حجت الاسلام و المسلمین احمد باقریان ساروی از اساتید حوزه علمیه قم در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در ساری، با اشاره به جایگاه والای امامزاده ناصرالحق آمل، در میان راویان حدیث، اظهار داشت: امامزاده ناصرالحق از علمای اعلام امامیه، از شاگردان امام هادی (ع) و راویان موثّق است که صدها روایت به ایشان انتساب دارد.
استاد درس خارج حوزه گفت: سید ابوطالب آملی در کتاب تیسیر المطالب روایت های بسیاری از این امامزاده واجب التعظیم روایت کرده، که نمونه ای از آن، نبرد تاریخی امیرالمؤمنین علی (ع) در غزوه حنین، با جلموز بن قرع، یل نامدار هوازن است؛ که امامزاده ناصرالحق آن را به زیبایی به تصویر می کشد.
حجت الاسلام و المسلمین باقریان ساروی ابراز کرد: در کتاب تیسیر المطالب فی أمالی أبی طالب می خوانیم: «وَ بِهِ قَالَ: أَخْبَرَنَا أبو الْحُسَیْنِ عَلِیٌّ بن إسْمَاعِیلَ الفَقِیهُ رحمه الله تعالی، قَالَ: أَخْبَرَنِی النَّاصِرُ لِلْحَقِّ الْحَسَنُ بن عَلِیٍّ رَضِیَ الله تَعَالَی عَنْهُ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ الله بن مُحَمَّدٍ الْمَدَنِی، قَالَ: حَدَّثَنَا عُمَارَةُ بن زَیْدٍ، قَالَ:حَدَّثَنَا عُبَیْدُ الله بن الْمُعَلاَّ، عَنْ الْمُنْتَجِعِ بن قَارِطٍ النّهْدِی أَنَّ أَبِاهُ حَدَّثَهُ وَکَانَ جَاهِلِیاً، قَالَ: شَهِدْتُ هَوِازِنَ حُنَیْنٍ وَکُنْتُ امْرَءاً نَدْباً فَسَوَّدَنِی قَوْمِی وَ لَقِینَا رَسُولَ الله (ص) فَرَأَیْتُ فِی عَسْکَرِهِ یَوْمَ هَوَازِنَ رَجُلاً لاَ یَلْقَاهُ قِرْنٌ إلاّ دَهَاهُ، وَلاَ یَبْرُزُ عَلَیْهِ شُجَاعٌ إلاّ أَرْدَاهُ، فَصَمَدَ لَهُ وَ بَرَزَ إلَیْهِ الجُلْمُوزُ بن قُرَیْعٍ، وَ کَانَ وَاللهِ مَا عَلِمْتُهُ حُوشیّ القَلْبِ شَدِیدَ الضَّرْبِ، فَأَهْوَی لَهُ بِسَیْفِهِ فَاخْتَلَی قُحْفَ رَأْسِهِ عَلَی أُمِّ دِمَاغِهِ، فَحُدتُ عَنْهُ وَ جَعَلْتُ أَرْمُقُهُ وَ هُوَ لاَ یَقُصُدُ رَکَاکَةً، وَ لا یَؤُمُّ إلاّ صَنَادِیدَ الرِّجَالِ، لاَ یَدْنُو مِنْ رَجُلٍ إلاّ قَتَلَهُ، وَ کَانَ الدَّائِرَةُ لِمُحَمَّدٍ (ص) عَلَیْنَا فَأَسْلَمْتُ بَعْدَ ذَلِکَ فَتَعَرَّفْتُ الرَّجُلَ فَإذَا هُوَ عَلِیٌّ بن أبی طَالِبٍ (ع) وَ تَاللهِ لَقَدْ رَأَیْتُ زِنْدَهُ فَخِلْتُهُ أَرْبَعَ أَصَابِعَ، وَ إِنَّ أَوَّلَ خُنْصُرِهِ کَآخِرِ مَفْصَلٍ مِنْ مِرْفَقِهِ» (تیسیر المطالب فی امالی ابی طالب، ص ۹۵)
وی تصریح کرد: در ترجمه روایت می گوییم عبیدالله بن معلا از المنتجع بن قارط نهدی روایت کرده که پدرش که در دوران جاهلیت میزیسته برایش حکایت کرد: «من در جنگ هوازن [حنین] حاضر بودم و مردی دلاور بودم که قبیلهام مرا به فرماندهی برگزیده بودند، با رسول خدا (ص) روبرو شدیم و در لشکر او مردی دیدم که هیچ حریفی با او روبرو نمی شد، مگر آنکه او را در هم می کوبید، و هیچ شجاعی به مقابله با او برنمیخاست مگر اینکه او را از پای در می آورد، جلْمُوز بن قریع - که به خدا سوگند او را مردی دلاور و ضربتی کوبنده می دانستم - به سوی او حمله کرد. آن مرد شمشیرش را بر جلوذ فرود آورد، به گونه ای که جمجمه سرش از مغزش جدا شد.
من کنار رفتم و او را زیر نظر گرفتم. او به افراد ضعیف حمله نمی کرد و تنها به سران و دلاوران حمله میبرد، به هیچ مردی نزدیک نمی شد مگر اینکه او را میکشت.
پیروزی برای محمد (ص) در برابر ما بود و من پس از آن اسلام آوردم. آن مرد را شناختم، دیدم او علی بن ابی طالب (ع) است.
به خدا سوگند بازوی او را دیدم که گمان کردم پهنی آن به اندازه چهار انگشت است، و بند اول انگشت کوچکش مانند آخرین مفصل آرنجش بود.»
انتهای پیام. /
نظر شما