود.
مراسم امروز، تنها یادبود یک واقعه تاریخی نبود.
نه تنها یک تصویر نمادین سیاسی.
بلکه تجدید عهدی عمیق میان نسلهای ملت ایران.
نسل انقلاب و دفاع مقدس، در کنار نسل جدید، شانهبهشانه ایستاده بودند.
نسلی که جنگ را دیده، در کنار نسلی که جنگ را نخوانده اما فهمیده است.
نسل پدران و مادران، در کنار نسل فرزندان و شاگردان.
این حضور همگانی پیرو جوان، جوان و نوجوان، زن و مرد، طلبه و دانشجو، پیام داشت:
استکبار هنوز هست؛ مبارزه هنوز ادامه دارد و ملت هنوز بیدار است.
انتهای پیام. /
گزارش از : حدیثه وهابی
نظر شما