به گزارش خبرگزاری حوزه، حجتالاسلام محمدمهدی ماندگاری، استاد حوزه و دانشگاه از ضرورت عبور از نگاه نمایشی به وحدت حوزه و دانشگاه میگوید؛ وحدتی که به باور او، اگر به همفکری، همراهی و تصمیمسازی نرسد، نمیتواند نقشی در اصلاح و پیشرفت واقعی جامعه ایفا کند.
دو بال هدایتی جامعه؛ حوزه و دانشگاه
حجتالاسلام محمدمهدی ماندگاری با اشاره به چرایی طرح مسئله وحدت حوزه و دانشگاه در جمهوری اسلامی میگوید: حوزه و دانشگاه دو بال معرفتی و هدایتی جامعهاند و هر جامعهای، بهویژه جامعه اسلامی، برای حرکت صحیح خود به هماهنگی این دو بال نیاز دارد.
وی با استناد به بیانات امام خمینی(ره) تأکید میکند: اگر حوزه و دانشگاه با یکدیگر درست کار کنند، جهتگیری فکری و رفتاری جامعه و به تبع آن، جهتگیری اقتصادی، مدیریتی، سیاسی و اجتماعی کشور در مسیر درست قرار میگیرد و جامعه بر ریل صحیح خود مینشیند.
ماندگاری با اشاره به مشکلات موجود کشور تصریح میکند: امروز اگرچه با مسائل اقتصادی، سیاسی و مدیریتی مواجه هستیم، اما ریشه بسیاری از این مشکلات، فرهنگی است؛ فرهنگ اقتصاد ما، فرهنگ مدیریت، فرهنگ سیاسی، اجتماعی، تربیتی، خانوادگی، ازدواج و حتی تفریح ما دچار مسئله است. به بیان دیگر، در همه این حوزهها ابتدا مباحث فکری دچار اشکال است.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه میدهد: حوزه و دانشگاه متولی تبیین مباحث فکریاند؛ هم از منظر دین و هم از منظر علم، تجربه و عقل. اگر این دو نهاد در کنار یکدیگر و نه در برابر هم عمل کنند و بهجای نفی یکدیگر، مکمل هم باشند، مسیر اصلاح جامعه هموار میشود.
وی تأکید میکند: دین با پیشرفتهای علمی و تجربی مخالف نیست و از تجربه همه عالم و دانش دانشمندان استفاده میکند. در عین حال، دانشگاهیان و دانشمندان نیز باید بدانند که دین بر پایه «یؤمنون بالغیب» پیش میرود؛ علم بر اساس دیدنیهاست، اما دین هم دیدنیها و هم نادیدنیها را در بر میگیرد.
ماندگاری خاطرنشان میکند: وحدت این دو بال برای جامعه ضروری است؛ ضرورتی برای پیشبرد فهم جامعه، جهتدهی به حرکت اجتماعی و تأمین سلامت همهجانبه آن.
بدون همافزایی حوزه و دانشگاه، پیشرفت جامعه متوقف میشود
این کارشناس مذهبی در ارزیابی وضعیت امروز وحدت حوزه و دانشگاه میگوید: امام خمینی(ره)، رهبر معظم انقلاب و بزرگانی همچون شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید مفتح، علامه مصباح و بسیاری دیگر از بزرگان، تلاشهای گستردهای برای تحقق این وحدت انجام دادهاند، اما در مقابل، دشمنان نیز همواره با دسیسههای مختلف مانعتراشی کردهاند.
ماندگاری خاطرنشان میکند: فهم متقابل، درک متقابل، باور متقابل، همراهی متقابل و همفکری متقابل میتواند این مسئله را حل کند و نبود هر یک از این مؤلفهها، خود به مانعی در مسیر تحقق وحدت و فهم مشترک میان حوزه و دانشگاه تبدیل میشود.
این استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به روند طیشده در سالهای اخیر تصریح میکند: اعتقاد ما بر این است که پیشرفتهای خوبی در این زمینه صورت گرفته است. جلسات همفکری، تراوش و بارش افکار میان حوزویان و دانشگاهیان شکل گرفته، دروس معارف در دانشگاهها ارائه شده و برخی دروس دانشگاهی نیز به حوزهها راه پیدا کرده است که همه اینها اقدامات مثبتی به شمار میآید.
وی در عین حال خاطرنشان میکند: با وجود این پیشرفتها، این اقدامات کافی نیست و برای رسیدن به نقطه مطلوب، تلاشهای بیشتری لازم است. قدم نخست در این مسیر، باورسازی نسبت به یکدیگر و شکلگیری اعتماد متقابل میان حوزه و دانشگاه است.
سه گام تا تحقق وحدت؛ از باورسازی تا همراهی
ماندگاری در تبیین سطح تحقق وحدت حوزه و دانشگاه و معیار رسیدن به آن، به سه شاخص اصلی اشاره میکند و میگوید: نخستین معیار، باور فکری نسبت به یکدیگر است؛ به این معنا که هر دو نهاد به این باور برسند که ضروری، لازم و مفیدند و باید در کنار هم باشند و هیچکدام دیگری را نفی نکند.
وی در ادامه تأکید میکند: گام دوم، تعاون علی البر و التقوا و شکلگیری همفکری و همافزایی میان حوزه و دانشگاه است.
این استاد حوزه و دانشگاه مرحله سوم تحقق وحدت را همراهی متقابل میداند و تصریح میکند: اگر در دانشگاه، اساتید حوزه درباره موضوعی نظر میدهند، اساتید دانشگاه نیز باید برای تکمیل آن وارد شوند و بالعکس؛ هرجا استادان دانشگاه دیدگاهی ارائه میکنند، اساتید حوزه آن را تکمیل کنند. در این مسیر نباید نفی یکدیگر وجود داشته باشد، بلکه همراهی و تکمیل متقابل اصل اساسی است.
ماندگاری خاطرنشان میکند: اگر باورسازی، همفکری و همراهی میان حوزه و دانشگاه شکل بگیرد، این وحدت به شکلی زیباتر در جامعه اسلامی ما که مقدمهساز ظهور است، تحقق پیدا خواهد کرد.
ضرورت ورود حوزه و دانشگاه به اتاقهای فکر کشور
ماندگاری با تأکید بر ضرورت عبور از نگاه مناسکی به وحدت حوزه و دانشگاه میگوید: به اعتقاد من، نباید به یک روز، یک همایش یا یک نشست اکتفا کرد.
وی تأکید میکند: مسئولان محترم کشور در قوای مقننه، قضائیه و مجریه، برای هر مسئلهای که با آن مواجهاند و برای هر موضوعی که نیازمند تصمیمسازی است، اگر اتاق فکر دارند، باید حتماً از کارشناسان حوزوی و دانشگاهی در آن حوزه بهره بگیرند.
ماندگاری تصریح میکند: اگر تمام قوای کشور و همه مسئولان، از این دو بال برای تولید فکر و تربیت نیرو استفاده کنند، این اولویت به مرحله تحقق میرسد و وحدت حوزه و دانشگاه از یک کار نمایشی و صرفاً برگزاری مناسبتها فراتر میرود و به مرحله بهرهبرداری واقعی میرسد.
نظر شما