به گزارش خبرگزاری حوزه، نامههای امام خمینی به آیتالله فلسفی، روایتگر پیوندی استوار میان ایشان و خطیب شهیر بود که سالها صدای مظلومیت ملت شد.
آیتالله محمدتقی فلسفی در دهم ربیع الاول ۱۳۲۶ق/۱۲۸۶ش در تهران زاده شد. پدرش محمدرضا تنکابنی، مجتهد و دانشآموخته حوزه نجف و از شاگردان آخوند خراسانی بود که به تهران مهاجرت کرده بود. وی دروس فلسفه را از میرزامهدی آشتیانی، ابراهیم امامزاده زیدی، آیتالله سیدکاظم عصار و میرزا طاهر تنکابنی فرا گرفت و از نوجوانی به وعظ و خطابه روی آورد و در مدت کوتاهی «خطیب توانا» شهرت گرفت.
در زمان فشار ماموران رضاشاه برای لباس یک شکل، مرحوم فلسفی بر این اساس که واعظ و محدث است، از پوشیدن لباس یک شکل معاف شد.
اعتراض به ماجرای گوهرشاد
در سال ۱۳۱۶ زمانی که مرحوم فلسفی در مسجد میرزاموسی در تهران معروف به مسجد بزازها منبر میرفت، به صورت غیرمستقیم به واقعه کشتار مردم به دست رژیم پهلوی در مسجد گوهرشاد مشهد در سال ۱۳۱۴ انتقاد کرد. رژیم که این اظهارات را کنایه زدن به حادثه مسجد گوهرشاد برشمرد، مرحوم فلسفی را از منبر و پوشیدن لباس روحانیت منع کرد. سرانجام، با تلاش و پیگیری آیتالله سیدابوالقاسم کاشانی، رسما از منبر ایشان رفع ممنوعیت شد.
مقابله با بهائیان
اعتراض به نفوذ بهائیان در دستگاههای حساس اداری و افشای اجحاف کارگزاران رژیم پهلوی به مردم، از مهمترین برنامههای تبلیغی وی بود که مراجع تقلید وقت به ویژه آیتالله العظمی سیدحسین بروجردی آن را تایید کردند. او در منبرهای خود با مسلک و مرام کمونیستی مقابله میکرد و علیه حزب توده به افشاگری میپرداخت.
تحت تعقیب ساواک
فلسفی در سال ۱۳۴۱ در مخالفت با تصویب لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی، در یک سخنرانی، اعتراض و انتقاد خود را به این مصوبه اعلام کرد.
اسناد سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) نشان میدهد که مرحوم فلسفی همواره زیرنظر و مراقبت رژیم پهلوی قرار داشت و رژیم برای ساکت کردن او به شایعات مختلفی دست زد.
مرحوم فلسفی در سال ۱۳۵۰ در سخنرانی در مسجد سیدعزیزالله تهران به شدت به سخنران دو تن از سناتورهای مجلس سنا علیه امام خمینی اعتراض کرد و آشکارا نام ایشان را چندین بار بر بالای منبر تکرار کرد که هر بار با صلوات فرستادن حاضران رو به رو شد و به دنبال آن، تا وقوع انقلاب اسلامی از منبر منع شد.
رابطه صمیمی امام (ره) و مرحوم فلسفی
میان امام خمینی و مرحوم فلسفی، نامهها و تلگرامهایی رد و بدل شده است. امام خمینی در این نامهها از وی با عنوان ثقهالاسلام، خطیب شهیر اسلامی، سخنگوی دیانت اسلام، زبان قرآن و ملت، زبان گویای اسلام، دارای فکر صائب و لسان گویا و شیرین و عمادالاعلام نام برده و بارها از تلاش وی در نشر حقایق اسلامی و احکام دینی سپاسگزاری کرده و ادامه توفیقات وی در این زمینه را خواستار شد. فلسفی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بارها در جلسات خصوصی و عمومی، در کنار سران و بزرگان به دیدار امام خمینی رفت و در موارد متعددی، در حضور ایشان سخنرانی کرد.
آیتالله محمدتقی فلسفی سرانجام در ۲۷ آذر ۱۳۷۷ در ۹۱ سالگی در تهران درگذشت و پس از تشییع با شکوه، در حرم عبدالعظیم حسنی (ع) در شهرری به خاک سپرده شد.
منبع: بنیاد تاریخ پژوهی انقلاب اسلامی
نظر شما