به گزارش خبرگزاری حوزه، حجتالاسلام علی اسفندیار مدرس یادداشت نویسی در آیین اختتامیه دومین دوره مسابقه یادداشتنویسی طلاب خواهر و برادر با محوریت پیام مقام معظم رهبری به مناسبت یکصدمین سال بازتاسیس حوزه علمیه قم در کارگاه مهارتی «شیوهی یادداشتنویسی علمی» ممارست در نوشتن را مورد تاکید قرار داد و گفت: نوشتن، یک ایده عجیب و غریبی است و با نوشتن به خود نوشتن ورود پیدا میکنیم.
وی تصریح کرد: یادداشتنویس باید در جهان اجتماعی زیست کند و به مروز به نقطه ایدهآل برسد؛ در این راستا ۵ مرحله برای یادداشتنویسی اهمیت دارد که شامل سیاست گذاری نوشتن و یاداشت علمی و فلسفه نوشتن و توجه به ذات نوشتن و آشنایی با جهان نویسندگان و اخلاق نوشتن و توجه به حرفه نوشتن است.
حجتالاسلام اسفندیار بیان کرد: نخستین بارشهای فکری قابلیت نوشتن ندارد، همچنین باید بدانیم در یادداشت نباید به دنبال شهرت باشیم.
وی با اشاره به برخی از نکات مهم در عرصه یادداشتنویسی ادامه داد: شناخت ماهیت یادداشت اهمیت زیادی دارد؛ اما در مرحله نخست باید دید یادداشت شامل چه چیزهایی نمیشود، در واقع یادداشت، کتاب و مقاله و چکیده مقاله و پایان نامه و نثر ادبی و شعر و جُستار نیست.
مدرس یادداشت نویسی گفت: ماهیت یادداشت اظهارنظر فرد در مورد موضوع معین و مشخص است که در قالب تیتری کوتاه منتشر میشود.
وی افزود: یادداشت شبه جامعه است؛ نه شبه اجتماع، چرا که در جامعه تفاوتها و تمایزها زیاد است، اما در اجتماع، شباهتها فزونی دارد، پس یادداشت شبه جامعه بوده و باید انگشت روی تمایزها و تفاوتها بگذاریم.
مدیر کانون نویسندگان حوزوی عنوان کرد: یاداشت یک پیشنهاد اصلاحی است و با آن میتوان انگشت روی عارضههای اجتماعی و سیاسی و کلامی و فلسفی و فرهنگی و غیره گذاشت.
وی بیان کرد: خاستگاه یادداشت در پیرامون علم و هنر و مهارت روزنامهنگاری به وجود آمده است و باید برای یادداشت نویسی، با حداقلهای خبر و مصاحبه و گزارش آشنا بود، در یادداشت علمی نیز باید ارزشهای خبری را بدانیم.
حجتالاسلام اسفندیار تصریح کرد: پایه یادداشت، خبر بنیان است؛ تفاوت بین مقاله و یاداشت این است که مقاله، خبر بنیان نیست و حرکت از مبنا به بنا و رویداد اجتماعی است و در یادداشت حرکت مخالف است و از بناهای اجتماعی به سمت مبنا حرکت میکنیم.
مدرس یادداشت نویسی اظهار کرد: یادداشت در جایی، گفتگوی پایاپای است و در جایی باید به مخاطب نقش بدهیم و بگوییم من مشکل تو را پیدا کردم و این جاست که مخاطب با نویسنده همراه می شود.
حجتالاسلام اسفندیار در ادامه گفت: در یادداشت علمی نیاز نیست با واژگان علمی به سراغ مخاطب برویم و میتوان ساده نوشت.
وی در مورد دیگر نکات مهم در یادداشتنویسی خاطرنشان کرد: مساله شخصیتآفرینی توسط یادداشت بسیار مهم است و نویسنده باید در کار خود ممارست داشته باشد و اصل در این حیطه، تکرار شوندگی است، زیرا قلم را پخته میکند و شخصیت میآفریند.
حجتالاسلام اسفندیار با بیان اینکه یادداشت به نوعی دموکراسی نرم است گفت: در واقع یادداشت، دیدگاه و رای من را نشان میدهد.
وی افزود: در یادداشت مخاطب، نباید گمنام باشد و باید مخاطب خود را بشناسیم؛ باید بدانیم یادداشت در عرصه عمومی عرضه میشود و یادداشت، اساسا تک گویی نیست، بلکه گفتگو می کنیم.
دبیر صفحه ویژه حوزه و روحانیت خبرگزاری تسنیم عنوان کرد: یادداشت، آمیزهای از هنر و اندیشه است و باید به عقل و قلب مخاطب توجه داشت و نباید از احساس مخاطب غفلت کرد.
وی تصریح کرد: میان یادداشت و منبر تمایز است، ما در مکتوب، مجالی برای توصیفاتِ زیاد نداریم، همچنین باید در انتخاب واژگان دقت نظر داشت و برای وقت و فرصت خواننده ارزش قائل بود و روان سخن گفت؛ ضمن اینکه بدانیم ما از ادبیات شفاهی در متن استفاده نمیکنیم.
حجتالاسلام اسفندیار بیان کرد: در یادداشت باید عناوین و تیتر کوتاه باشد؛ تیتر ساحت نویسنده نیست و پیشنهاد نویسنده به رسانه است، تیتر در واقع ملک آن رسانه است که یادداشت را منتشر میکند و میتواند تیتر را تغییر دهد.
وی ادامه داد: یادداشت نیاز به فصلبندی و فروعات ندارد، از طرفی باید به واژههای فارسی و علائم نگارشی توجه شود؛ همچنین مخاطب از قطعیگویی نویسنده خوشش نمیآید.
حجتالاسلام اسفندیار با بیان اینکه یادداشت یا رویدادمدار است یا روند مدار، عنوان کرد: یادداشت جایی برای نصیحت و امر و نهی نیست؛ بلکه یادداشت، یک گفتگوی علمی بوده و از طرفی رعایت ادب و انصاف در آن ضروری است.
وی خاطرنشان کرد: در یادداشت جایی برای تعریف و تمجید نیست، البته از عناوین و القاب در سنتهای حوزوی استفاده میکنیم.
مدرس یادداشت نویسی گفت: باید خواننده را منتقد منصف بدانیم و فکر نکنیم که خواننده دوست یا دشمن ماست؛ همچنین یکی از نکات مهم این است که در دام کلیگویی نیفتیم و بدانیم با کلیات، نمیتوان مخاطب را جذب کرد.
وی با بیان اینکه نوشتن یادداشت و ارائه یادداشت دو مقوله جداگانه است اظهار داشت: مستندات موجب اغنای مخاطب میشود اما نیاز به زیاده گویی نیست، از طرفی یادداشت جای فخر علمی و یا تواضع علمی نیست و نباید یادداشت نویس در هر موضوعی بنویسد و هر روز از یک موضوعی بگوید، بلکه سعی شود یک رشته و تخصص را انتخاب و بررسی کند و از هر دری سخن نگوید.
حجتالاسلام اسفندیار بیان کرد: باید در نوشتن یادداشت، پایبندی به مقدمه و پشتیبان و نتیجه مورد توجه باشد؛ اما مقدمه و نتیجه را نباید نام برد، بلکه مخاطب از جمله متوجه مقدمه و نتیجه شود.
وی با اشاره به اینکه اطلاعات در زمینههای مختلف پشتیبان یادداشت است عنوان کرد: متن باید به گونه ای باشد که چشم معطل نشود، در این باره ذکر کامل منابع نیاز نیست و باید هنرمندانه در داخل متن به آن اشاره کرد.
حجتالاسلام اسفندیار خاطرنشان کرد: اگر مقاله نویس، به شبههای برخورد فرصت برای تحقیق دارد، اما یادداشت نویس باید اطلاعات کافی در ذهن داشته باشد و البته اطلاعات غیرضروری نباید وارد یادداشت شود.
انتهای پیام/
نظر شما