هوش مصنوعی؛ خدمتکار امروز، فرمانروای فردا؟

خبرگزاری حوزه | هوش مصنوعی، چیزی بیش از یک ماشین عظیم پر از اطلاعات و اطلاعات پرداز است.

هوش مصنوعی پدیده‌ای است که هم می‌تواند سودمند باشد و هم خطرناک، اما در جهانی پر از ستیزه و میل به قدرت، احتمال ویرانگری آن بیشتر است.

این فناوری مرحله‌ی تازه‌ای از رشد تکنیک است؛ تکنیکی که برخلاف صنعت قدیم، بر اساس نیاز بشر پدید نیامده بلکه از ذات جهان مدرن و میل انسان به تسلط بر طبیعت برخاسته است. تکنیک راه خود را می‌رود و انسان را به وابستگی می‌کشاند، تا آنجا که بیم آن می‌رود انسان برده‌ی آن شود.

هوش مصنوعی، با قدرتی که در دگرگون ساختن واقعیت و کنترل اطلاعات دارد، می‌تواند نظم جهان را بر هم زند و ابزار دست قدرت‌های سیاسی گردد، نه ابزاری در دست دانشمندان. او نه خرد دارد و نه اخلاق؛ فقط داده دارد و توان محاسبه. همانند «هیولای فرانکنشتاین»، ممکن است به موجودی ویرانگر بدل شود که دیگر مهارش ممکن نباشد.

با این حال، نباید از هوش مصنوعی روی برگرداند، اما باید از شیفتگی کورکورانه به آن پرهیز کرد. باید حدود توانایی و ناتوانی‌اش را شناخت و از دانشمندان خواست پرسش‌ها و ابهام‌های آن را روشن سازند.

انسان نمی‌تواند از تکنیک بگریزد، اما باید بکوشد نسبت خود را با آن آگاهانه تنظیم کند، زیرا هنوز نمی‌دانیم این راه تکنولوژی به کجا خواهد انجامید.

رضا داوری اردکانی