حسین پالیزدار، مستندساز که با فیلم «ساختمان شیشهای» در نوزدهمین جشنواره بینالمللی سینماحقیقت حضور دارد در گفتوگو با خبرگزاری حوزه با بیان اینکه ساخت این اثر پس از حمله رژیم صهیونیستی به ساختمان رسانه ملی ضرورت پیدا کرده است، گفت: پس از این حمله، تصمیم بر آن قرار گرفت که مجموعهای از آثار مبتنی بر روایت دقیق این واقعه تولید شود و گروه تولید به عنوان یکی از نخستین گروهها وارد ساختمان تخریبشده شد. هماهنگیهای اولیه از سوی سازمان انجام شد، اما ورود به سازه آسیبدیده با چالشهای متعدد همراه بود؛ از نبود نور و برق گرفته تا خطرات ناشی از شیشهخردهها و محدودیتهای تصویربرداری در بخشهایی که ایمنی کافی نداشت.
وی با تشریح شرایط تولید اثر توضیح داد: یکی از نخستین موانع روند تولید، اشباع شدن آنتن رسانه ملی از گزارشها و برنامههای روزانه درباره این حمله بود؛ موضوعی که ضرورت ایجاد زاویهای متفاوت و مستندی ساختارمند را افزایش میداد. اهمیت حمله به این ساختمان از آن جهت است که این مجموعه کاملاً رسانهای محسوب میشود، فاقد هرگونه عنصر نظامی یا تجهیزات حساس است و حتی پیش از حمله نیز هیچگونه توجیه امنیتی برای هدف قرار دادن آن وجود نداشته است. کنوانسیونها و پروتکلهای بینالمللی هرگونه تعرض به چنین مجموعههایی را ممنوع اعلام میکنند و این اقدام بهطور آشکار نقض حقوق بشر و قوانین جهانی بهشمار میرود.
این مستندساز ادامه داد: حتی بر اساس برخی اسناد حقوقی، حمله به نیروهای انتظامی نیز مجاز شمرده نمیشود؛ چه رسد به حمله به مراکز رسانهای یا امدادی. در این حمله، نهتنها ساختمان رسانه هدف قرار گرفت، بلکه طبق شواهد موجود، حتی مراکز امدادرسانی نیز با تعرض مواجه شدند که این موضوع نقض صریح اصول انسانی و حقوقی است. از همین رو ضرورت داشت روایت این نقض آشکار قوانین بینالمللی با دقت، مستندنگاری، شهادتهای عینی و گردآوری آرشیوهای معتبر بازگو شود تا افکار عمومی جهان با واقعیت این حمله آشنا شود.
پالیزدار با اشاره به هدفگذاری بینالمللی مستند اظهار کرد: در بخش روایی، تلاش شد شکل روایت و جملهبندیها بهگونهای انتخاب شود که مخاطب غیرایرانی نیز بتواند با فضا، شخصیتها و جزئیات حادثه ارتباط برقرار کند. از همینرو، انتخاب زبان روایت، ساختار تدوین و شیوه ارائه اطلاعات بر اساس استانداردهای بینالمللی تنظیم شد تا هم ابعاد حقوقی واقعه روشن شود و هم انگیزههای احتمالی رژیم صهیونیستی برای چنین حملهای بررسی شود. هدف این بود که هر مخاطبی در هر نقطه از جهان بتواند جایگاه حق و ناحق را تشخیص دهد.
این مستندساز افزود: مستند «ساختمان شیشهای» تاکنون به چهار زبان عربی، انگلیسی، ترکی و اسپانیایی ترجمه شده است. برنامهریزی برای نمایش بینالمللی این اثر نیز در دستور کار سازمان فرهنگ و ارتباطات قرار دارد تا بتوان مظلومیت ایران و ابعاد حمله ۱۲ روزه را برای نخبگان، اندیشمندان و هنرمندان کشورهای مختلف تشریح کرد. این مستند تلاش دارد حقیقت ماجرا را از سطح گزارشهای داخلی فراتر ببرد و به یک سند قابل استناد جهانی تبدیل کند.
پالیزدار درباره ضرورت تولید این مستند برای مخاطبان داخلی نیز توضیح داد: با توجه به اشباع رسانهای روزهای پس از حمله، لازم بود روایت این مستند با تکیه بر تصاویر جدید، جزئیات تازه و خردهروایتهای متفاوت پیش برود تا مخاطب ایرانی با محتوایی تازه مواجه شود. اگر مستند تنها تکرار تصاویر و روایتهای پیشین بود، ارزش افزودهای ایجاد نمیکرد و قطعاً امکان حضور در جشنواره سینماحقیقت را نیز نمییافت؛ زیرا این جشنواره بر ارائه کارهای نو و روایتهای کمسابقه تأکید دارد.
پالیزدار در ادامه درباره اهمیت جنبههای روایی اثر گفت: اساس روایتگری در مستندسازی، خلق قصه برای انتقال مفاهیم است؛ همانگونه که در متون دینی نیز برای رساندن پیام، روایت و داستان بهکار میرود. حجم عظیمی از روایتها درباره شهدای این حادثه، قربانیان غیرنظامی، مادرانی که عزیزانشان را از دست دادند و کودکان آسیبدیده وجود دارد که میتواند سالها منبع تولید اثر هنری باشد. این مجموعه روایتها سرمایهای بزرگ است برای روایت حق و مقابله با تحریفهای رسانهای جهانی.
پالیزدار تأکید کرد: دفاع از حقیقت تنها در میدان جنگ صورت نمیگیرد، بلکه بخش مهمی از آن دفاع رسانهای است. فیلم، کتاب، روایت تصویری یا هر قالب هنری میتواند وسیلهای برای روشن کردن افکار عمومی باشد. ملت ایران حق دارد صدای مظلومیت خود را به جهان برساند و نسل جوان ایران نیز باید بداند حقیقت این ماجرا چیست تا فریب جریانهای رسانهای مغرضانه را نخورد. این آگاهیبخشی یک وظیفه ملی است و مستندسازان باید خود را در این میدان صاحب مسئولیت بدانند.
وی درباره حضور «ساختمان شیشهای» در بخش شهید آوینی جشنواره گفت: جشنواره سینماحقیقت سه بخش اصلی دارد که یکی از آنها بخش شهید آوینی است و به آثاری اختصاص دارد که به مسائل انقلاب اسلامی، هویت ملی و شخصیتهای اثرگذار ایران میپردازند. مستند حاضر در بخش ایران شرکت دارد و زیرمجموعه ویژه «جنگ ۱۲ روزه» در این بخش اکران میشود؛ بخشی که امسال تولیدات چشمگیر و باکیفیتی را شامل شده است.
پالیزدار در پایان ابراز امیدواری کرد: تداوم پرداختن به جنگ ۱۲ روزه در دورههای آینده جشنواره فرصت مهمی برای فیلمسازان ایجاد خواهد کرد. این رویداد میتواند به بستری برای روایتهای تازه، بررسی ابعاد حقوقی و رسانهای حمله و تولید آثار مستند عمیقتر تبدیل شود. استمرار این روند کمک خواهد کرد حقیقت این واقعه از حافظه تاریخی حذف نشود و جایگاه حقانیت ایران در سطح بینالمللی مستندتر و روشنتر بیان شود.
انتهای پیام
نظر شما