گمراه کردن مسلمانان هدف کشورهای استکباری است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه،حجت الاسلام والمسلمین محسن صبوری فیروزآبادی در خطبه اول نماز جمعه این هفته کهک به شرح بخش پایانی دعای چهاردهم صحیفه سجادیه پرداخت و اظهار داشت: امام زین العابدین (ع) در این فقره از دعا عرضه می دارند:اللَّهُمَّ وَ إِنْ کَانَتِ الْخِیَرَةُ لِی عِنْدَکَ فِی تَأْخِیرِ الْأَخْذِ لِی وَ تَرْکِ الِانْتِقَامِ مِمَّنْ ظَلَمَنِی إِلَی یَوْمِ الْفَصْلِ وَ مَجْمَعِ الْخَصْمِ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَیِّدْنِی مِنْکَ بِنِیَّةٍ صَادِقَةٍ وَ صَبْرٍ دَائِمٍ؛ خدایا! اگر خیر من نزد تو در این است که در گرفتن حقّم تأخیر افتد و انتقام از کسی که به من ستم روا داشته تا روز جدا شدن حق از باطل و جایگاه گردآمدن مدعیان فرو گذاشته شود، همان را در حقّ من اجرا کن؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از سوی خود، به نیّت راستین و پایداری همیشگی یاری ده.

وی در ابتدای خطبه دوم در ضمن توصیه نمازگزاران به تقوای الهی گفت: انسان باید همواره نسبت به ارتکاب گناهان از خود مراقبت کند تا با انباشته شدن این اعمال ناپسند، موجبات هلاکت خود را فراهم نیاورد؛ وجود مقدس موسی بنِ جعفر (ع) می فرمایند: لا تَسْتَکْثِرُوا کَثیرَ الْخَیْرِ وَلا تَسْتَقِلُّوا قَلیلَ الذُّنُوبِ، فَإنَّ قَلیلَ الذُّنُوبِ یَجْتَمِعُ حَتّی یَکُونَ کَثیرا؛ کار نیک بسیار را، زیاد نشمارید و گناهان کم را هم کم به حساب نیاورید چرا که گناهان اندک جمع می شوند تا آنکه گناه بزرگ و بسیار می گردند.

حجت‌الاسلام والمسلمین صبوری فیروزآبادی با اشاره به هفته استکبارستیزی و ایام فاطمیه گفت: در منطق اسلام و قرآن کریم، جامعه اسلامی همواره دو مسیر پیش رو داشته و دارد: یکی پذیرفتن ولایت و سرپرستی خداوند و کسانی که از جانب او جهت حکمرانی منصوب شده اند و دیگری پذیرفتن ولایت طاغوت ها. وجود مقدس صدیقه طاهره یک تنه در مقابل جریانی ایستاد که بنا داشت جامعه اسلامی را از پیمودن مسیر روشن ولایت اولیاء الهی به سمت بیراهه تبعیت از طاغوتها منحرف کند. اما در نهایت این امت هستند که انتخاب می کنند؛ ولایت اولیاء را و یا فرمانبری از طاغوت.

وی ادامه داد: لذا آن حضرت در بخشی از خطبه فدکیه مردم گمراه گشته زمان خود را مخاطب قرار داده و فرمودند: فَلَمَّا اِختارَ اللَّهُ لِنَبِیِّهِ دارَ اَنْبِیائِهِ وَ مَأْوی اَصْفِیائِهِ، ظَهَرَ فیکُمْ حَسْکَةُ النِّفاقِ، وَ سَمَلَ جِلْبابُ الدّینِ، وَ نَطَقَ کاظِمُ الْغاوینَ، وَ نَبَغَ خامِلُ الْاَقَلّینَ، وَ هَدَرَ فَنیقُ الْمُبْطِلینَ، فَخَطَرَ فی عَرَصاتِکُمْ، وَ اَطْلَعَ الشَّیْطانُ رَأْسَهُ مِنْ مَغْرَزِهِ، هاتِفاً بِکُمْ، فَأَلْفاکُمْ لِدَعْوَتِهِ مُسْتَجیبینَ، وَ لِلْغِرَّةِ فیهِ مُلاحِظینَ، ثُمَّ اسْتَنْهَضَکُمْ فَوَجَدَکُمْ خِفافاً، وَ اَحْمَشَکُمْ فَاَلْفاکُمْ غِضاباً، فَوَسَمْتُمْ غَیْرَ اِبِلِکُمْ، وَ وَرَدْتُمْ غَیْرَ مَشْرَبِکُمْ؛ و آن گاه که خداوند برای پیامبرش خانه انبیاء و آرامگاه اصفیاء را برگزید، علائم نفاق در شما ظاهر گشت، و جامه دین کهنه، و سکوت گمراهان شکسته، و پست رتبه‌گان با قدر و منزلت گردیده و شتر نازپرورده اهل باطل به صدا درآمد و در خانه‌هایتان بیامد و شیطان سر خویش را از مخفی‌گاه خود بیرون آورد، و شما را فراخواند، مشاهده کرد پاسخگوی دعوت او هستید، و برای فریب خوردن آماده‌اید، آنگاه از شما خواست که قیام کنید، و مشاهده کرد که به آسانی این کار را انجام می‌دهید، شما را به غضب واداشت، و دید غضبناک هستید، پس بر شتران دیگران نشان زدید، و بر آبی که سهم شما نبود وارد شدید.